De hype is voorbij
Linedanceclub El Roja van glorie- naar gezelligheidsclub
GRIJPSKERK – El Roja is een linedanceclub die wortelt in Grijpskerk en wel eens betere tijden heeft gekend. Zestien jaar geleden werd de club opgericht en in de jaren die volgden beleefde de club glorietijden met op het hoogtepunt een zeventig à tachtig leden. De linedance-hype echter, waaide voorbij en het ledenaantal zakte langzaamaan tot de ongeveer tien die er nu nog resten. Van glorie- tot gezelligheidsclub, maar nog trouw komen de leden maandags samen om te linedancen in Grijpskerk.
Het echtpaar Siebe en Jantje Veenstra reist elke week naar Grijpskerk. Slechts een half jaar na de oprichting werd Jantje lid van El Roja, toen nog samen met haar zus, schoonzus en dochter. “Hij wilde niet mee”, zegt ze met een blik op haar man, “maar toen hij eenmaal mee was geweest, wilde hij niet anders meer.” Siebe bleef dus, terwijl de andere dames juist afhaakten. “Druk met kinderen of werk of… In het begin stonden we zelfs bij elkaar in de huiskamer samen te oefenen”, blikt Jantje terug.
Tekenend voor het lot van de club. “Linedancen was in de tijd dat ik begon bij El Roja echt een hype. Je zag overal clubs en verenigingen ontstaan en we gingen vaak naar speciale linedance avonden.” Acht jaar lang kwam de groep bijeen in De Burcht. “Jantina is degene die al het langste lid is van de club en zij en haar man Roel waren de beheerders van De Burcht. De club ontleend ook zijn naam aan hun. Roja komt van Roel en Jantina.” De laatste jaren komen de leden iedere maandag samen in Kerkplein 6. De terugloop in leden vinden zowel Siebe als Jantje wel hartstikke jammer. Zelf hebben ze veel plezier in het linedancen. “Het is heel toegankelijk, van 16 tot 80 jaar, ze kunnen allemaal meedoen”, vertelt Jantje. Het idee van linedance is letterlijk wat de naam zegt: op een rij dezelfde pasjes doen. “Net als vroeger in de discotheek”, vertelt Siebe, “dan stond je ook allemaal op een rij.” “En dan het liefst in een hele mooie strakke lijn, dat is wel lastiger nu we met minder zijn”, aldus Jantje. Siebe, die ondertussen op YouTube filmpjes laat zien van enorme linedancegroepen vindt het wel echt een sport. “Het is zweten, hoor. Bij tijden zijn het echte workouts.” Maar moeilijk, is het volgens Jantje niet. “Mijn moeder is tachtig en die heeft het ook nog gedaan.” Vervelen doet het nooit. “Er zijn wel tweeduizend pasjes”, vertelt Siebe. “Ja, we leren dan ook nog altijd nieuwe dansen.” Daarvoor hebben ze leraar Jan Ansmink, ook al jaren betrokken bij El Roja. “Als hij er niet is, kunnen we ook wel dansen met elkaar. De muziek is er wel. Maar toch wordt het dan altijd een knoeiboel”, vertelt Jantje lachend.
Het imago zit het linedancen niet mee. “Wat je soms op televisie voorbij ziet komen bij shows als ‘Hollands got Talent bijvoorbeeld, daar kunnen mensen wel op afknappen”, vindt Siebe. “Nee, hè, daar gaat ons imago, denken wij dan”, lacht Jantje. “Linedancen wordt wel eens als oubollig gezien. Tja, om eerlijk te zijn is het misschien ook wel een beetje oubollig.” Siebe ziet het anders. “Je hebt er ook hele snelle dansen bij en bovendien is het echt een ruige dans. Als je een stijldanser ertussen zet, zie je direct dat zo iemand heel anders omgaat met het lichaam. Veel strakker dan bij het linedancen. Overigens is linedancen momenteel hartstikke populair in Spanje, Frankrijk en Brazillië. Maar er zitten ook wel pasjes tussen die komen van de salsa, reggea of het stijldansen. Ja, het is wel allemaal voetenwerk.” Jantje knikt instemmend. “Je kan gewoon de handen in de zakken houden als je wilt”, voegt ze nog toe.
Siebes favoriete dans blijkt ‘stoeipoes’ te heten en Jantje moet nogmaals lachen. Het is gezellig zo aan de koffie en zo is het bij El Roja ook. Wie ook eens mee wil doen, is welkom op maandagavond in Kerkplein 6. “Officieel beginnen we om 20.00 uur, maar dat is vaak 20.30 uur, omdat we eerst even gezellig moeten bijpraten. Officieel dansen we dan tot 22.00 uur, maar onofficieel wordt het vaak 23.00 uur. Nog even naborrelen.”