Welzijnswerker Janet Postema slaat haar vleugels uit

Afbeelding
voorpagina groningen
NIEHOVE – Na vierenhalf jaar is er een eind gekomen aan het dienstverband van Janet Postema bij de Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn (SWgZ). Mooie jaren en vooral ook bewogen jaren blijkt uit het verhaal van de altijd enthousiaste Janet. “Ik heb met veel plezier bij SWgZ gewerkt”, vertelt ze. “Het is een leerzame ervaring geweest, die zeker in de rest van mijn carrière nog van pas gaat komen.” Vanaf heden werkt zij namelijk als buurtwerker in De Wijert. Een nieuwe kans in een nieuwe omgeving. Maar niet nadat zij op een spetterende en passende manier werd uitgezwaaid door haar inmiddels ex-collega’s in Zuidhorn.
“Geheel in boerenstijl”, lacht ze. “De collega’s van SWgZ hadden het Cultureel Centrum Zuidhorn omgebouwd tot boerenerf. Supergezellig. Zeker het liedje van Jan Henk de Groot, die voor de gelegenheid was herschreven door Bart Brandts Buys, heeft indruk gemaakt.” Toch bekent Janet dat zij het wel moeilijk heeft gehad met het afscheid. “Zeker de weg daarnaartoe was niet gemakkelijk”, vertelt ze. “Je hebt als welzijnswerker te maken met mensen. Personen die je hebt leren kennen en die je aan het hart gaan. Op het moment dat je besluit voor een nieuwe kans te gaan komt ook het besef dat je moet gaan vertellen dat je vertrekt. Tja. Dat is gewoon een lastig moment.” Niettemin besloot zij door te pakken en voor meer zekerheid te gaan. Janet: “Naast SWgZ werkte ik ook in het Zonnehuis te Zuidhorn. Daar ben ik in december weggegaan. Daar had ik overigens minder moeite mee. Niet vanwege de collega’s of de bewoners, die waren super. De manier van werken en het beleid van de Zonnehuisgroep kon ik echter prima missen. Bij SWgZ was het prima werken, maar ik had toch meer uren nodig. Die vond ik in Groningen bij het wijkteam van De Wijert. Of eigenlijk: zij vonden mij.” Als vrouw met wat jaartjes op de teller is Janet het belang van social media gaan inzien. “En dan LinkedIn in het bijzonder”, vertelt ze lachend. “Wat een medium is dat zeg! Bedrijven en organisaties kijken daar echt op profielen en benaderen je ook. Noem het maar ‘het nieuwe solliciteren’. Ik kreeg in de middag een telefoontje met de vraag of ik een sollicitatiebrief met CV wilde opsturen. Dat heb ik ’s avonds gedaan en een dag later werd ik aangenomen.” Daarop heeft zij dus afscheid moeten nemen van de Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn. “Moeilijk”, bevestigt ze nogmaals. “SWgZ is een prachtige organisatie waar ik met veel plezier heb gewerkt, heb geleerd en veel ervaring heb opgedaan. De stichting is welzijnswerk in nieuwe stijl. Om van daaruit je vleugels uit te kunnen slaan is natuurlijk fantastisch.” We zijn benieuwd naar wat zij precies heeft gedaan bij SWgZ. Even wordt het stil, waarna er een spraakwaterval komt. Janet: “Het kwam er vooral op neer dat ik mensen ondersteunde op weg naar vrijwilligerswerk. En in mijn geval dan specifiek de vrijwilligers die in de bijstand zitten. Niet de gemakkelijkste groep. Er waren bijvoorbeeld vrouwen bij die de vijftig levensjaren ruimschoots gepasseerd waren, grote delen van hun leven thuis hebben gezeten en opeens geconfronteerd werden met vrijwilligerswerk. Dan is het aan de welzijnswerker om deze mensen op de juiste manier te begeleiden en vooral te motiveren.” Janet let daarbij vooral op wat wel en wat niet past bij een persoon. “Heel simpel gezegd: van vrijwilligerswerk moet je blij worden. Dat lukt het beste wanneer je mensen in werk op maat voorziet. Het bedrijf en de persoon moeten matchen. Daar heb ik altijd flink op gelet. En als er geen passend werk was? Dan creëerden we het gewoon. Dat is ook één van de mooie dingen van Zuidhorn. Hier willen ze nog dat iedereen écht meedoet.” Werk om trots op te zijn dus. Maar waar kijkt Janet Postema nu met trots op terug? “Dat zijn er zoveel geweest in die vierenhalf jaar”, zegt ze. “Laten we beginnen bij het haak- en naaiclubje van Dieuwke Hofstee. Dat begon als een wild idee waar uiteindelijk buurtwerker Arina Cremers bij is gehaald. Zij heeft gezorgd voor de faciliteiten (waaronder de locatie Kerkplein 6 in Grijpskerk). Vervolgens zijn we gaan kijken naar het maken van verbindingen met andere organisaties, één van de kernpunten van SWgZ. In het geval van de haak- en naaiclub is er contact gezocht met Vluchtelingenwerk. Als je nu kijkt hoe zo’n mooi project er staat in Grijpskerk, dan ben ik daar best heel trots op. Hetzelfde geldt voor het activiteitencentrum. De plannen daarvoor hebben wij aangedragen bij wethouder Bert Nederveen. De wethouder reageerde enthousiast en zag het direct zitten. Zo’n centrum creëert een heleboel mogelijkheden voor mensen om mee te doen in de maatschappij. Ik hoop dan ook dat het goed van de grond komt en dat veel organisaties daar een plek krijgen. Sandra ter Veen is daar nu bij betrokken, dus dat gaat helemaal goedkomen.” Ook op persoonlijk vlak heeft Janet veel momenten meegemaakt die haar trots maken op wat zij bereikt heeft. “Ik ben altijd mét de mensen. Zij vormen het middelpunt”, zegt ze. “In de afgelopen jaren heb ik zoveel verhalen gehoord. Soms mooi, soms aangrijpend. Daar luister ik naar en probeer ze te helpen. In ruil daarvoor krijg je zoveel vertrouwen. Daar ben ik trots op. Dat mensen mij, Janet Postema, vertrouwen met hun problemen en ik, Janet dus, deze mensen echt heb kunnen helpen.” Het sleutelwoord voor Janet was daarbij altijd ‘korte lijntjes’. “Die korte lijntjes zijn zo belangrijk”, weet ze. “Even een belletje of een appje kan zoveel verschil maken. Neem nu bijvoorbeeld het project ‘Krachtige moeders’. Een groep vrouwen in een lastige situatie die elkaar nu één keer in de drie weken ontmoeten en samen praten. Sommige hebben behoefte aan een goed gesprek, anderen worden zo uit een isolement gehaald. Deze moeders helpen elkaar en vormen nu een groep met korte lijntjes. Prachtig!” De betrokken welzijnswerker hoopt in Groningen hetzelfde te kunnen bereiken als dat ze in de gemeente Zuidhorn heeft gedaan. Echter, nu niet meer in een ondersteunde rol maar als buurtwerker. In De Wijert. “Het is tijd voor de volgende stap”, besluit Janet. “Een fantastische periode is afgesloten, ik hoop hetzelfde te treffen en te bereiken in Groningen. Aan de wijk zal het niet liggen. De Wijert is een mooie en grote wijk. Er valt daar nog veel te verbeteren en veel te helpen en te ondersteunen. Dat is nu de uitdaging en daar verheug ik me op.”

UIT DE KRANT

Lees ook