Douwe van der Leij verlaat SWgZ, maar blijft actief vrijwilliger
“Er is zeker nog hoop voor het vrijwilligerswerk”
OLDEHOVE/ZUIDHORN – Douwe van der Leij is een bekend gezicht in de gemeente Zuidhorn. Als vrijwilliger zet hij zich al jaren in voor vele projecten in zijn dorp Oldehove. Jong begonnen, een groot netwerk en overal voor in, en dus de perfecte kandidaat om zijn vrijwilligerswerk om te zetten in een betaalde baan als buurtwerker. Na een vliegende start echter heeft Douwe toch afscheid genomen van zijn werkgever de Stichting Welzijn gemeente Zuidhorn (SWgZ). Als vrijwilliger is hij nog lang niet uitgewerkt.
Oldehove, het dorp waar Douwe is geboren en getogen en nog altijd woont, komt over als een actief dorp. Geen wonder dat hij hier zijn ‘vrijwilligers-ei’ goed kwijt kan. Deze inzet kreeg hij overigens niet met de paplepel ingegoten. “Nee, mijn ouders waren totaal niet zo. Sterker nog, ik heb zelf vroeger ook nooit meegedaan aan de spelweek.” Met de beelden van Douwe die zich ook dit jaar weer als groot opperhoofd van dit kinderfestijn ontpopt, nog op het netvlies, is dit maar moeilijk voor te stellen. “Ik denk zelfs dat ik voor mijn twaalfde er nog nooit van had gehoord”, lacht hij.
Eind 2001 rolde hij per toeval in het vrijwilligerswerk. “Het jeugdhonk werd opgezet en ik kende mensen die daarbij betrokken waren. Ik weet nog heel goed dat het eerste wat ik daar deed, was de verwarmingen verven.” Via via rolde hij in andere klusjes en breidde zijn netwerk en inzet in het dorp in razend tempo uit. “Ik heb vijf jaar disco gedraaid in de oude Dorpsstee in Noordhorn en in 2012 ging de soos open en leerde ik ook daar veel mensen kennen. Toen ging ik ook meehelpen aan de spelweek en in het café werken. Daar zie je zoveel mensen, dat je vanzelf weer in andere dingen rolt.”
Over zijn vrijwillige inzet in het dorp haalt Douwe zijn schouders op: “ik moet toch ook wat te doen hebben”, lacht hij. Inmiddels is er alweer wat nieuws aan het lijstje toegevoegd: het bestuur van voetbalclub OKVC. Bewust bouwt hij andere zaken nu wat af: “Sanne, mijn vriendin en ik, hebben gezegd dat we nog één jaar de spelweek gaan doen. Dan hebben we het twintig jaar gedaan en is het wel mooi geweest. Maar”, lacht hij, “ik moet het nog zien.” Ook de feestweek moet het straks zonder Douwe doen. “Ik heb nu al aangegeven dat ik een stapje terug ga doen. Ik wil ook wel eens aan de andere kant van de bar staan.” En een verzoek van Dorpsbelangen om de voorzittersrol op zich te nemen belandde in de ijskast. “Dat heb ik even afgeketst. Ik moet eerst maar eens een aantal jaren ouder wijzer zijn.”
Keuzes maken, daar weet Douwe alles van. Zo kwam het ook dat hij al na “één jaar, twee maanden en een paar dagen” weer afscheid nam van SWgZ als werkgever. “Ik ben erin gerold vanuit de ervaring van alles wat ik al deed als vrijwilliger. We hebben destijds een open gesprek gehad en gezegd: we gaan het een jaartje proberen. Ik wilde zelf graag nog een jaartje door, maar kreeg een aanbod wat ik niet kon afslaan.” Naast zijn werk als buurtwerker werkt Douwe ook nog eens op de Hogeschool NHL in Leeuwarden. “Dat doe ik al zeven jaar en ik kreeg nu de kans er een vaste aanstelling te krijgen.” Het combineren van de twee banen, en ook nog eens al het vrijwilligerswerk, bleek ook erg lastig. “Op een gegeven moment was ik 26 uur aan de slag in Leeuwarden en 24 uur in Zuidhorn. Ik wist niet meer waar ik de tijd vandaan moest halen voor hobby’s of andere dingen. Het buurtwerk is ook wel een hele intensieve baan als het gaat om avonden en weekenden. Er zijn veel vergaderingen om bij te wonen of straatrondes die gedaan moeten worden.”
Desondanks baalt Douwe wel. “Het was een heel kort jaar. Ik denk wel dat er een paar pareltjes bereikt zijn. Zo zijn we aangeschoven bij de Dorpsvisie in Aduard en daaruit is een werkgroep jeugd ontstaan. Dat is niet dankzij mij, maar ik heb me er wel enorm voor ingezet dat het zou lukken. Nu is er een leuke club ontstaan die allerlei eigen dingen willen organiseren. Er wordt zelfs gepraat over een spelweek voor Aduard. Ik heb al aangeboden dat ik ze overal wel mee wil helpen, ook als ik hier niet meer werk.” Ook de bemiddeling tot het vrijwilligerswerk is iets waar Douwe goed op terugkijkt. “Ik heb een aantal mensen die vrijwilligerswerk wilden doen echt een leuke plek kunnen geven. Ik heb jongeren kunnen begeleiden daarin en dat heeft me echt het idee gegeven dat ik wat heb gedaan voor ze. Veel is afgerond en overgedragen nu. Het is wel jammer dat je net je netwerk begint op te bouwen en dat dat nu weer stopt.”
Reëel is Douwe ook dat niet alles lukt met de positieve instelling die hij immer bij zich lijkt te dragen. “Mensen zeggen vaak: ‘het wil allemaal niet in Zuidhorn’. Nee, ik denk dat dat wel klopt, want het dorp is gewoon te groot. Denk je echt dat mensen die aan die kant van het dorp iets willen doen voor mensen die helemaal aan die kant wonen? Het verschilt zo verschrikkelijk per dorp. Kleinere dorpen hebben weer last van de vergrijzing. In Oldehove liggen de verhoudingen precies goed. Daar kunnen we samen dingen voor elkaar krijgen. Maar ook in Oldehove is er nou eenmaal altijd dezelfde groep die er staat als er wat moet gebeuren. Je hebt toch de groep die graag organiseert en de groep die graag helpt. En dan is er vaak nog een groep die van alles wil, maar niet verder komt. Ik zeg altijd wel: ‘als je wat wilt, moet je het zelf doen’. En: vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend. Je moet er wel voor staan.” Zelf heeft Douwe alweer wat nieuwe plannetjes in zijn hoofd: “iets nieuws is altijd weer leuk”. Zijn werk bij SWgZ zit er dan misschien op, zijn vrijwillige inzet stopt niet. En om zich heen kijkend, maakt hij zich nog geen zorgen dat hij een roepende in de woestijn zal zijn. “Er is zeker nog genoeg hoop voor het vrijwilligerswerk”, beantwoordt hij de vraag lachend.
