week 45

Elke ochtend eet ik keurig mijn kommetje cruesli leg. Vanaf het pak staren me een paar grote kinderogen aan. ‘Eet Quaker cruesli hier, help mee voor schoolmaaltijden daar’. Dankzij mijn bakje cruesli krijgen kinderen in ontwikkelingslanden een voedzame schoolmaaltijd voorgeschoteld. Zo simpel kan het zijn. Toch is het vaak niet zo. Al meerdere malen ontmoette ik gedreven mensen die zich inzetten voor een land vaak ver en ver weg, waar de mensen het beduidend minder goed hebben dan wij. Zo sprak ik ooit met Jan Steenhuis die zich samen met zijn vrouw Didy de drijvende kracht achter de stichting Future in our Hands is. Getroffen door de armoede in Gambia besloten zij zich in te zetten voor dit Afrikaanse land. Het echtpaar maakte het mogelijk dat een school opgeknapt kon worden en bouwde een kraamkliniek en medische post. “Sinds wij de kliniek gebouwd hebben, is er nog geen één kind gestorven”, vertelde Jan ongeveer een jaar geleden. Met recht een feit om trots op te zijn. Wie kent de winkel voor tweedehands kinderkleding en speelgoed Vannijs in Aduard eigenlijk nog niet? Eigenaresse Dieneke Kloosterman en haar man brengen al bijna tien jaar lang hun zomervakantie in Roemenië door, waar zij proberen ieder jaar iets te bouwen en een kinderkamp te ondersteunen. De winkel werd eigenlijk uit nood geboren. Mensen brachten zoveel spullen in voor Roemenië dat de familie het niet meer kwijt kon en het te duur werd om alles op transport te zetten. Toch ziet deze weldoener hier ook de zonnige kant van in. “Zo kunnen we wat betekenen voor de mensen hier, want er zijn ook mensen die het niet zo breed hebben. En de opbrengst gaat naar projecten in Roemenië.” Klaas Wildeboer werd in april van dit jaar geridderd, onder andere voor zijn inzet voor Polen. “Je moet wel heel hard zijn als je niet een klein stukje van jouw geluk door wilt geven”, is zijn eigenlijk simpele verklaring waarom hij zich al jarenlang inzet voor dit land. Vol passie kan hij herinneringen ophalen aan de jarenlange ritjes die hij en zijn vrouw Mieke maakten met vrachtwagens vol medische apparatuur. Inmiddels is er een grote stap vooruit gezet in de gezondheidszorg dankzij hun. Ook Tinie van den Brink uit Surhuisterveen bereikte veel in het land wat zij in hart heeft gesloten, Sri Lanka. Als ik aan haar denk, denk ik aan de brede glimlach die op haar gezicht verscheen toen ze vertelde: “Altijd als ik weer naar Sri Lanka ga, is er wel iets wat ik moet openen. Ze willen natuurlijk allemaal dat juist ik de school of werkplaats die dankzij ons tot stand is gekomen, officieel open.” Erg herkenbaar voor Dr. Paul Zuidema, die huis en haard in Nederland achter zich liet en zich definitief vestigde in Mozambique. “Al meer dan een dozijn”, antwoordde hij met een lach op de vraag hoeveel kinderen al naar hem vernoemd zijn. “Ik heb ze zelf al de suggestie Paula aan de hand gedaan.” Ondersteund door Hessel en Iety van der Sluis uit Opende verzorgt hij medische hulp in het door dit trio zo geliefde land. Dus, het klinkt wel mooi, dat ik met één bakje cruesli ook meehelp aan een betere wereld, maar ik weet zo ondertussen wel beter. Een hoop passie, veel liefde en doorzettingsvermogen zijn nodig om écht een verschil te maken.