“De Struuntocht heeft een hele belangrijke rol gespeeld in onze vriendschap”
STREEK – Het leek Jan
Wieger de With en Arnold Schreuder bij de Abel Tasman Struuntocht in 2011 een
leuk idee om hun vriendengroep, wielrenners van de Boersmaclub, weer samen te
brengen en de Struuntocht van 2015 samen te gaan wandelen. En zo geschiedde. In
2015 werden de vrienden, die toen inmiddels verspreid door heel Nederland
woonden, weer herenigd. Ook dit jaar loopt de Boersmaclub de Abel Tasman
Struuntocht, maar één persoon ontbreekt. Een jaar geleden kwam één van de
vrienden, Willem, te overlijden.
“Laten we bij het begin
beginnen”, vertelt Arnold. “Jan Wicher en ik liepen in 2011 mee met de
Struuntocht. Het was werkelijk geweldig. We waren terug in het gebied waar wij
zijn opgegroeid, in onze vertrouwde omgeving. We liepen 25 kilometer in een
nostalgische setting en toen bedachten we ons: ‘hoe fantastisch zou het zijn om
de Struuntocht in 2015 te lopen met onze oude vriendengroep?’ We hadden elkaar
al jaren niet gezien, maar trokken vroeger heel veel met elkaar op”. Na de
Struuntocht benaderden Jan Wicher en Arnold de rest van de vrienden en allen
reageerden positief. De Boersmaclub kwam in 2015 weer voor het eerst bij
elkaar. “Het was natuurlijk prachtig dat we dankzij de Struuntocht weer met
elkaar herenigd werden”, gaat Arnold verder. “De Struuntocht zorgt voor
saamhorigheid. Het samen brengen van mensen. Hiervoor zijn we de Struuntocht zo
ontzettend dankbaar”.
De Abel Tasman Struuntocht in 2015 was voor de vriendengroep de herstart van de
vriendschap, maar tegelijkertijd ook het begin van het einde voor vriend
Willem. Vlak na de Struuntocht kwam hij erachter dat hij ernstig ziek was.
“Eigenlijk was hij tijdens de wandeltocht al ziek”, legt Jan Wicher uit. “Hij
had toen ontzettend last van zijn rug, twijfelde zelfs of hij wel mee moest
lopen, maar is toen toch gegaan. Achteraf gezien bleek dat dat al een symptoom
van zijn ziekte, kanker, was”. Door de Struuntocht werden de vrienden wel weer
ontzettend close met elkaar. Ze spraken af, ondernamen activiteiten en deden
regelmatig een drankje met elkaar. “We werden weer net zo hecht als vroeger”,
gaat Jan Wicher verder. “De periode tussen de Struuntocht en het overlijden van
Willem zorgde voor de verwerking van het ziekteproces van Willem. We kenden
elkaar al zo lang, dus hadden geen woorden nodig om elkaar te kunnen begrijpen.
Voor Willem is de Struuntocht dus ook een hele fijne herinnering”.
Ook dit jaar loopt de vriendengroep, van in totaal acht personen, de Abel
Tasman Struuntocht, maar helaas zonder Willem. Wel loopt zijn partner, Nienke
Weidema, mee. “Zij wilde heel graag meelopen”, laat Arnold weten. “Het geeft
ook een bijzondere dimensie aan deze editie. We hebben een speciale, oranje
armband om, waarin de tekst ‘Voor onze Willem! Struuntocht 14 september 2019’
staat. Op deze manier is Willem er toch een beetje bij”. De datum van de
Struuntocht van dit jaar is ook heel bijzonder. 14 september is namelijk de
datum dat Willem begraven werd. “Ook dat geeft deze wandeltocht een hele
speciale betekenis”, gaat Arnold verder. “De Struuntocht heeft voor ons echt
een hele bijzondere strekking. Het heeft een hele belangrijke rol gespeeld in
onze vriendschap. We zijn blij dat we Willem en elkaar hebben kunnen steunen in
de moeilijke tijd”.
Op 13 september verzamelen de vrienden zich in hun geboorteplaats Grijpskerk.
In het voormalig gemeentehuis, dat tegenwoordig een Bed & Breakfast is, overnachten
ze om een dag later aan de start van de vijfde editie van de Abel Tasman
Struuntocht te staan. “Ook de locatie is natuurlijk bijzonder”, vertelt Jan
Wicher. “Een centrale plek in ons geboortedorp, waar we allen zijn opgegroeid.
Daar begint voor ons deze editie van de Struuntocht. Tijdens het wandelen
zullen we vaak stilstaan bij onze ontmoeting, de vriendschap en Willem. Wij
hopen dat in de toekomst nog vele mensen elkaar kunnen vinden en hervinden door
middel van de Struuntocht. Het is werkelijk een prachtig verbindingsmiddel”.
