Zuidhornse studente Marijke Scheerhoorn net op tijd weg uit Spanje

Afbeelding
voorpagina groningen

ZUIDHORN – Op 29 januari was het dan eindelijk zover. De 19-jarige Marijke Scheerhoorn uit Zuidhorn vertrekt naar Spanje om daar een half jaar stage te lopen op een Britse school. Maanden van voorbereiding gaan er aan vooraf, extra toetsen om nog maar te zwijgen over het regelen van allerhande praktische zaken. Inmiddels is de MBO-studente alweer thuis. Spanje is zo ongeveer het epicentrum van de coronauitbraak. De droom is inmiddels alweer ten einde, maar toch is Marijke ook blij dat ze weer veilig en wel thuis is en kijkt ze ook terug op bijna twee onvergetelijke maanden, ondanks het stressvolle en onwerkelijke vroegtijdige einde van de stage.

“Natuurlijk heb ik gemengde gevoelens”, vertelt Marijke. “Ik zag tegen de stage op, heb veel geregeld en een half jaar is natuurlijk ook lang. Dus om dan nu alweer thuis te zijn is gek, helemaal vanwege de reden. Maar deze tijd heb ik natuurlijk wel gewoon meegemaakt”. Een kort nachtje zonder slaap. ‘s Avonds laat naar Schiphol, toen het allemaal nog gewoon was. Een korte vlucht naar Alicante en een lange busreis om vervolgens uitgeput in de vroege ochtend te arriveren in haar appartement.Voordat de stage begon had Marijke eerst de tijd om de omgeving te verkennen. Daarna ging het dan echt beginnen op de Elian’s British School in La Nucia waar de Zuidhornse dagelijks mee kon rijden met de schoolbus. “Tussen de middag at ik met mijn collega’s en ook de kinderen nuttigen hun warme maaltijd op school”, gaat Marijke verder. “Ik liep stage bij de groep ‘the little bears’. Deze kinderen hadden de leeftijd van ongeveer 1 tot 3 jaar”.

Marijke heeft het naar haar zin op school en wordt er warm opgevangen, maar de Spaanse taal is wat lastiger dan gedacht: “De taal was inderdaad best lastig, ondanks de lessen die ik van te voren heb gehad. Maar gelukkig werd er ook veel Engels gesproken, omdat het een Britse school was. En ik werd super opgevangen door mijn lieve collega’s”, aldus Marijke. Om er met een glimlach aan toe te voegen: “Mijn Engels is in de korte periode flink verbeterd”. In haar vrije tijd wijkt ze vaak uit naar het strand, want in het dorpje was weinig te beleven. “Naast het strand ging ik ook vaak naar andere kleine stadjes in de buurt zoals Albir, Altea en Benidorm, en af en toe ging ik op stap”.

Marijke vindt steeds meer haar draai in Spanje en heeft plezier in het werk. Maar vanaf 12 maart is alles in één klap anders.“In de avond kregen we bericht hoe ernstig de situatie was en hoe die uit de hand aan het lopen was”, laat de Zuidhornse weten. “Het werd duidelijk dat de school zou gaan sluiten. Dat was echt zo onwerkelijk! Op dat moment begonnen ouders hun kinderen uit zorg al thuis te houden, want de schoolbus was inmiddels al bijna leeg en waren er nog maar een paar kindjes op de groep. Ik merkte bij iedereen spanning, omdat die vrijdag bekend was gemaakt dat de school maandag definitief zou sluiten. Ik werd die dag veel gevraagd om video’s te maken van mijn leidsters die welkomstliedjes zongen en boeken voorlazen, zodat ze voorbereid waren op de thuislessen die eraan zaten te komen. Mijn directrice meldde mij ‘s middags dat ik eerder naar huis mocht om alvast een ticket te boeken. Het werd steeds duidelijker dat er nog maar een beperkt aantal tickets waren en dat gaf flink wat stress! Gelukkig is dat nog goed gekomen, maar ik had niet veel later moeten zijn. Er was echt paniek. Sommige studenten gingen vrijdag al naar het vliegveld terwijl de vlucht pas zondagochtend ging, maar er was een kans dat de taxi’s niet meer zouden rijden en je dus niet meer op het vliegveld kon komen. Mijn Nederlandse taxichauffeur beloofde echter me die ochtend op te halen en daar heb ik op vertrouwd. Hij hield me precies op de afgesproken tijd op en zo kon ik uitgerust het vliegtuig in en mijn avontuur op een hele rare manier vaarwel te zeggen. Net op tijd. Ik vloog zondag en maandag ging Spanje op slot”.

“Zondagmiddag vloog ik, maandag ging Spanje op slot”



Omdat Marijke uit een risicogebied komt, heeft ze zichzelf opgesloten. Inmiddels is de incubatietijd voorbij en verdrijft ze haar tijd met sporten en online lessen. “Als ik nu nog in Spanje was geweest, waren mijn ouders bij me op bezoek. Helaas. Het is anders gelopen. Het zijn spannende tijden voor iedereen en mijn gedachten zijn bij iedereen die het moeilijk heeft”.

UIT DE KRANT

Lees ook