“Wij verdienen genoegdoening, want wij hebben wél schade”

||||||
|||||| Foto: ||||||
voorpagina groningen

Jan Enne en Tineke Haack liepen dé 10.000 euro mis


OLDEHOVE – Het hield een dikke week geleden nógal wat mensen in de greep: de 10.000 euro die het samenwerkingsverband Noord-Nederland beschikbaar stelde voor huishoudens in het aardbevingsgebied. Rijen dik stonden er mensen te wachten voor gemeentehuizen en menigeen bracht thuis uren achter de computer door in de hoop hier aanspraak op te maken. Jan Enne en Tineke Haack woonachtig aan de Electraweg uit Oldehove hoefden geen poging te wagen. Hun postcode viel niet onder het aangewezen gebied. Dit terwijl omringende dorpen Niehove en Saaksum hier wel onder vielen en in hun eigen postcode vijf van de acht huizen erkende aardbevingsschade hebben. Een zure appel en een nieuw zwart hoofdstuk in het boek dat aardbevingsschade heet. “Een stukje genoegdoening zou fijn zijn”, aldus Tineke.


Een werkelijk prachtplek is het waar Jan Enne en Tineke al bijna 48 jaar wonen. Boerderij Lammerburen is gelegen aan het Reitdiep met een fantastisch uitzicht. Familie van Jan Enne bouwde de boerderij in 1879. Toen de Reitdiepsluis werd aangelegd bij Zoutkamp was dit gebied naast het Reitdiep niet langer open voor eb en vloed en kwam er zeer vruchtbare grond beschikbaar. Aan de achterzijde van het huis loopt het nu rustige Reitdiep, aan de voorzijde kijken ze uit op de noordelijke dijk van het oude eiland Humsterland die al in 1200 werd aangelegd. Het huis ademt nog altijd historie en is grotendeels oorspronkelijk. Alleen de erker aan de voorkant werd later bijgebouwd toen aan die zijde een weg werd aangelegd en verkeer opeens ook aan die kant langs ging.


Jan Enne woont hier al zijn hele leven, zijn Tineke kwam er in 1974 wonen, nadat zij getrouwd waren. “Vroeger mocht je niet samenwonen”, lacht het stel. Ze kregen drie dochters die prachtig opgroeiden aan de Electraweg. Het zwembad om de hoek, het dorp binnen fietsbereik. Jan Enne voerde jarenlang een akkerbouwbedrijf waar hij in 2012 mee stopte. Opvolging was er niet en: “er is langer werk dan dat ik er ben.” Ze kochten een camper en ontdekten de wereld. Ook thuis zaten ze niet stil. In 2001 deden ze mee aan een project van de provincie dat de oude Humsterlanddijk wilde ophogen. Jan Enne en Tineke besloten deze dan ook in te laten zaaien met een bloemenmengsel. ‘Hebben jullie nog meer ideeën?’ vroeg de projectgroep en die hadden ze wel. Lammerburen is namelijk de oudst bekende broedplaats van steenuilen in Groningen. Zo ontstond Natuurboerderij Lammerburen waar ze voorlichting geven over de onder andere deze steenuil. Ze richtten in 2007 een stichting op met als doel zich in te zetten voor het behoud, herstel en beheer van landschappelijke, cultuurhistorische en natuurwaarden van het gebied. Maar liefst 2500 bezoekers per jaar wisten deze plek te vinden. “We ontvingen Zuid-Koreanen, Canadezen, echt van alles”, lacht Tineke. “Moest het in het Engels, dan redde zich dat ook wel weer.” “Ja hoor”, vult Jan Enne aan, “ik gaf de lezing ook zo in het Duits. Eerst hadden we gewoon een vak in de schuur gemaakt. Daar hielden we een lezing en daarna liepen we rond. Als we geluk hadden zagen we een steenuil, we zagen wel een nestje van de ransuil met allemaal jonge ransuilen erin en er vloog altijd wel een kerkuil over.”


Aardbevingsproblematiek


Geen wolkje aan de lucht zou je denken, maar schijn bedriegt. Een jaar of dertien geleden maakte de familie kennis met de aardbevingsproblematiek. “Het waren allemaal scheuren”, aldus Tineke. “De expert ontdekte er nog meer dan wij hadden gevonden.” Buren die nog niet zo lang aan de Electraweg woonden, brachten het balletje aan het rollen. “Zij hadden allemaal foto’s gemaakt toen ze het huis kochten en zagen ineens allemaal scheuren die daar niet op stonden.” “Eerst zeiden we nog: dat kan niet”, vult Jan Enne aan. “We zitten hier veel te ver weg. Maar op een tekening bleek dat het gasveld Saaksum West precies onder ons zat. Pech, zei de NAM.”


Het bleef niet bij scheuren.  Jan Enne en Tineke hadden net hun schuur verbouwd voor de stichting toen één muur bol leek te staan. Ze meldden het bij de NAM die in eerste instantie niet thuis gaf. “Een aannemer die hier was, vroeg ik wat hij er van vond”, vertelt Jan Enne, “en die zei: als je pech hebt, valt die eruit. Nou, Tineke hing met een kwaaie kop direct aan de lijn.” “We ontvingen al geen groepen meer”, vult Tineke aan. “Dat durfden we al niet meer, want we vertrouwden het voor geen meter. We kregen hier ook schoolkinderen, dat kon echt niet meer.” Al snel staan er twee medewerkers van het Centrum voor Veilig Wonen en twee ambtenaren van destijds nog de gemeente Zuidhorn op de stoep. Zij constateren een acuut onveilige situatie en Jan Enne en Tineke wordt verboden nog in de ruimte te komen. “Een hele hectische toestand”, herinnert Tineke zich nog. “Wat een stress en wat een vernedering ook”, gaat ze verder. “Wij werden weggestuurd door deze mensen. Gaan jullie maar in huis zitten, wij overleggen wel even. Vervolgens zeiden ze: dit is achterstallig onderhoud. Het is zo gevaarlijk dat er direct wat aan moet gebeuren. Ik zei: wie gaat dit allemaal betalen? U. En toen werd ik zo boos.” De schade liep in de tienduizenden euro’s. Uiteindelijk is het grote geluk van Jan Enne en Tineke dat ze de ruimte net compleet hadden laten keuren door zowel gemeente als brandweer, omdat zij hier groepen wilden ontvangen en de verbouwing net afgerond hadden. “Voor, tijdens en na de bouw hadden we alles gekeurd”, verduidelijkt Jan Enne. Volgens hem leidt het geen twijfel waar de schade wegkomt. “Door in- en uitpompen van het gas, heb je continu beweging. De vlaggenmast van de buren verder staat gewoon te trillen als het gas in Grijpskerk wordt ingepompt. En let wel: heel veel kleine bewegingen zijn net zo schadelijk als één grote.”


Compensatieregeling


Maar liefst vijf van de acht huishoudens in de postcode van de Electraweg hebben al erkende aardbevingsschade. Bij de familie Haack zelfs al driemaal. Je zou dus denken dat de compensatieregeling die vorige week beschikbaar was, zeker ook voor hun zou gelden. Niks blijkt minder waar. Een grote teleurstelling voor de familie Haack. “Wij zitten in wezen tussen Saaksum en Niehove in. Zij komen wel in aanmerking, maar wij niet. Het is gewoon rechtsongelijkheid.” Ze dienden bezwaar in welke ongegrond verklaard werd. De reden? Mocht er schade zijn, dan kon dat opgenomen worden en zou deze – mits erkend - gecompenseerd worden. De 10.000 euro is om de kwaliteit van de woningen in het aardbevingsgebied te verbeteren. Dit omdat de huizen per definitie last hebben van waardevermindering gezien zij in het aardbevingsgebied liggen. Bij Jan Enne en Tineke gaat het er niet in. “Nu geven ze het aan de verkeerde. Ik ken mensen in de stad die in nieuwe huizen wonen die totaal geen schade hebben. Die lachen zich een bult. Het geld zal bij ons de waardevermindering niet compenseren, maar het zou wél een stukje genoegdoening zijn. Want wij hebben wel échte schade. En wat een stress hebben we gehad.” Jan Enne vult Tineke aan: “Als wij ons huis willen verkopen, zijn we verplicht onze schade te melden aan eventuele kopers. En wat denk je dat er dan gebeurd? Dan wordt er minder geboden?”


Wat de toekomst de familie brengt, weet ze nog niet. Oud(er) worden aan de Electraweg zal het waarschijnlijk niet zijn. “Je moet je gezonde verstand gebruiken. Ook de kinderen zeggen: wordt het niet tijd om om je heen te kijken? Misschien is het beter ergens in een dorp te wonen”, aldus Tineke.  Missen gaan ze het wel. “Maar we regelen wel iets. Ik durf echt wel te vragen of we hier nog wel naar de vogelkijkhut mogen, bijvoorbeeld.” Jan Enne en Tineke hopen nu dat hun postcode alsnog onder deze compensatieregeling zal vallen. Ze hebben daarvoor ook contact gezocht met de nationale ombudsman. Het stukje ‘rechtsongelijkheid’ maakt ze strijdbaar. Verder hopen ze dat ook de gemeente Westerkwartier wat druk hierop kan zetten. Jan Enne zit al jaren in de klankbordgroep aardbevingsschade waarin hij dit soort zaken bij de gemeente aankaart. Voor nu is het tijd opnieuw een rondje scheuren te gaan maken. “We moeten nodig weer eens kijken. Weet je wat het is: ze lossen het niet echt op”, sluit Jan Enne af. “Ze stoppen er een wokkel in en smeren de boel dicht. Maar daarmee is het probleem niet verholpen. De echte oplossing? Die gaskraan moet dicht.”


Reactie wethouder Hielke Westra:


“De gemeente Westerkwartier is geen aardbevingsgemeente. Daarom zijn we niet betrokken bij de tot standkoming van een dergelijke compensatieregeling. Ook ik vind het een gekke hoek zo: Niehove komt wel in aanmerking voor deze 10.000 euro, maar Oldehove niet. Helaas ligt dit buiten onze macht. Uiteraard brengen we dit wel onder de aandacht bij het ministerie.”


||||||
||||||
||||||
||||||
||||||
||||||

UIT DE KRANT

Lees ook