Tranen na teleurstellende wedstrijd tegen de Denen

VISVLIET – De Streekkrant stuurt dit toernooi verslaggever Johannes Dolislager langs de leukste EK-wedstrijden in de regio. Johannes heeft totaal geen verstand van voetbal, maar houdt zeker wel van een feestje. Tijdens het toernooi zoekt hij dan ook de leukste feestjes op om daar met een hapje en een drankje, als hem dat aangeboden wordt, te genieten van de festiviteiten. De eerste wedstrijd werd afgelopen zaterdag in Visvliet bij dorpshuis gekeken.

Vol zit de kleine feesttent van Visvliet als ik zaterdagavond het dorp inrijdt. Buiten is het koud en winderig. Gelukkig is de regen verdwenen, maar zomers lijkt het nog lang niet. Toch is het beeld binnen anders. Ruim 50 man zijn uitgelopen om samen naar het voetbal te kijken. In een tent achter de ‘voetbaltent’ staat de barbecue. Daar ook al zomerse beelden met menen die gezellig staan te barbecueën.

Meteen na de aftrap slaat de gezellige sfeer om in een serieuze. Hier zitten echte voetballiefhebbers, die zich niet gek laten maken door een vuvuzela of een andere noemenswaardige toeter. Oranje begint goed, het gaat lekker en de gezichten van de kijkers zijn versierd met een glimlach.

Wat anders is het een paar minuten later als de 1-0 op het scorebord staat. “Het zal toch niet?” is het eerste wat door de feesttent klinkt. De sfeer is meteen bedrukt, stiller wordt het. De blikken des te serieuzer. Op het scherm voetballen de Nederlanders lekker door. De voetbalanalist in mij heeft ook echt het idee dat het beter gaat met de Nederlanders. Ze lijken meer de bal in het bezit te hebben en eigenlijk wordt er alleen maar gespeeld op de helft van de Denen.

Voor het roepen van een paar kreten kijk ik toch maar eens even op Twitter. Immers; beter goed gejat, dan slecht zelf bedacht. Iets wat ik wel vaker denk als ik een andere krant of omroep een stuk uit deze krant letterlijk zie overnemen, maar dat terzijde. Van Persie is de zwakkeling, zegt Twitter. Vriendje van Van Marwijk. Dus ik mompel dat ook maar. De groep knikt instemmend. Ze denken met een kenner te maken te hebben.

Dan maar even achter in tent kijken. Daar staat Henriëtte Bosboom. Twaalf jaar lang zat ze in het bestuur van de Oranjeverenging, maar zelfs nu ze geen bestuurslid meer is, draait ze nog wel volop mee. “We keken al wat raar op toen je binnen kwam. Dit is namelijk een besloten feest en alleen voor de leden van onze vereniging.” Het valt Bosboom mee dat er nog zoveel gekomen zijn. “Ik had eigenlijk verwacht dat ze allemaal nog bij het Dijkstra Toernooi zouden zitten.” Ze noemt het feest ‘beregezellig’, al vraagt de organisatie wel erg veel tijd. Ze hoopt dan ook dat meer mensen zich voor het bestuur van de verenging aan zullen melden.

Daarna een gesprekje met Carla van de Ven. De kunstenares kijkt toe hoe haar man achter de bar druk aan het werk is. Ik krijg een cola en al snel gaat het gesprek over iets anders. Carla geeft toe zelf ook niet heel erg van het voetbal te zijn, maar gezellig vindt ze het zeker wel. Ik kan het niet ontkennen.

Langzaam komen we naar de staart van de wedstrijd. Driemaal wordt in één actie het doel gemist. De tent schreeuwt het uit. Langzaam beginnen mensen heen en weer te lopen. Nouja.. langzaam. Het is meer ijsberen. 90^ste minuut dan: een strafschop. Dit moet hem worden, maar nee. In de blessuretijd rookt de gemiddelde kijker ongeveer weg wat normaal in een week erdoor gaat, maar ook dat mag niet baten. Nederland verliest van de Denen en de sfeer is even ver te zoeken. Net achter de tent staat een jongen met stekelig haar. Jaar of 20. Hij kijkt me aan met een paar tranen in zijn ogen. Weg droom, weg kampioenschap?

Een deceptie ook bij Aly Frik, de voorzitter van het Plaatselijk Belang zegt het wel verwacht te hebben. Toch vindt ze het prachtig dat het hele dorp samenkomt voor het feest. “Je hebt twee categorieën. Eerst krijg je de mensen die voor het voetbal komen en daarna komt de barbecue.” Zelf zegt Frik ook een groot voetballiefhebber te zijn. Haar man vindt het iets minder, maar daarom zegt ze thuis twee vertrekken te hebben.

Verstand van mannen heeft Frik wel. Zoals alle mannen ben ik ook het meest happy met een beetje eten in mijn maag. Ze speelt er op in en vraagt of ik wat wil eten. Bij de barbecue praten we nog even na. Ook over de school, die in hetzelfde pand gevestigd is. Frik verklapt dat er de komende maanden nog meer acties zullen volgen om de school open te houden. Of de acties succes zullen hebben, kan niemand inschatten. Mogelijk kan ze nog aansturen op een uitstel van het besluit tot het integrale huisvestingsplan in het voorjaar van 2013 af is, maar zal een jaar uitstel van executie ouders doen besluiten om hun kinderen niet alvast naar andere scholen te sturen?

Woensdag ga ik weer op pad. Waar naartoe weet ik nog niet. Er liggen aanvragen van geverfde kroegen en brandweerploegen die samen kijken, maar misschien is er nog wel iets leukers. Waar wilt u mij hebben? Mail naar destreekkrant@media-totaal.nl.