Zuidhornse girlpower bij De Meeuwen
Sport
Volleybalsters Marthe Weima en Wytske Couwenberg
ZUIDHORN - “Schrik niet!” Met een grote glimlach waarschuwen Marthe Weima en Wytske Couwenberg alvast voor de wedstrijd. “Dan kunnen we echt te keer gaan!” lacht Marthe. Waar veel speelsters van ‘buitenaf’ komen, zijn de 18-jarige studente geneeskunde aan de RUG en haar 17-jarige ploeggenoot Wytske, die volgend jaar psychologie gaat studeren, de Zuidhornse Girlpower van het Dames 1 volleybalteam De Meeuwen. Ook Leonie Verleun komt uit Zuidhorn maar was verhinderd voor dit item.
De Zuidhornse talenten die al op 16-jarige leeftijd hun debuut maakten in de hoofdmacht van de Meeuwen, proberen oude tijden weer te laten herleven. Zoals bijvoorbeeld halverwege de jaren negentig toen het dames 1 team van de Meeuwen, dat sinds 2005 over een heus eigen clublied beschikt, nog tweede divisie speelde. Maar het ging mis. Te veel speelsters gingen weg, werden zwanger of vertrokken om andere redenen. Aanwas bleef uit. Toch al een probleem bij het volleyballen. Er volgde een soort vrije val. Maar van 2012 tot 2015 wist de ploeg zich toch weer terug te werken naar de 2e divisie. Daarna ging het opnieuw mis en volgde twee maal degradatie. Inmiddels speelt het team van Sieren Van de Dijk promotieklasse en eigenlijk hadden de meiden en de trainer hun zinnen gezet op promotie dit jaar. Maar er kwam een dip. Wytske die al sinds haar zevende op volleybal zit, legt uit: “Hoe het komt weet ik niet precies maar het gaat al een tijdje gewoon niet goed. Het lukt steeds net niet. Volleybal is een hele tactische sport. Als je onder druk staat ga je misschien toch iets anders spelen.” De spelverdeler moet de ballen klaar leggen voor haar vriendin die vervolgens de ballen over het net in het vijandige vak moet slaan. Inmiddels zijn de meiden bezig zich op te richten en uit het dalletje aan het kruipen. Drie weken geleden dienden de eerste tekenen van het herstek zich al aan in een thuiswedstrijd tegen Flash Veendam. Bij perioden is het spel sprankelend en wordt er regelmatig een grote voorsprong opgebouwd. Uiteindelijk wordt de spannende wedstrijd met 3-1 verloren. De kans op revanche komt al een week later en tonen de meiden hun ware gezicht. Het is dezelfde tegenstander die, opnieuw in een spannende wedstrijd met een soms grillig scoreverloop met 3-1 wordt verslagen. De vreugde was groot. Waar een voorsprong een week eerder nog een verlammende uitwerking leek te hebben, liet het team zich nu niet van de wijs brengen. Eindelijk werd er weer een zege geboekt. Want de laatste overwinning dateerde alweer van 20 januari. De opluchting is dan ook groot: “Het is lang geleden dat ik een wedstrijd met zo’n goed gevoel heb gespeeld”, blikt aanvoerster Wytske op de wedstrijd terug. Er stond een team, we speelden met zo’n sterke mentaliteit en hadden weer het vertrouwen. De vlam was terug. Ik heb echt genoten. We kwamen een keertje op grote achterstand, maar we bleven als een team strijden en het geloof houden. Uiteindelijk wonnen we die set met 25/20. Dat geeft echt zo’n kick! Eindelijk kwam er weer eens uit wat er in zit, want we kunnen gewoon heel goed volleyballen met elkaar.” Die opgaande lijn werd ook doorgetrokken tegen Olympia uit Groningen een week later. In de eigen Quiksilver S. sporthal wordt er opnieuw een boeiende 3-1 zege gehaald. Alleen de laatste set ging verloren. Opvallend was dat de Zuidhorner roodhemden zich niet van de wijs lieten brengen door een achterstand. Zelfs niet als deze opliep en ook niet wanneer het einde van de set in zicht kwam. Een paar maal werd op een onverzettelijke en daadkrachtige manier een behoorlijke achterstand ingelopen en de set gewonnen.
Maar ondanks de lastige fase verloren de meiden het plezier geen moment. Dat kan ook bijna niet anders want Marthe en Wytske ademen volleybal, al heeft Marthe nog even aan andere sporten gesnuffeld: “Ik heb nog even gekeken of ik tennis of turnen iets vond, maar al snel kwam ik er achter dat ik volleybal de leukste sport vond. Het samen spelen vind ik vooral heel mooi aan deze sport. Je hebt elkaar echt nodig en kan allerlei verschillende manieren bedenken hoe je wilt spelen.” En dan met een grote glimlach: “Maar het wordt nu ook wel weer eens tijd voor een overwinning. Dat is ook goed voor de sfeer.” Of de dames volgend jaar nog in de Zuidhornse sporthal te bewonderen zijn, is nog maar de vraag. Voor De Meeuwen zou het een verlies zijn. Er lopen weliswaar jeugdige talenten rond, maar volleybal is niet meer zo populair als tien jaar geleden. “Veel kinderen komen met volleybal in aanraking doordat een broer of zus of een ouder aan volleyballen doet. Een familielid. Nu minder mensen dit doen is het volleybal een beetje in een vicieuze cirkel terecht gekomen. In de media is voor deze sport veel minder aandacht dan bijvoorbeeld voetbal.” De meiden benadrukken dat alternatieve manieren om hun sport onder de aandacht te brengen echt belangrijk zijn. “Straatvolleybal is een mooi voorbeeld hoe je mensen kennis kunt laten maken met deze sport. Maar ook een oliebollentoernooi en beachvolleybal in het Johan Smitpark zijn belangrijke middelen om de sport onder de mensen te brengen.” “Misschien kunnen we vanuit de club eens vaker een clinic op scholen geven, om te laten zien hoe leuk volleybal is!” besluit Wytske die volgend jaar gaat studeren en in Groningen wil gaan wonen.
Iets waar Marthe ook hard over nadenkt. Een lastige keuze vinden de meiden het. “Ik wil ook wel eens ergens anders kijken en mezelf verder ontwikkelen. Ik ga studeren, dus waarom zou ik me dan niet aanmelden bij een leuke studentenvereniging,” vraagt Wytske zich af. “Bovendien scheelt het een hele hoop gereis. De andere kant is natuurlijk dat ik het hier heel leuk heb en eigenlijk nog wel iets zou willen bereiken. Een promotie of zo.” Marthe schuift de keuze nog graag een paar maanden op: “Het is nog maar maart en ik volleybal nu hier. Natuurlijk denk ik stiekem wel eens aan het volgende seizoen en wil ik ook op kamers gaan wonen, maar eerst maar eens dit seizoen goed afmaken, plezier hebben en veel wedstrijden gaan winnen bij De Meeuwen.”
Trainer Van de Dijk: “Versterking van buitenaf nodig voor promotie”
Hoe de toekomst er van het dames 1 team er uit gaat zien, is voor trainer Siebren van de Dijk ook nog een vraagteken. Maar ambitieus is speler van Heren 1 wel: ‘Voor aanvang van het seizoen hadden we het idee misschien mee te kunnen strijden om promotie. Ook op basis van de tweede seizoenhelft vorig jaar toen we zelfs van de kampioen wisten te winnen en maar ene wedstrijd verloren. Dat gaat helaas niet lukken en ik denk ook dat we daarvoor versterking van buitenaf nodig hebben. Dat Dienke Miedema overweegt terug te keren is daarom hartstikke goed nieuws. Maar als onze beste speelsters na dit seizoen vertrekken zal dat wellicht de keuze van Dienke ook niet gunstig beïnvloeden. We spelen nu promotieklasse en hebben tweede divisie gespeeld. We hebben dan ook de ambitie om weer hogerop te gaan spelen. Daar kunnen we Marthe en Wytske goed bij gebruiken en Dienke helemaal natuurlijk. Die heeft zelfs even op het hoogste niveau gespeeld en brengt naast kwaliteit ook veel ervaring mee. Ik denk dat ik binnenkort maar eens een kopje thee met die meiden ga drinken.”
ZUIDHORN - “Schrik niet!” Met een grote glimlach waarschuwen Marthe Weima en Wytske Couwenberg alvast voor de wedstrijd. “Dan kunnen we echt te keer gaan!” lacht Marthe. Waar veel speelsters van ‘buitenaf’ komen, zijn de 18-jarige studente geneeskunde aan de RUG en haar 17-jarige ploeggenoot Wytske, die volgend jaar psychologie gaat studeren, de Zuidhornse Girlpower van het Dames 1 volleybalteam De Meeuwen. Ook Leonie Verleun komt uit Zuidhorn maar was verhinderd voor dit item.
De Zuidhornse talenten die al op 16-jarige leeftijd hun debuut maakten in de hoofdmacht van de Meeuwen, proberen oude tijden weer te laten herleven. Zoals bijvoorbeeld halverwege de jaren negentig toen het dames 1 team van de Meeuwen, dat sinds 2005 over een heus eigen clublied beschikt, nog tweede divisie speelde. Maar het ging mis. Te veel speelsters gingen weg, werden zwanger of vertrokken om andere redenen. Aanwas bleef uit. Toch al een probleem bij het volleyballen. Er volgde een soort vrije val. Maar van 2012 tot 2015 wist de ploeg zich toch weer terug te werken naar de 2e divisie. Daarna ging het opnieuw mis en volgde twee maal degradatie. Inmiddels speelt het team van Sieren Van de Dijk promotieklasse en eigenlijk hadden de meiden en de trainer hun zinnen gezet op promotie dit jaar. Maar er kwam een dip. Wytske die al sinds haar zevende op volleybal zit, legt uit: “Hoe het komt weet ik niet precies maar het gaat al een tijdje gewoon niet goed. Het lukt steeds net niet. Volleybal is een hele tactische sport. Als je onder druk staat ga je misschien toch iets anders spelen.” De spelverdeler moet de ballen klaar leggen voor haar vriendin die vervolgens de ballen over het net in het vijandige vak moet slaan. Inmiddels zijn de meiden bezig zich op te richten en uit het dalletje aan het kruipen. Drie weken geleden dienden de eerste tekenen van het herstek zich al aan in een thuiswedstrijd tegen Flash Veendam. Bij perioden is het spel sprankelend en wordt er regelmatig een grote voorsprong opgebouwd. Uiteindelijk wordt de spannende wedstrijd met 3-1 verloren. De kans op revanche komt al een week later en tonen de meiden hun ware gezicht. Het is dezelfde tegenstander die, opnieuw in een spannende wedstrijd met een soms grillig scoreverloop met 3-1 wordt verslagen. De vreugde was groot. Waar een voorsprong een week eerder nog een verlammende uitwerking leek te hebben, liet het team zich nu niet van de wijs brengen. Eindelijk werd er weer een zege geboekt. Want de laatste overwinning dateerde alweer van 20 januari. De opluchting is dan ook groot: “Het is lang geleden dat ik een wedstrijd met zo’n goed gevoel heb gespeeld”, blikt aanvoerster Wytske op de wedstrijd terug. Er stond een team, we speelden met zo’n sterke mentaliteit en hadden weer het vertrouwen. De vlam was terug. Ik heb echt genoten. We kwamen een keertje op grote achterstand, maar we bleven als een team strijden en het geloof houden. Uiteindelijk wonnen we die set met 25/20. Dat geeft echt zo’n kick! Eindelijk kwam er weer eens uit wat er in zit, want we kunnen gewoon heel goed volleyballen met elkaar.” Die opgaande lijn werd ook doorgetrokken tegen Olympia uit Groningen een week later. In de eigen Quiksilver S. sporthal wordt er opnieuw een boeiende 3-1 zege gehaald. Alleen de laatste set ging verloren. Opvallend was dat de Zuidhorner roodhemden zich niet van de wijs lieten brengen door een achterstand. Zelfs niet als deze opliep en ook niet wanneer het einde van de set in zicht kwam. Een paar maal werd op een onverzettelijke en daadkrachtige manier een behoorlijke achterstand ingelopen en de set gewonnen.
Maar ondanks de lastige fase verloren de meiden het plezier geen moment. Dat kan ook bijna niet anders want Marthe en Wytske ademen volleybal, al heeft Marthe nog even aan andere sporten gesnuffeld: “Ik heb nog even gekeken of ik tennis of turnen iets vond, maar al snel kwam ik er achter dat ik volleybal de leukste sport vond. Het samen spelen vind ik vooral heel mooi aan deze sport. Je hebt elkaar echt nodig en kan allerlei verschillende manieren bedenken hoe je wilt spelen.” En dan met een grote glimlach: “Maar het wordt nu ook wel weer eens tijd voor een overwinning. Dat is ook goed voor de sfeer.” Of de dames volgend jaar nog in de Zuidhornse sporthal te bewonderen zijn, is nog maar de vraag. Voor De Meeuwen zou het een verlies zijn. Er lopen weliswaar jeugdige talenten rond, maar volleybal is niet meer zo populair als tien jaar geleden. “Veel kinderen komen met volleybal in aanraking doordat een broer of zus of een ouder aan volleyballen doet. Een familielid. Nu minder mensen dit doen is het volleybal een beetje in een vicieuze cirkel terecht gekomen. In de media is voor deze sport veel minder aandacht dan bijvoorbeeld voetbal.” De meiden benadrukken dat alternatieve manieren om hun sport onder de aandacht te brengen echt belangrijk zijn. “Straatvolleybal is een mooi voorbeeld hoe je mensen kennis kunt laten maken met deze sport. Maar ook een oliebollentoernooi en beachvolleybal in het Johan Smitpark zijn belangrijke middelen om de sport onder de mensen te brengen.” “Misschien kunnen we vanuit de club eens vaker een clinic op scholen geven, om te laten zien hoe leuk volleybal is!” besluit Wytske die volgend jaar gaat studeren en in Groningen wil gaan wonen.
Iets waar Marthe ook hard over nadenkt. Een lastige keuze vinden de meiden het. “Ik wil ook wel eens ergens anders kijken en mezelf verder ontwikkelen. Ik ga studeren, dus waarom zou ik me dan niet aanmelden bij een leuke studentenvereniging,” vraagt Wytske zich af. “Bovendien scheelt het een hele hoop gereis. De andere kant is natuurlijk dat ik het hier heel leuk heb en eigenlijk nog wel iets zou willen bereiken. Een promotie of zo.” Marthe schuift de keuze nog graag een paar maanden op: “Het is nog maar maart en ik volleybal nu hier. Natuurlijk denk ik stiekem wel eens aan het volgende seizoen en wil ik ook op kamers gaan wonen, maar eerst maar eens dit seizoen goed afmaken, plezier hebben en veel wedstrijden gaan winnen bij De Meeuwen.”
Trainer Van de Dijk: “Versterking van buitenaf nodig voor promotie”
Hoe de toekomst er van het dames 1 team er uit gaat zien, is voor trainer Siebren van de Dijk ook nog een vraagteken. Maar ambitieus is speler van Heren 1 wel: ‘Voor aanvang van het seizoen hadden we het idee misschien mee te kunnen strijden om promotie. Ook op basis van de tweede seizoenhelft vorig jaar toen we zelfs van de kampioen wisten te winnen en maar ene wedstrijd verloren. Dat gaat helaas niet lukken en ik denk ook dat we daarvoor versterking van buitenaf nodig hebben. Dat Dienke Miedema overweegt terug te keren is daarom hartstikke goed nieuws. Maar als onze beste speelsters na dit seizoen vertrekken zal dat wellicht de keuze van Dienke ook niet gunstig beïnvloeden. We spelen nu promotieklasse en hebben tweede divisie gespeeld. We hebben dan ook de ambitie om weer hogerop te gaan spelen. Daar kunnen we Marthe en Wytske goed bij gebruiken en Dienke helemaal natuurlijk. Die heeft zelfs even op het hoogste niveau gespeeld en brengt naast kwaliteit ook veel ervaring mee. Ik denk dat ik binnenkort maar eens een kopje thee met die meiden ga drinken.”