Zevenhuisters brengen weer een bus vol goederen naar de Oekraïense grens

‘Poetin probeert het land de hongerwinter in te duwen’

ZEVENHUIZEN - Voor de tweede keer rijden Rinus van der Wekken en Gauke Poelman uit Zevenhuizen binnenkort met een bus vol goederen naar de Oekraïense grens in Polen. Ina de Vries en Gea Ausma startten dit initiatief in Zevenhuizen. Ze sloten zich daarbij aan bij de Friese Rijders, de organisatie uit Friesland die er inmiddels meer dan 70 ritten op heeft zitten.
De eerste rit die de heren maakten heeft veel indruk gemaakt. ‘Het was sowieso al hartverwarmend om te merken hoeveel mensen wilden doneren. Er is voor zo’n rit 750 euro nodig. Daarmee wordt de bus gehuurd, kunnen er overnachtingen worden geregeld voor de heen- en de terugweg en kan de benzine worden betaald. En dan doe je er zelf ook nog wat bij, want het lukt eigenlijk net niet met dat geld,’ zegt Gauke Poelman. De eerste rit ging naar Slowakije en Polen. ‘We reden eerst naar de verkeerde plaats en moesten drie uur omrijden tot we eindelijk bij de kerk in Slowakije aankwamen. Na het lossen van de goederen lukte het ons niet het hostel te vinden, waardoor we weer naar de kerk terug moesten. Uiteindelijk kwamen we wel in het hostel terecht, waar we maar vier uurtjes slaap haalden. De douche werkte niet, maar bij de kerk stond ons ontbijt al klaar. We hebben twee wat oudere mensen opgepikt die mee naar Polen en daarna naar Nederland zouden rijden. Ze hadden alleen een tasje met een paar spullen bij zich. Ze waren hun transportbedrijf kwijtgeraakt, dat was platgebombardeerd door de Russen. Daar kun je je toch niks bij voorstellen, dat je letterlijk opeens niks meer hebt!’

Onverzettelijk volk
De ellende die de heren tegenkwamen ging ze niet in de koude kleren zitten. Rinus vult aan: ‘In Polen hebben we nog vijf mensen opgepikt. De ellende straalde er af. Hoewel er maar eentje een beetje Engels sprak, kregen we toch nu verhalen te horen. Schrijnend. Een jonge moeder met haar dochter, waarvan de vader aan het front vecht. En een gezin met hun zoontje. Dan vraag je je af hoe Poetin het voor elkaar krijgt deze mensen nazi’s te noemen. In Nederland brachten we de moeder en haar dochter naar een plaatsje in de buurt van Druten. Toen door naar de opvang in de Jaarbeurs in Utrecht. Toen we daar aankwamen bleek dat er geen plaats was voor Oekraïners, omdat er ruimte werd gemaakt voor mensen uit ter Apel. Even ontstond er paniek, maar gelukkig was er een doortastende dame die zorgde dat er ruimte voor het gezin was. Uiteindelijk wonen ze nu in Culemborg en gaat hun zoon gewoon naar school. Ureterp was de laatste bestemming.’
Ondanks de emoties besloten Gauke en Rinus nog een keer een rit te maken. Goederen zijn nog steeds hard nodig, misschien wel nóg harder, nu de winter eraan komt. In Oekraïne zijn de winters bijzonder koud en nu Poetin de energiecentrales aan het uitschakelen is, komen mensen in de kou te zitten. Gauke vertelt: ‘Het wordt dus een pittige winter in Oekraïne. Naast de gebruikelijke goederen, hopen we deze keer ook warme kleding, dekens, en slaapzakken te kunnen leveren. Dit is dus meteen een oproep, spullen kunnen ingeleverd worden bij Gea Ausma aan de Oudestreek 31 in Zevenhuizen.’
Deze keer worden er in principe geen mensen mee teruggenomen. ‘Dat is wat meer aan banden gelegd. Bovendien is de opvang in het land zelf nu ook beter geregeld, dus veel mensen blijven nu. We hebben deze keer ook een bus mee waar geen passagiersstoelen inzitten, dus we kunnen hem helemaal volstouwen. Ik probeer wel een vriendin over te halen met ons mee terug te gaan, maar waarschijnlijk wil ze niet.’ Gauke kent veel mensen in Oekraïne, hij heeft veel handel gedreven in het land. ‘Ik heb de mensen leren kennen als onverzettelijk. Dat zie je nu ook aan hoe ze vechten. Ik kwam er twee keer per jaar. En voor de duidelijkheid, het blijft een beetje een maffialand. Maar er is een grote onderlaag die het anders wil. De mensen zijn gehard. Het land is grof, hard, ’s zomers snikheet en ’s winters ijskoud. Soms leven mensen erg primitief op het platteland. De mensen hebben een harde schil, maar een zachte binnenkant. Ze zijn zelfredzaam. Ik vergelijk deze oorlog met David tegen Goliath. En we weten allemaal hoe dat afliep. Zelensky werd zwaar onderschat, maar kijk eens hoe hij zich staande houdt. En zo heb ik de inwoners ook leren kennen.’

Gewenning
Er treedt inmiddels wel eens soort gewenning op wat betreft de oorlog. ‘Dat merk je in de goederen die verzameld worden,’ zegt Rinus. ‘Dat is wel jammer, want hoewel we niet meer hele dagen over de oorlog geïnformeerd worden, wordt er nog steeds in alle hevigheid gevochten. Poetin probeert het land de hongerwinter in te duwen. Er zijn dus écht nog steeds veel spullen nodig.’
Om geld in te zamelen wordt in het MFC in Zevenhuizen weer een pubquiz gehouden. Een datum daarvoor is nog niet bekend, maar houd vooral de agenda van het MFC in de gaten. Mensen die spullen willen doneren, moeten daarbij denken aan houdbare goederen zoals olie, melk, rijst, macaroni, havermout, meel, zout en suiker. Maar ook toiletartikelen, luiers en babyvoeding. In verband met de aankomende winter dus ook dekens en winterkleding voor kinderen en volwassenen. Spullen worden verzameld bij Gea Ausma aan de Oudestreek 31 in Zevenhuizen. De tweede rit vindt plaats op 9 november.