De magie van een verhaal
“Het ultieme compliment is een zaal die voor je staat te klappen”
ADUARD – Hilbert Geerling werd als klein jochie al uit bed gehaald als er een goochelaar op tv kwam. Dat hij uiteindelijk die ene zou zijn, “95% van de kinderen is teleurgesteld als je ze een truc uitlegt, 4% probeert wat, maar het lukt niet, en slechts eentje lukt het”, die niet alleen kán goochelen, maar ook nog eens vier keer Nederlands kampioen zou worden, dat had hij misschien niet gedacht toen het nog gewoon een ‘dure hobby’ was. Vooral met het verhaal wat hij brengt, en waar zijn trucs in verwerkt zijn, heeft hij veel succes. En dan niet alleen bij zijn core-doelgroep de 8 tot 12-jarigen, maar ook volwassenen en zelfs pubers worden vanzelf geboeid door hem. Er staat dan ook niet voor niets op zijn flyer: ‘geschikt voor 6, 10, 42 en 96-jarigen en iedereen daar tussenin!’
Het begon allemaal met een bezoekje van Barendini, ja heus. “Er kwam iemand op visite en die kreeg een kopje koffie met een bonbonnetje. Zelf had ik toen al mijn eerste goocheldoos, maar als er niks was gebeurd, dan was ik denk ik geen goochelaar geworden.” Maar goed, dat bonbonnetje dus, verdween als sneeuw voor de zon, in de handen van deze Barendini. “Krijg nou wat!”, roept Hilbert nog weer uit. “Ik weigerde naar bed te gaan, ik moest weten hoe hij dat deed.” En zo geschiedde. Een week later troffen de twee elkaar bij de kerk. “Hij was diaken en stond daar met een collectebus. Ik zou een gulden geven en toverde die zo weg, zo, jij krijgt helemaal niks.”
Niet alleen de interesse van Hilbert, maar ook die van Barendini was gewekt. Stapje voor stapje leerde hij Hilbert ‘anders denken’. “Hij vertelde me nooit hoe trucs werken. Maar hij liet wat zien en stuurde me dan voor een week naar huis, ga maar denken hoe dit kan. En dan kreeg ik een hint of een tip. Na een jaar was ik zover dat ik ter plekke al zei: het kan dit zijn, of zus, of zo, en dan was het alle drie goed.”
Het optreden begon, maar het goochelen bleef een hobby naast zijn lerarenopleiding en later zijn baan als leraar. “Een collega van me, een dramadocent, heeft het uiteindelijk nog een stapje verder getild. We zaten te praten over het goochelen en toen zei hij: geweldig. Nou, dat moet je nog maar afwachten, was mijn reactie. Nee, zei hij, dat bedoel ik niet. Die enthousiaste manier, waarop jij zit te vertellen. Ik geef je een uitdaging. Volgende keer dat je optreedt, doe je één truc niet, maar die vertel je alleen.” Terwijl Hilbert dacht dat het publiek hem zo leuk vond, omdat hij stond te goochelen, bleek niks minder waar. “Ik vertelde dus over een pauw, die ik tevoorschijn toverde. Het mooie is, je kan de truc dan veel mooier maken, je kan het aandikken.” En na afloop viel het muntje: “al die kinderen vertelden aan hun ouders: het was zo gaaf, hij heeft een pauw tevoorschijn getoverd!”
En zo kwam het dat de magie van een verhaal het belangrijkste werd in zijn optredens. “Verhalen zijn veel betoverender dan een goocheltruc. Je neemt de mensen mee in hun eigen fantasie.” Stapje voor stapje kwam hij tot een show waarin één verhaal speelt en de trucs daarin gebeuren. “En de mensen waren laaiend enthousiast. In plaats van dat ze continu zaten te gillen: hoe doet hij dat!, zaten er nu 250 kinderen muisstil met open mond te kijken.”
Zijn geheel eigen benadering van het vak bleef niet onbeloond. Inmiddels mag Hilbert zich viervoudig Nederlands kampioen goochelen noemen. “Elke keer dat ik mee heb gedaan, heb ik ook gewonnen. Je hebt zes categoriën waarin één winnaar wordt benoemd en daarvan wint één iemand de Grand Prix. Ik was de allereerste uit de categorie gericht op kinderen, ooit, die de Grand Prix won.”
Hij haalt ontzettend veel plezier uit zijn theatertours. “Iedereen wil wel een schouderklopje en het ultieme compliment is een zaal die voor je staat te klappen.” Kenmerkend is een hoop humor, enorme creativiteit, “hier ligt het kader waarin mensen denken, mijn kader ligt een stapje verder en ik probeer nog verder te gaan”, en het publiek erbij betrekken. “Als ik er niet uitkom, dan laat ik ze mee doen. Oh, ik vind het nu wel héél eng worden, ik kan de Grote Macaroni niet meer spelen. Wie wil? Kind op het podium, hoed op en gaan. Dat vind ik mooi, samen met een kind op het toneel staan en kijken wat het doet. Als ze dan volledig mee gaan in het verhaal, hoe heet jij? Jan de Vries, nee jij bent nu politieagent van de Net, dus hoe heet jij, en zet een zware stem op, borst breed, van de Net; dat zijn de cadeautjes.”
Half september pakt Hilbert zijn tour met de show ‘Nico met z’n kliko’ weer op. Op 22 september staat hij in Heerenveen. Vanaf 9 december speelt hij twee maanden met het Wintercircus in Martiniplaza. Meer informatie is te vinden op www.hilbert.nl of www.wintercircus.nl.