week 44
Dit is geen frustratie, geen betweterij of bemoeizucht. Ook geen klacht. Het is vooral verbazing. Over het in mijn ogen vaak ontbreken van coördinatie bij officiële ‘grondwerkzaamheden’.
Laat me vertellen. Ook in mijn mooie dorp wordt regelmatig gewerkt aan verbetering en renovatie van wegen en nutsvoorzieningen. Daar betalen we belasting voor. Dat er in de wijk waar ik woon dus af en toe gemeentewerkers en door de gemeente ingeschakelde externe bedrijven druk doende zijn om die infrastructuur op peil te houden, is logisch en mag je van het burgerservicebedrijf dat de gemeente is, verwachten. Logisch is ook, dat je als er renovatiewerkzaamheden plaats vinden, ‘enig ongemak’ kunt verwachten. Maar je mag als belasting betalende burger daarnaast ook verwachten, dat de gemeente alles in het werk stelt om én de kosten én het ongerief voor hun klanten, de burgers, zo laag mogelijk te houden. Maar ik constateer dat die logica oftewel coördinatie totaal ontbreekt bij de weg- en graaf-werkzaamheden die in mijn buurtje nu al sedert mei van dit jaar bezig zijn.
Dat er voor veel werkzaamheden afzonderlijke ondernemers worden ingeschakeld, daar kan ik in komen. ’t Zal een kwestie van de goedkoopste offerte zijn; om dat uit te zoeken worden ambtenaren voor betaald. Maar aan coördinatie mankeert het. En dat is toch ook een taak voor de ambtenaren? Lees mee – waarbij ik me afvraag of dit voor u herkenbaar is.
In mei werden onze straten door een extern aannemersbedrijf opengebroken en gazons uitgespit voor de aanleg van nieuwe riolering. Dat duurde wéken. Daarna enkele weken ‘rust’ vanwege de vakanties maar wél met vernielde gazons en stapels achtergebleven stenen. Na de vakantie werd een deel van dezelfde, net weer berijdbaar gemaakte straten, door een andere aannemer opnieuw opengebroken voor de aanleg van dertig kilometerzones. Waarna weer een puinhoop van stenen weken bleef liggen. Vervolgens ging de plantsoenendienst de vernielde gazons herstellen. Een week later echter werden er op diezelfde gazons weer sleuven gegraven voor elektriciteitkabels. Opnieuw dus omgeploegde grasvelden. De plantsoenendienst is nu bezig met herstelwerkzaamheden. Maar binnen ‘afzienbare tijd’ worden weer nieuwe sleuven gegraven, dan voor de aanleg van glasvezelkabels. Het is als een repeterende breuk.
Ben ik nu een zeur, of is dit ook voor u herkenbaar?