Wouter Gudde heeft met de club gespeeld en verloren

FC Groningen speelt betaald ook wel professioneel voetbal. De club wordt echter geleid op een uiterst amateuristische manier. En de prijs daarvoor wordt al jaren betaald. Op papier is degradatie nog te ontlopen, maar veel hoop of houvast is onrealistisch. Voormalig trainer Danny Buijs wist de werkelijke problemen nog lange tijd te camoufleren. Het ging onder regie van Fledderus en Gudde van kwaad tot erger. Op financieel gebied hebben Gudde en Fledderus goede zaken gedaan. Die successen hebben blijkbaar verblindend gewerkt. Zoveel mensen in de organisatie die verdwenen. Mensen met kwaliteiten, clubmensen. Er zijn zovelen die aan de bel hebben getrokken. Met mooie woorden werden de branden geblust. Om ergens anders weer op te laaien. Groter en intenser. Eigenlijk is de organisatie niet eens amateuristisch te noemen. Het is een belediging voor menig amateurclub die de zaken beter voor elkaar heeft dan FC Groningen. “We doen het allemaal en alleen voor de club.” Hoe vaak hebben we het wel niet gehoord de afgelopen jaren uit de monden van Gudde en Fledderus. De club word geleid door managers die vooral hun eigen belang dienen. Hoe vaak ze ook anders beweerden. Echte clubmensen hebben zulke uitspraken niet nodig omdat het domweg zichtbaar is.  
De Raad van Commissarissen is de grote afwezige in de crisis. De falende Gudde kan zijn gang blijven gaan en is bezig met een machtsgreep. Stelt een hele nieuwe organisatie aan met zichzelf als koning van het schaakbord. Op basis waarvan? Buijs drukte vorig jaar al herhaaldelijk op de alarmknop. Stelde wél zijn plek ter discussie. Was wél bezig met het clubbelang. In ieder interview liet de directeur echter weten daar niet mee bezig te zijn. Het is Gudde die Fledderus aanstelde en zijn technisch directeur een vrijbrief gaf voor zijn ramzalige beleid. De olifant die door de Groningse porseleinkast denderde werd er veel te laat uitgegooid. De zeven nederlagen aan het einde van het vorig seizoen hadden alle alarmbellen moeten laten afgaan. Fledderus liet intern echter weten dat dit vooral aan het beleid van Buijs te wijten was. Spelers zouden niet meer voor de scheidende trainer door het vuur willen gaan. Het lag niet aan de samenstelling van de selectie. Het lag zeker niet aan het werk van Fledderus.
Wormuth werd gehaald. De Duitser schrok van het niveau van de spelersgroep en wilde versterking. In plaats daarvan moest de trainer Suslov de mond snoeren en Ngonge en Kasanwirjo dumpen en zorgen dat de grote talenten van Fledderus, Kally en Abraham moesten doorbreken. Het probleem was opnieuw niet een gebrek aan kwaliteit, maar nu de hiërarchie. Lachwekkend. Desalniettemin werden er spelers gehaald en ook het spelersbudget opgeschroefd. Toch kwamen Wormuth en Fledderus al snel in conflict en de technisch directeur liet zijn trainer na het eerste beste meningsverschil vallen. Er ontstonden kampen en onderling daalde het vertrouwen in elkaar naar het nulpunt. Het was chaos in de spelersgroep en het was chaos in de technische staf. En alles werd door de directie gedoogd. Gudde greep niet of veel te laat in. Wanneer je in de glijbaan zit ga je steeds harder naar beneden en is ontsnappen uiteindelijk geen optie meer.
Gudde laat toe dat Groningen in de glijbaan richting de Eerste Divisie gaat. De algemeen directeur maakt steeds opnieuw totale miscalculaties van de omvang en diepte van de problemen. Blinkt uit in onvermogen om de juiste dingen te doen. Als er al beleid word gevoerd is het ‘reactiebeleid’. Regeren is vooruitzien. Groningen doet en deed alleen aan schade repareren en faalde daarin ook nog eens. De uiteindelijk toch gehaalde nieuwe spelers hebben geen punten gebracht terwijl de selectie op papier sterker is dan daar waar Buijs vorig jaar mee eindigde.  Dan komt er een moment dat je daar onomkeerbaar een hele grote prijs voor gaat betalen. Een prijs die vele malen groter is dan alle financiële gewin waar de heren zo trots op zijn. Had Gudde echt aan de club gedacht, dan had hij zijn positie al lang ter discussie gesteld of ontslag genomen. Hoe kan het zijn dat hij in de moeilijkste tijd die de club kent sinds de degradatie in 1998, een trainer aanstelt en in het zadel houdt zonder enige ervaring? Ondanks alle adviezen van verstandige mensen met kennis van zaken om een geroutineerde coach aan te stellen. De voormalig videoanalist denkt zelf FC Groningen wel in de eredivisie te kunnen houden. Je zou verwachten dat Van der Ree na nederlaag op nederlaag en de rap naderbij komende degradatie voortschrijdend inzicht zou krijgen en zijn conclusies zou trekken. Het tegendeel is waar: hij vindt zichzelf de juiste man op de juiste plaats en vindt dat hij ook volgend seizoen trainer zou moeten zijn. Het is de belichaming van alles wat er bij FC Groningen aan de hand is.
De hondstrouwe aanhang is de dupe van deze mensen die de club nooit op de eerste plaats hebben gezet. Of ze hebben een totaal gemis aan zelfkennis. Waarschijnlijk beide. Het is niet alleen de spelersgroep die een gebrek aan kwaliteit heeft. Wanneer er een capabele directie aan het roer zou staan en met de juiste intenties haar werk zou uitvoeren zou de spelersgroep en technische staf er anders uit zien. Evenals de plaats op de ranglijst.
Er is met FC Groningen gespeeld. Er is met Groningen gegokt en er is verloren. De grote liefde van zoveel mensen ligt op de grond, maar zal weer opstaan. Er moet streng toezicht komen dat alleen werkelijk capabele mensen die hun eigen ego kunnen wegcijferen de club bij de hand mogen pakken. In wat voor functie dan ook, Danny Buijs moet heel snel een telefoontje krijgen.