Zuidhorn ondersteunt ook de eerste opvang van Oekraïners in Polen
ZUIDHORN – Zaterdag 26 maart werd er een benefiet georganiseerd ten behoeve van de mensen uit Oekraïne door Adrian Mey Showproducties en Radio 3Sprong uit Kommerzijl. Zij ondersteunen niet alleen Giro555, maar ook de Stichting Medische Hulp Nederland – Polen. Hiervoor wordt dan ook een inzameling van goederen gehouden om naar Polen te brengen. ‘Polen is de eerste opvang voor de mensen uit Oekraïne’, vertelt Klaas Wildeboer, voorzitter van Stichting Medische hulp Nederland – Polen. ‘Net als de Nederlanders, stellen de Poolse burgers zich barmhartig open voor de mensen uit Oekraïne. We willen voorkomen dat ze hier als eerste opvangplaats onder bezwijken.’
Wildeboer heeft een groot netwerk in Oswiecim/Auschwitz, Polen. Sinds de jaren tachtig heeft hij mee mogen helpen aan de transporten van medische hulpmiddelen en apparatuur naar de stad. De stichting was enigszins slapende toen er opeens drie dingen tegelijkertijd gebeurden. ‘Mijn vrouw Mieke las over de benefietavond in De Streekkrant, ik werd gebeld door de secretaris van de stichting dat de Kamer Van Koophandel even de informatie van de stichting opnieuw op papier wilde hebben. Bovenal, ik kreeg een alarmerend bericht van het stadsbestuur van Oswiecim. Zij kwamen met een hulpvraag om binnen onze mogelijkheden ondersteuning te bieden aan de eerste opvang van de vluchtelingen in Polen. Toeval bestaat niet.’
Het stadsbestuur van Oswiecim heeft een nauwe band met de stichting en met Wildeboer. ‘Vanaf mijn jonge jaren was ik al werkzaam in landelijke organisaties met betrekking tot volksgezondheid en sociale zekerheid. Ik kom uit een doodgewoon nest, maar heb wel altijd maatschappelijke interesse meegekregen. Mijn vrouw was in die tijd de voorzitter van dameskoor Zunobri. Ze hadden een nieuwe dirigent nodig en hier solliciteerde een Poolse dame naar. Zij vertelde dat haar vader een levensbedreigende ziekte had. Ze wist welke medicijnen ze moest hebben, maar deze waren niet verkrijgbaar in Polen. Ze vroeg me of ik aan deze medicatie kon komen. Via een apotheker waar ik bevriend mee was is dit toentertijd gelukt. De medicatie is meegegaan met Transportbedrijf Visser uit Zoutkamp die daar drie maal per week langskwam en zo is het begonnen. We gaan nog elk jaar terug naar Oswiecim. Het is schitterend om dan de hand te mogen schudden van een breed lachende gezonde man, die er anders waarschijnlijk niet meer geweest zou zijn.’
Zo ontstonden er uiteindelijk grote transporten naar Oswiecim en omstreken van de stichting. ‘We hebben ongeveer 5 miljoen aan medische hulpmiddelen en apparatuur beschikbaar gesteld door Nederlandse zorginstellingen. Daardoor hebben we de apparatuur een tweede leven in Polen kunnen geven mede door allemaal vrijwilligers uit Zuidhorn. Hier zaten zo’n tweehonderd bedden van het Martini Ziekenhuis bij. Er zat van alles tussen, van naalden tot dure OK apparaten.’ Wildeboer was erbij toen deze apparatuur in gebruik werd genomen door de Poolse doctoren. ‘Het was een trieste, grauwe omgeving waar ook de zieke kinderen niet eens speelgoed hadden om mee te spelen. Het was geen gebrek aan kennis, puur aan apparatuur en geld. We hebben toentertijd ook nog samen met bassischool De Windroos 1500 euro aan speelgoed kunnen afleveren bij het ziekenhuis en bij een tehuis acht kilometer daarvandaan in Grojec voor mensen met een meervoudige handicap. Hoe blij je iemand kunt maken met een knuffelbeer, en de andere dingen die je daar ziet. Dat verandert je blik op hoe goed wij het hier hebben in Nederland.’
Hierdoor heeft Wildeboer nog steeds goed contact met het bestuur in Oswiecim. Hij is zelfs tot ereburger benoemd in 1993. ‘Ik kreeg vorige week een telefoontje dat er al zo’n tweehonderd gezinnen zijn opgevangen in de stad door particuliere gezinnen en dat de verwachting is dat er veel meer dan zevenhonderd zullen moeten worden opgevangen in het internaat voor studenten die een sportopleiding volgen. Het overgrote deel alleen moeders met kinderen. Als je dan al die beelden op de televisie ziet, tja daar heb je geen woorden voor. Ik heb zo’n respect voor de weerbaarheid die de mensen uit Oekraïne laten zien. Het laat weer zien dat we niet zonder elkaar kunnen en dat wij wereldwijd in staat zijn om solidariteit te kunnen opbrengen wanneer dat echt nodig is. Polen en Moldavië zijn de eerste landen waar de vluchtelingen heen gaan. Aan hen moet ook aandacht besteed worden.’
Daarom werkt hij samen met de benefietavond om ook spullen voor de Poolse gemeenschap in te zamelen. Deze goederen, die nog steeds binnen komen, zullen met een grote truck naar Polen gereden worden. ‘Toen ik de hulpvraag kreeg van de Starosta (de regio burgemeester), zijn we gelijk gaan kijken naar de mogelijkheden. We hebben een lijst ontvangen van materialen en informatie over zaken die daar hard nodig zijn. De vrachtwagen is zaterdag 26 maart bij het benefietevenement gedeeltelijk ingeladen met de tot op dat moment ingebrachte spullen. De inzamelingsactie met betrekking tot geld en materialen loopt nog enkele weken door, gezien de wensenlijst die wij uit Oswiecim hebben ontvangen. Onze ervaring heeft ons geleerd dat je ook een dergelijk transport goed moet voorbereiden. Structuur en goede afspraken zijn belangrijk. Daarom gaan we eerst alle ingebrachte spullen faciliteiten en formulieren bij langs en daarna vertrekken we naar Polen.’
Het is overduidelijk dat Wildeboer gepassioneerd is om mensen te helpen. ‘Het gaat niet om je eigen ik en onderscheidingen. Het is een innerlijke drive die je ook als mens verrijkt. Het dient altijd om de hulpvrager te gaan. Ik ben blij dat we binnen onze mogelijkheden de mensen in Oswiecim bij kunnen staan.’