week 27

maria's mooie mensen

Het wordt er deze week eindelijk weer tijd voor: heerlijke zomermuziek. Als de zon schijnt, klinken bepaalde nummers gewoon beter. De stapels swingende en zwoele klanken kunnen uit de kast en in de cd-speler. Naast de Spaanse en Italiaanse klassiekers hebben we ook dichtbij huis genoeg zomerhits. Wat te denken van ‘Zomerzon’ van Adrian Mey oftewel Arie Meijerman. De Zuidhorner zingt hier over de zon die lacht en de lucht die hemelsblauw is. ‘Zoet is de wijn van Samos’ heeft de echte Griekse sound waarmee de toehoorders zich zomaar in Griekenland wanen. En wie wordt daar nou niet blij van: ‘zoet is de wijn van Samos, maar niet zo zoet als jij’. Mijn eigen favoriet is ‘de laatste Sirtaki’ met een echt onvervalst Grieks deuntje erbij. Ik kan niet anders dan een lach op mijn gezicht krijgen als ik dit nummer hoor en het zingt zo heerlijk mee. Gelukkig heeft Arie het in december nog speciaal voor mij gezongen. Geheel belangeloos werkte hij mee aan ons Diner der Verleiding en bracht daar naast zijn muziek en optredens ook nog eens een hoop gezelligheid mee. Hij hoefde er geen moment over na te denken of hij zou meewerken: “Maria, dat doe ik”, zei hij me direct en ik ken Arie eigenlijk niet anders. Toevallig zat ik laatst in een vijf jaar oude Streekkrant te neuzen en stuitte ook daar weer op een benefiet optreden wat Arie deed voor een zieke jongen. Goed voor een ander zijn, het kost hem schijnbaar weinig moeite. Je zou denken dat Arie dan ook barst van de goede ‘karma’, maar helaas blijft pech hem achtervolgen. Al eerder kwakkelde hij met zijn gezondheid. Meer in de lappenmand dan op het podium, helaas is dat de laatste jaren van toepassing op Arie. Vorig jaar nog was ik bij hem op bezoek en toen was hij na twee hernia’s, complicaties aan de rug, een hartinfarct en twee maagbloedingen, weer helemaal klaar om dat te doen waar hij nog altijd verzot op is: optreden. Hoewel het wel weer opbouwen was, want volgens Arie was hij na alle rampspoed nu eenmaal wel een beetje uit beeld geraakt. Een kwestie van gunnen, noemde hij het ook, om zijn bemiddelingsburo ook weer wat op poten te krijgen en ik vroeg me af wie het hem eigenlijk níet zou gunnen. Een goudeerlijke man met een hart van goud en een dito strot. Als groot voorbeeld noemde hij Lee Towers en gelukkig kon hij nog dat jaar stralen als zijn voorbeeld toen hij zijn 25-jarig bestaan in het artiestenvak vierde. De lach op zijn gezicht, de wind leek weer in de zeilen. Helaas, begin dit jaar hoorden we weer slecht nieuws over Arie. Ditmaal complicaties met zijn maagband en dagenlang werd hij zelfs in coma gehouden. Maar Arie krijg je er niet zomaar onder. “We mogen weer verder en we gaan er weer voor”, mailde hij me vorige week. De grijns op zijn gezicht bedacht ik er zelf bij. Die Arie, hopelijk horen we hem binnenkort weer eens één van zijn zomerhits ten gehore brengen. Omdat het zo lekker is als de zon schijnt en vooral ook omdat we het hem zo gunnen.

UIT DE KRANT