Voor Zuidhorner Edwin Slijkhuis is hardlopen een levensstijl

‘Hardlopen biedt ontzettend veel gezondheidsvoordelen’

ZUIDHORN – Edwin Slijkhuis loopt elke dag hard. Hij ontdekte bij toeval in zijn studententijd het hardlopen en bouwde het lopen op. Na een periode als semi-prof dwong een hardnekkige achillespeesblessure hem het drie jaar rustiger aan te doen. Inmiddels loopt hij weer bijna op zijn oude niveau en kan hij zich meten met de beste amateurs. Voor deze lange afstandsloper is het hardlopen meer dan een hobby of een sport; het is een levensstijl. Eentje waar hij veel gezondheidsvoordeel uithaalt.

Slijkhuis woont sinds 2019 aan de rand van de Oostergast. Aan de voorzijde kijken hij en zijn vriendin weids uit richting Aduard. Een fantastisch uitzicht vanuit het huis, al is deze omgeving voor het hardlopen wel wat ‘saai’. ‘Ik vind dit wel een minder inspirerende loopomgeving’, vertelt hij. ‘Ik ben opgegroeid in Epe waar mijn ouders nog altijd wonen. Zodra ik weer daar kom, ga ik direct het bos in om te lopen. Ik neem altijd mijn hardloopschoenen mee’, lacht hij. ‘Toen ik daar zelf nog woonde trouwens, zag ik dat niet zo. Toen liep ik nog helemaal niet.’ Slijkhuis begon namelijk pas in zijn studententijd met hardlopen. Daarvoor voetbalde hij al vanaf zijn vijfde. ‘Dat ik zo’n talent voor het hardlopen had, heb ik bij het voetballen nooit gemerkt. Ik liep wel langs de lijn, maar niet zo heel veel. Ik denk’, vervolgt hij, ‘dat ik mijn goede uithoudingsvermogen te danken heb aan het naar de middelbare school fietsen vroeger. Dat was 18 kilometer heen en 18 kilometer terug; van Epe naar het gymnasium in Apeldoorn.’

Talent voor lopen had hij wel en dat werd direct gespot toen Slijkhuis tijdens zijn studententijd in Groningen met zijn broer voor het eerst meedeed aan een recreatieve wedstrijd. ‘Mensen vroegen me: ‘loop jij al, want je bent best goed’. Het balletje kwam aan het rollen en Slijkhuis ging bij de studentenvereniging Vitalis lopen. Zijn kracht ligt in het langeafstandslopen. ‘Tien kilometer of meer, dat was direct duidelijk. Ik kan het lang volhouden op één tempo.’ Het hardlopen beviel hem wel. ‘Het was leuk om ook direct bij wedstrijden mee te doen voor prijzen. In het voetbal was ik maar middelmatig en viel ik niet op.’ Al snel kreeg Slijkhuis een manager en mocht hij zichzelf semi-prof noemen. Na zijn eerste marathon in Rotterdam ging het mis; een achillespeesblessure. ‘Niet per se door de marathon zelf, maar vooral door de lange voorbereiding denk ik’, vertelt Slijkhuis. ‘Toen heb ik namelijk ontzettend veel gelopen.’ Het duurde bijna drie jaar voor hij deze blessure achter zich kon laten. ‘Het is een ingewikkelde blessure. Omdat de achillespees slecht doorbloed is, moet je wel blijven bewegen en kun je het niet met complete rust oplossen bijvoorbeeld.’ Het lopen miste hij vrij snel. ‘Zeker’, vertelt hij, ‘ik ging revalideren in de sportschool en dat werd al snel saai. Omdat ik dacht vrij snel weer op mijn oude niveau verder te gaan, trainde ik dus anderhalf uur of meer op een hometrainer of crosstrainer en dan mis je het buiten lopen echt wel.’

Gezonde levensstijl

Slijkhuis werd met de neus op de feiten gedrukt dat hardlopen ook roofbouw kan zijn. ‘Als je negen keer in de week loopt, dan heb je wel erg weinig hersteltijd. Hardlopen vraagt veel van je spieren, pezen en gewrichten. Je krijgt veel klappen op de knieën wat slijtage kan opleveren.’ Zelf doet hij er nu alles aan om zuinig te zijn met zijn lichaam. ‘Ik wissel elke keer dat ik loop van schoenen. Ik heb heel wat hardloopschoenen. Met elke schoen gebruik je weer andere voetspieren en heb je weer iets andere demping. Verder probeer ik zoveel mogelijk onverhard te lopen. Ik loop altijd in de berm náást de weg. Juist onverhard lopen is beter voor je gewrichten.’

Inmiddels is het hardlopen echt een levensstijl en dan wel een hele gezonde. ‘Ik merkte op een gegeven moment een plafond in mijn prestaties. Het zat niet alleen in het lopen en trainen, maar ik kon misschien in andere dingen nog winst halen. Ik ben veel gaan lezen over hardlopen en let nu op wat ik eet en hoe ik slaap. Ja, het is inderdaad een levensstijl geworden. En ik merk verschil: het kan echt invloed hebben op mijn prestaties zo. Ik zorg dat ik elke dag acht uur slaap en ik begin de dag met een groot ontbijt. Het ontbijt is erg belangrijk om de spijsvertering op gang te helpen. En ik heb direct genoeg energie voor het lopen. Tussendoor eet ik veel groente en fruit en ik eet een groot bord avondeten om te voorkomen dat ik daarna nog trek krijg in minder goede dingen zoals chips. ’s Avonds voor het slapengaan eet ik altijd kwark, wat goed is voor spierherstel in de nacht. Gezond leven is prettig voor het hardlopen. Als je rookt of drinkt of heel vet eet, krijg je waarschijnlijk last van je longen of maag bij het lopen, waardoor je gelijk rustig aan moet doen of helemaal stopt met lopen.’

Ook voor de mentale gezondheid is hardlopen heel goed. ‘Je kunt heel snel schakelen. Als je na je werk gaat lopen, ben je issues op je werk zo kwijt. Ik ga niet over dingen nadenken tijdens het lopen, ik zet alles makkelijk uit mijn hoofd. En dat is heel gek, maar ook heel fijn. Ik denk dat je er zeker gelukkig van wordt als je je fit voelt. Ik ben soms fitter als ik terugkom, dan toen ik wegging van huis.’

Doelen

Slijkhuis is inmiddels weer zo goed als op zijn niveau van voor de blessure. ‘Spieren schijnen ook te onthouden wat ze eerder hebben gekund en dat lijkt bij mij ook zo te zijn.’ Ongeveer twee jaar terug ging hij weer meer en meer lopen. Vooral ook veel wedstrijden, want naar een doel werken, vindt Slijkhuis fijn. ‘Ik wil altijd een wedstrijd in het vooruitzicht hebben en dan vooral de wat grotere in het land. Tussendoor loop ik kortere afstanden bij wedstrijden in de buurt, maar daar heb ik meestal weinig tegenstand. Ik loop geregeld een hele wedstrijd in mijn eentje op kop’, lacht de hardloper die bij zijn trainingen ook geregeld fietsers inhaalt. ‘Dan kijken die wel even vreemd, ja.’ Zijn grote doel is nu opnieuw een marathon te lopen en daarbij een tijd onder de 2 uur en 30 minuten te lopen. Het uitlopen van de officiële 42 kilometer en 195 meter is geen kinderspel. ‘Het wordt zwaar onderweg en daar moet je doorheen. Vooral na de dertig kilometer; dan begint het pas. Je moet ontzettend gecontroleerd lopen. Het meest ideale is dat je de hele afstand in één tempo loopt en aan het eind iets versneld zelfs. Iedereen heeft natuurlijk zo’n horloge tegenwoordig en als je dan ziet dat je langzamer gaat lopen, moet je wel sterk blijven. Het helpt mij bijvoorbeeld als er bekenden langs de weg staan. Dan heb ik het spotten van die bekende als tussendoel om voor te gaan.’

Beginnen met lopen

Slijkhuis kan het iedereen aanraden om te gaan lopen. ‘Dat zeker’, zegt hij stellig. ‘Maar het is echt rustig opbouwen. Veel mensen willen teveel. Ga lekker wandelen tussendoor, want het gaat echt heel langzaam in het begin. Dat is wel eens frustrerend. Kijk, wandelen of fietsen dat kan je zo elke dag gaan doen, maar in het begin kan je beter niet meer dan twee keer per week gaan hardlopen. Je lichaam moet herstellen. Zorg voor een doel’, tipt Slijkhuis. ‘Bijvoorbeeld: ik wil uiteindelijk dertig minuten achter elkaar hardlopen of kies een wedstrijd waaraan je gaat deelnemen. Een goede tip is ook de trail-wedstrijden die tegenwoordig populair zijn. Dan loop je niet op tijd, maar je loopt een route in de natuur en je gaat daarvan genieten. En’, voegt hij nog toe, ‘niet iedereen wil alleen lopen. Dat vinden sommigen echt te saai, maar het kan prima naast een andere sport.’ Het weer is in elk geval écht geen excuus, vindt hij. ‘Daar kun je je goed op kleden. Weet je, ik heb een zittend beroep. Als je dan de hele dag hebt zitten werken, dan kijk je er echt naar uit om aan het eind van de dag je hardloopkleren aan te trekken en de deur uit te stappen.’