Voklubol en De Meeuwen wachten ongeduldig af
“Iedere volleyballer wil graag weer vooruit”
OLDEHOVE/ZUIDHORN – Voor sportend Westerkwartier is het geen jaar om met plezier op terug te kijken. In maart van dit jaar kwam er een abrupte stop van alle sportieve activiteiten om slechts kort hervat te worden rond de zomer. Helaas, helaas, de sportvelden blijven weer grotendeels leeg. De jonge jeugd kan gelukkig door sporten, al is dat zonder wedstrijden, maar alle volwassenen moeten ongeduldig thuis afwachten. “Het is echt op je handen zitten”, aldus Floris Schakelaar, voorzitter van volleybalclub De Meeuwen uit Zuidhorn. Rianne Hammenga van Voklubol beaamt zijn gevoel: “Wat een enorme domper”.
Rianne Hammenga (40) is een gouden vrijwilliger voor Voklubol. Ze is niet alleen secretaris, maar ook trainster, scheidsrechter; ze volleybalt zelf ook nog. “Ik heb een warm hart voor de club. Mijn kinderen volleyballen ook en ik ben van mening dat het dan ook passend is om je in te zetten voor de vereniging.” Voklubol is volgens haar secretaris een ontzettend levendige vereniging, waarvan de ledenlijst momenteel vijfentachtig namen telt. Ondanks de uitbraak van het coronavirus, klagen ze in Oldehove niet. “We zijn een bloeiende vereniging, die altijd probeert aan te bieden waar vraag naar is.” De ontwikkeling van het ‘trainingsgroepje’ en de Old Stars zijn daar volgens Hammenga een goed voorbeeld van. “In het trainingsgroepje spelen mensen die de verplichting van een wedstrijd niet meer willen. Bij de Old Stars spelen vijfenvijftigplussers met aangepaste regels een iets andere vorm van volleybal. Men zou het kunnen vergelijken met het Walking Football, een iets bekender fenomeen.
De uitbraak van het coronavirus zette de club uit het niets op stilstand: “Het was vooral zuur voor onze Old Stars, want dat team werd in maart gepresenteerd. Vervolgens ging overal een streep door tot aan de zomervakantie. Daarna hebben we het met z’n allen weer opgepakt.” Dat is echter van korte duur, want eind oktober werden de coronamaatregelen aangescherpt, waardoor de Old Stars wederom geen balletje meer slaan: “Een groot gedeelte zit natuurlijk in de risicogroep. Onze jeugd traint wel en de senioren konden eerst nog trainen in kleine groepen.” Deze laatste trainingsoptie werd veelvuldig benut: “Een groepje bestaat uit drie personen. De ervaringen zijn erg positief. Ze trainden drie kwartier vol gas en dat is pittiger dan een teamtraining.” Het gemis van de competitie is ook hiermee niet te compenseren: “Al is het logischerwijs natuurlijk voor iedere volleyballer leuker om voluit competitie te spelen.”
Momenteel passen ze overal een mouw aan in Oldehove. Het volledig stil leggen van de trainingen is dan ook niet aan de orde: “We zoeken altijd naar iets passends. Dat is met de coronamaatregelen niet anders. Maar het is wel echt een grote domper.”
Schakelaar spreekt over een frustrerende tijd. De volleyballer in hart en nieren, al vanaf zijn vijfde actief voor De Meeuwen, moet echt op zijn handen zitten. Thuis probeert hij drie keer in de week zijn vorm te behouden, maar meer is er momenteel niet mogelijk voor de volwassen leden van deze club. Voor de ambitieuze vereniging een flinke streep door de rekening. “Dit jaar schrijf ik wel echt af”, aldus Schakelaar. “In september waren we eindelijk weer normaal begonnen, nadat we in maart vrij abrupt moesten stoppen. Destijds waren er nog ongeveer vier speelrondes over van de competitie. Met een coëfficiënt berekend op basis van de al gespeelde rondes, er werd bijvoorbeeld gekeken hoeveel sets er per wedstrijd gewonnen waren, is er toen besloten over promotie en degradatie. Dat lijkt me dit seizoen niet haalbaar. Stel, we zouden weer beginnen, dan moeten wij zeker tien wedstrijden nog inhalen. Ik hoop dat we in elk geval in januari weer kunnen trainen. En wellicht dat de Volleybalbond nog een ander systeem gaat introduceren om de competitie te hervatten.”
Een zure appel voor vooral het eerste heren- en eerste damesteam. “Heren 1 speelt in de derde divisie, het hoogste regionale niveau. Dames 1 komt uit in de Hoofdklasse, dat is slechts één klasse lager. Deze periode waarin we niet kunnen trainen en spelen, komt het niveau natuurlijk niet ten goede.”
Gelukkig kan de jeugd tot op heden wel blijven volleyballen. “Het is wel een uitdaging, maar ze trainen nog altijd en we organiseren regelmatig interne toernooitjes, zodat ze toch wedstrijden spelen. We spelen in de sporthal in Zuidhorn, een ouder gebouw waar we vooral met de krapte zitten. De gangen zijn smal, de tribune maar klein. Bovendien ouders mogen niet meer mee naar binnen, dus jongere kinderen moeten zichzelf redden met omkleden. Een lastige tijd dit”, vat Schakelaar samen. “We merkten juist dat onze vereniging erg in de lift zat. Veel teams bij de jeugd zitten vol.” De grootste uitdaging is de binding met de leden houden. “Teamleden zien elkaar natuurlijk bijna niet meer. En we merken: leden horen ook even minder van de vereniging. We zoeken naar nieuwe manieren om ze te bereiken door bijvoorbeeld de ledenvergadering via video te doen en wellicht gaan we een online pubquiz eraan hangen. Wat nu goed bevalt, brengt in elk geval ook weer een extra instrument voor de toekomst.”
