Vernieuwd FC Groningen moet wennen, maar biedt ook hoop

GRONINGEN – Na een interlandbreak trad FC Groningen afgelopen zondag aan tegen sc Heerenveen. Vanwege de vele transfers begon trainer/coach Danny Buijs met een heel ander elftal dan twee weken geleden. Het gemis van onder andere Azor Matusiwa, Ahmed El Messaoudi en Gabriel Gudmundsson was in de eerste helft duidelijk zichtbaar. De Groningers kwamen er niet aan te pas en de gasten uit Friesland leidden dan ook verdiend met 1-0. In de tweede helft paste Buijs drie tactische wissels toe, waardoor de wedstrijd volledig werd omgedraaid. Helaas leverde het de thuisploeg ‘slechts’ één doelpunt op, waardoor de eindstand werd bepaald op 1-1.

Van het degelijke spel van de eerste wedstrijden van FC Groningen dit seizoen was in de eerste helft tegen sc Heerenveen weinig over. Buijs liet zijn elftal in hetzelfde systeem spelen als de voorgaande duels, maar zonder Dammers (ziek), Matusiwa, El Messaoudi en Gudmundsson kwam dit totaal niet uit de verf. Duidelijk was dat onder andere Bjorn Meijer en Marin Sverko, die voor het eerst in de basis stonden, (nog) niet over dezelfde kwaliteiten beschikken als bovengenoemde spelers. Op de eigen helft kon de thuisploeg de bal rond spelen, maar zodra de bal over de middenlijn kwam, leed dit constant tot balverlies. Het systeem waarin de Groningers speelden was duidelijk niet effectief. Dit werd tevens niet gecompenseerd met strijdlust, waardoor de Friezen in de eerste helft de baas op het veld waren. Verdedigend ging de Trots van het Noorden ook een aantal keer in de fout, wat gelukkig voor FC Groningen slechts één keer leidde tot een tegentreffer.

Het spelbeeld veranderde in de tweede helft compleet. Na 45 minuten voetballen bracht Buijs Bart van Hintum, Daleho Irandust en Romano Postema in het veld. Dit ging ten koste van Meijer, Michael de Leeuw en Sverko. Het bleek een goede ingreep van Buijs. Door de wissels stonden Mike te Wierik en Neraysho Kasanwirjo met z’n tweeën in het centrum van de verdediging, waardoor Van Hintum en Mo El Hankouri veel konden opkomen vanaf de zijkanten. Voorin was er, door de komst van Irandust en Postema, ook veel meer creativiteit en beweging. Tevens kwam er veel meer pit in het spel van de Trots van het Noorden, waardoor het voor de thuisploeg veel makkelijker voetballen werd. De 1-1 van Cyril Ngonge was dan ook dik verdiend. Mogelijkheden op de 2-1 waren er voor de Groningers ook zeker, maar ook de Friezen waren, na de terechte maar nuttige rode kaart van Te Wierik, een aantal keren dichtbij.

Het is niet geheel vreemd dat FC Groningen met veel afwezigen en nieuwelingen anders speelde dan voorheen, maar het is wel opmerkelijk dat het contrast tussen beide helften zo ontzettend groot was. Het is duidelijk dat de huidige spelers nog aan elkaar moeten wennen en dat Buijs zoekende is naar het juiste systeem. Voor de wedstrijd tegen de Friezen gaf de trainer al aan dat het duel voor hem eigenlijk een nulmeting was. Geen gekke uitspraak met een half nieuw elftal. Al met al kan de Trots van het Noorden dan ook tevreden zijn met een 1-1 gelijkspel in de Noordelijke derby, alhoewel een ieder hier vóór de wedstrijd niet voor zou hebben getekend. Gezien de vele wijzigingen, de afwezigen en de waardeloze eerste helft, was een punt misschien wel het maximaal haalbare, ondanks dat je het idee hebt dat er wellicht meer in zat.

De komende dagen heeft Buijs de tijd om het ideale systeem en de juiste tactiek te smeden voor het eerstvolgende duel tegen Willem II. Een wedstrijd die FC Groningen gezien de kwaliteit in de ploeg moet kunnen winnen. Als het de trainer lukt om zijn ploeg net zo te laten spelen als in de tweede helft tegen sc Heerenveen, dan heeft FC Groningen in Tilburg weinig te vrezen.