“De eerste dagen na de val in de Tour waren niet makkelijk”
Sport
Bauke Mollema blikt terug en kijkt vooruit:
“De eerste dagen na de val in de Tour waren niet makkelijk”
SPANJE - Een nieuwe tweejarige verbintenis: Bauke Mollema blijft voorlopig nog lid van de Trek-familie en liet in de Vuelta weer even weten waarom Trek hem graag langer binnenboord houdt. Tweemaal een tweede plaats, net geen felbegeerde zege maar in de bergen wel steeds met de besten mee. Voor zijn manier van rijden kwam hem op veel respect en waardering te staan van collega’s, media en de jury die de renner uitriep tot meest strijdlustige renner. Met de nieuwe tweejarige verbintenis is de oud-Zuidhorner in zijn nopjes zo laat hij aan deze krant weten tijdens de Ronde van Spanje. Hij heeft het er naar zijn zin: “Ja, ik ben blij met de contractverlenging en voel me op mijn plaats hier. De sfeer in de ploeg tussen de renners en personeel is altijd heel goed. We hebben goede fietsen, de ploeg is professioneel en ik krijg hier veel vrijheid. Ik had geen reden om van ploeg te wisselen dus plak er hier nog 2 jaar aan vast.”
Het feit dat er twee nieuwe renners worden gehaald, waarvan één nieuwe kopman ziet de renner niet als een motie van wantrouwen: “Nee hoor. Ik wist al lang dat de ploeg graag nog één of twee andere klassementsrenners wilde halen. Dat worden Richie Porte en Sosa, een talentvolle Colombiaan. Daar heb ik alle begrip voor en was ook nodig.” Tot nog toe is het seizoen niet verlopen zoals Mollema voor ogen had. De Tour liep zelfs uit op een teleurstelling. Daar waar het klassement het doel was, kon dat plan al snel de ijskast in na een harde valpartij op de kasseien. Dat was een flinke dreun: “Ja, dat was een behoorlijke teleurstelling. Ik had mijn seizoen daar voor een groot deel op afgestemd. De rest van het jaar ging met ups en downs. Ik zit nu in de Vuelta en een overwinning hier of in het najaar zou heel mooi zijn.” Zelden zie je Mollema vloeken of schelden. Hoe verwerk je zo’n mentale dreun? Want de dag na de valpartij zit je met een totaal andere mindset op de fiets: “Natuurlijk waren de eerste dagen lastig. Maar toch kon ik de knop snel omzetten. Dat hoort ook bij het wielrennen. Het is een sport van vallen en opstaan en je wilt altijd door. Afstappen in de Tour is geen optie geweest, daarvoor is de Tour te belangrijk en te mooi. Dus je probeert er daarna het beste van te maken en vol voor de ontsnappingen en een etappezege te gaan. En vloeken en schelden doe ik inderdaad niet zo snel al is een teleurstelling de ene keer makkelijker te accepteren dan de andere keer. Soms maak je misschien een fout of denk je dat je het anders had moeten aanpakken. Maar als dat niet het geval is dan moet je soms gewoon vrede hebben met een tweede plaats of een andere ereplaats. Wielrennen is tenslotte niet zoals voetbal waar je statistisch gezien een kans van 1 op 3 hebt om te winnen: je wint gewoon niet zo vaak.” Heel Nederland kon zien hoe Mollema drie dagen naar de harde val zich nog eens probeerde van zijn beste kant te laten zien en mee gaat in een ontsnapping. De poging mislukte maar oogstte respect. Mollema ten voeten uit: strijdend ten onder: “Na de kasseien-etappe hadden we eerst een rustdag, en de dag erna kon ik ook nog redelijk overleven. Pas de volgende etappe ging het echt niet meer en verloor ik 20 minuten waardoor een goed klassement uit zicht was. De dag erna was Alpe d’Huez en ondanks dat het lichaam nog niet hersteld was zat ik toch in het begin van de etappe even in de ontsnapping. Zo’n rit wil je je toch nog proberen te laten zien, die dag misschien zelfs tegen beter weten in.”
Na de Tour volgde een periode van criteriums en relatieve rust. En natuurlijk de “Bauke Mollematocht.” Die inmiddels uitgegroeid tot een groot en succesvol evenement. Wat is het geheim van dit succes? De kopman van Trek Segafredo ziet dat jaarlijks veel mensen terug komen. ‘En dat is een mooie blijk van waardering! Het zal misschien ook meehelpen dat de tocht altijd vlak na de Tour de France is waardoor het wielrennen nog leeft. En Groningen blijft voor veel mensen uit de rest van het land toch onbekend gebied. Die mensen laat ik graag onze mooie provincie zien!” Over uitstapjes en mooie omgevingen heeft Mollema geen klagen en het wielrennen heeft hem na ongeveer alle uiteinden van de wereld gebracht. Toch is dat ook de keerzijde van het wielrennen. Vader van drie kinderen, een vriendin en veel van huis. “Het veel weg zijn van huis zie ik als het grootste nadeel van deze sport. Jane (vriendin en moeder van zijn kinderen) heeft thuis gelukkig alles onder controle dus dat geeft rust. Als ik weg ben heb ik dagelijks contact met het thuisfront om toch op de hoogte te blijven. Maar sommige dingen missen blijven moeilijk, zoals straks de eerste schooldag op de nieuwe school van de kinderen. In de wedstrijden komt de focus altijd wel vanzelf.” Bauke Mollema, de sympathieke Groninger heeft dit jaar nog geen grote prijs gepakt. Hij is wel een van de grondleggers van de wederopstanding van het wielrennen in ons land jaren geleden.
“We hebben een goede generatie wielrenners. Zowel voor de klassementen met Dumoulin, Kelderman en Kruijswijk maar ook voor de kasseien met Niki Terpstra en met Dylan Groenewegen als een van de beste sprinters. En dan zijn er nog veel anderen! Ik hoop heel erg dat er dat dit jaar of de komende jaren ook op het WK Wielrennen een keer uit gaat komen.” Over toekomst gesproken. Hoe denkt hij over die van hemzelf? Is er nog een stapje mogelijk? Is het podium in de Tour ooit nog eens haalbaar? “ Ik denk dat dat heel moeilijk gaat worden. Sinds de Tour van 2016 ben ik er niet meer dichtbij geweest. En het niveau aan de top is nog breder geworden. Of ik volgend jaar de Tour zal tijden voor het klassement weet ik ook nog niet. Of ik mijn top heb bereikt? Je blijft altijd bijleren, zowel qua ervaring in de wedstrijden als qua training, voeding etc. Op ervaringen gaan veel dingen een stuk makkelijker en kun je ook een heel eind komen. Maar lichamelijk is de groei er nu waarschijnlijk wel uit. Ik hoop dat ik nog een paar jaar mee kan doen voor het klassement, maar daarna zal het waarschijnlijk in een meer ondersteunende rol zijn en hopelijk ook voor ritzeges. Dat is een logische ontwikkeling en dat vind ik gelukkig ook mooi om te doen. Nu eerst maar in de Vuelta zo goed mogelijk presteren.”
SPANJE - Een nieuwe tweejarige verbintenis: Bauke Mollema blijft voorlopig nog lid van de Trek-familie en liet in de Vuelta weer even weten waarom Trek hem graag langer binnenboord houdt. Tweemaal een tweede plaats, net geen felbegeerde zege maar in de bergen wel steeds met de besten mee. Voor zijn manier van rijden kwam hem op veel respect en waardering te staan van collega’s, media en de jury die de renner uitriep tot meest strijdlustige renner. Met de nieuwe tweejarige verbintenis is de oud-Zuidhorner in zijn nopjes zo laat hij aan deze krant weten tijdens de Ronde van Spanje. Hij heeft het er naar zijn zin: “Ja, ik ben blij met de contractverlenging en voel me op mijn plaats hier. De sfeer in de ploeg tussen de renners en personeel is altijd heel goed. We hebben goede fietsen, de ploeg is professioneel en ik krijg hier veel vrijheid. Ik had geen reden om van ploeg te wisselen dus plak er hier nog 2 jaar aan vast.”
Het feit dat er twee nieuwe renners worden gehaald, waarvan één nieuwe kopman ziet de renner niet als een motie van wantrouwen: “Nee hoor. Ik wist al lang dat de ploeg graag nog één of twee andere klassementsrenners wilde halen. Dat worden Richie Porte en Sosa, een talentvolle Colombiaan. Daar heb ik alle begrip voor en was ook nodig.” Tot nog toe is het seizoen niet verlopen zoals Mollema voor ogen had. De Tour liep zelfs uit op een teleurstelling. Daar waar het klassement het doel was, kon dat plan al snel de ijskast in na een harde valpartij op de kasseien. Dat was een flinke dreun: “Ja, dat was een behoorlijke teleurstelling. Ik had mijn seizoen daar voor een groot deel op afgestemd. De rest van het jaar ging met ups en downs. Ik zit nu in de Vuelta en een overwinning hier of in het najaar zou heel mooi zijn.” Zelden zie je Mollema vloeken of schelden. Hoe verwerk je zo’n mentale dreun? Want de dag na de valpartij zit je met een totaal andere mindset op de fiets: “Natuurlijk waren de eerste dagen lastig. Maar toch kon ik de knop snel omzetten. Dat hoort ook bij het wielrennen. Het is een sport van vallen en opstaan en je wilt altijd door. Afstappen in de Tour is geen optie geweest, daarvoor is de Tour te belangrijk en te mooi. Dus je probeert er daarna het beste van te maken en vol voor de ontsnappingen en een etappezege te gaan. En vloeken en schelden doe ik inderdaad niet zo snel al is een teleurstelling de ene keer makkelijker te accepteren dan de andere keer. Soms maak je misschien een fout of denk je dat je het anders had moeten aanpakken. Maar als dat niet het geval is dan moet je soms gewoon vrede hebben met een tweede plaats of een andere ereplaats. Wielrennen is tenslotte niet zoals voetbal waar je statistisch gezien een kans van 1 op 3 hebt om te winnen: je wint gewoon niet zo vaak.” Heel Nederland kon zien hoe Mollema drie dagen naar de harde val zich nog eens probeerde van zijn beste kant te laten zien en mee gaat in een ontsnapping. De poging mislukte maar oogstte respect. Mollema ten voeten uit: strijdend ten onder: “Na de kasseien-etappe hadden we eerst een rustdag, en de dag erna kon ik ook nog redelijk overleven. Pas de volgende etappe ging het echt niet meer en verloor ik 20 minuten waardoor een goed klassement uit zicht was. De dag erna was Alpe d’Huez en ondanks dat het lichaam nog niet hersteld was zat ik toch in het begin van de etappe even in de ontsnapping. Zo’n rit wil je je toch nog proberen te laten zien, die dag misschien zelfs tegen beter weten in.”
Na de Tour volgde een periode van criteriums en relatieve rust. En natuurlijk de “Bauke Mollematocht.” Die inmiddels uitgegroeid tot een groot en succesvol evenement. Wat is het geheim van dit succes? De kopman van Trek Segafredo ziet dat jaarlijks veel mensen terug komen. ‘En dat is een mooie blijk van waardering! Het zal misschien ook meehelpen dat de tocht altijd vlak na de Tour de France is waardoor het wielrennen nog leeft. En Groningen blijft voor veel mensen uit de rest van het land toch onbekend gebied. Die mensen laat ik graag onze mooie provincie zien!” Over uitstapjes en mooie omgevingen heeft Mollema geen klagen en het wielrennen heeft hem na ongeveer alle uiteinden van de wereld gebracht. Toch is dat ook de keerzijde van het wielrennen. Vader van drie kinderen, een vriendin en veel van huis. “Het veel weg zijn van huis zie ik als het grootste nadeel van deze sport. Jane (vriendin en moeder van zijn kinderen) heeft thuis gelukkig alles onder controle dus dat geeft rust. Als ik weg ben heb ik dagelijks contact met het thuisfront om toch op de hoogte te blijven. Maar sommige dingen missen blijven moeilijk, zoals straks de eerste schooldag op de nieuwe school van de kinderen. In de wedstrijden komt de focus altijd wel vanzelf.” Bauke Mollema, de sympathieke Groninger heeft dit jaar nog geen grote prijs gepakt. Hij is wel een van de grondleggers van de wederopstanding van het wielrennen in ons land jaren geleden.
“We hebben een goede generatie wielrenners. Zowel voor de klassementen met Dumoulin, Kelderman en Kruijswijk maar ook voor de kasseien met Niki Terpstra en met Dylan Groenewegen als een van de beste sprinters. En dan zijn er nog veel anderen! Ik hoop heel erg dat er dat dit jaar of de komende jaren ook op het WK Wielrennen een keer uit gaat komen.” Over toekomst gesproken. Hoe denkt hij over die van hemzelf? Is er nog een stapje mogelijk? Is het podium in de Tour ooit nog eens haalbaar? “ Ik denk dat dat heel moeilijk gaat worden. Sinds de Tour van 2016 ben ik er niet meer dichtbij geweest. En het niveau aan de top is nog breder geworden. Of ik volgend jaar de Tour zal tijden voor het klassement weet ik ook nog niet. Of ik mijn top heb bereikt? Je blijft altijd bijleren, zowel qua ervaring in de wedstrijden als qua training, voeding etc. Op ervaringen gaan veel dingen een stuk makkelijker en kun je ook een heel eind komen. Maar lichamelijk is de groei er nu waarschijnlijk wel uit. Ik hoop dat ik nog een paar jaar mee kan doen voor het klassement, maar daarna zal het waarschijnlijk in een meer ondersteunende rol zijn en hopelijk ook voor ritzeges. Dat is een logische ontwikkeling en dat vind ik gelukkig ook mooi om te doen. Nu eerst maar in de Vuelta zo goed mogelijk presteren.”