Galeriehoudster Tally Kosmeier GEWAAGD in Hornhuizen
kleintje cultuur
“Ik heb mijn hart gevolgd. En dat doe ik nog steeds”
HORNHUIZEN – Boven in de provincie Groningen zit een galerie. In Hornhuizen om precies te zijn. Niet de plek waar je direct een kunstgalerie verwacht. Toch trekt galeriehoudster Tally Kosmeier elk seizoen weer zo’n 2.000 bezoekers naar het kleine plaatsje tussen Lauwersoog en Pieterburen. “Hornhuizen ligt op de route waar veel toeristen in de zomermaanden langs fietsen”, weet Tally, die zelf met haar man Hans boven de galerie woont. “Eigenlijk is dit dus een prima plek om een galerie te hebben.”
Met cijfers valt niet te discussiëren. Nou ja, men kan het proberen maar zal die discussie verliezen. Er zijn galerieën die het met minder bezoekers moeten doen. “En dan te bedenken dat we hier eigenlijk per toeval terecht zijn gekomen”, weet Tally Kosmeier. “Mijn man (Hans red.) werkt op Landgoed Verhildersum en daar hebben wij negen jaar op het terrein gewoond. In het Koetshuis. Daar zat een expositieruimte bij die regelmatig gebruikt werd door kunstenaars. Er is blijkbaar behoefte aan expositieruimte en ik vond het hartstikke leuk.” Uiteindelijk trok het leven op het terrein waar echtgenoot Hans werkte toch een zware wissel op het gezin. “Hij was nooit echt vrij”, verduidelijkt Tally. “Daarom besloten wij te verhuizen. Maar ik wilde dan wel een apart huis, met genoeg ruimte voor het hele gezin én met de mogelijkheid om een galerie te beginnen.” Het werd het voormalige graanverwerkingsbedrijf in Hornhuizen. Officieel een zaaddrogerij, “maar dat woord krijgen mijn man en zonen niet uit hun mond”, lacht Tally. “We hebben het pand in 1996 gekocht en zijn eerst begonnen met het verbouwen ervan. In 1997 zijn we hier daadwerkelijk gaan wonen.” Alhoewel een galerie van meet af aan het doel was, besloot Tally toch nog even te wachten met haar droom. “De jongens woonden nog thuis en waren in het weekend druk met handballen. Dat houdt in dat je als ouder vaak onderweg bent met hun sportwedstrijden en dergelijke. Een galerie ligt dan niet voor de hand. Ik ben dus eerste een winkeltje begonnen met sfeerartikelen.” In 2006 werd dan toch de grote stap ‘gewaagd’. “Dat is wel één van de redenen waarom deze galerie GEWAAGD heet”, vertelt ze. “Het was namelijk best eng in het begin. Ik ben dan wel opgevoed met kunst, maar ben zelf geen kunstenares. Ik vind ook niet dat ik uit de kunstwereld kom. Er was dus een hoop te ontdekken.” De tweede reden waarom de galerie de naam GEWAAGD heeft meegekregen is de grote waag die nog altijd voor de deur ligt. “Een oud graanverwerkingsbedrijf hè! Er is hier nogal wat op gewogen.” Het oorspronkelijk plan van de galeriehoudster was om bekende en onbekende kunstenaars aan elkaar te koppelen. Tally: “Ik probeer altijd twee kunstenaars tegelijkertijd te laten exposeren. Eén hangend en één ruimtelijk. Zo hangt er dus altijd iets aan de muur en hebben we mooie beelden en/of items in de galerie staan. Het koppelen van bekende kunstenaars aan onbekende vakgenoten heb ik inmiddels laten varen. Het is belangrijker dat de exposanten bij elkaar passen en elkaar aanvullen.” Om de zes á zeven weken wisselen vindt er een wisseling van de wacht plaats en is er werk van andere kunstenaars te bezichtigen. “Eén ding hebben ze echter allemaal met elkaar gemeen”, zegt Tally. “Ik moet een ‘klik’ hebben met het werk. Daarnaast is de afsluiting van het seizoen altijd voor mensen met een beperking of een rugzakje. Verschillende afdelingen van NOVO hebben hier al geëxposeerd en dat bevalt goed. Het zijn vaak vrolijke schilderijen en werken van mensen die er ook vooral plezier aan beleven om het te maken.” Het gaat dus goed met de galerie in Hornhuizen. De Marne heeft veel kunstenaars en vormt een onuitputtelijke bron van potentiële exposanten. Daarnaast blijkt de galerie op een verrassend goede plek te zitten tussen twee echte toeristentrekpleisters. “Dat heeft er zelfs toe geleid dat wij de schuur hebben verbouwd tot ‘koffiehuis’”, besluit Tally Kosmeier. “Wij kregen regelmatig de vraag van fietsers of er in de buurt een mogelijkheid was om even te zitten voor een versnapering en een toiletbezoek. Dit is echter het platteland. Die mogelijkheid was er dus niet. Daarom hebben wij zo’n plek gecreëerd.” Met succes. Galerie GEWAAGD is een prachtige plek om ‘eventjes’ neer te ploffen en te genieten van een lekker kopje koffie met verse huisgemaakte taart of boterkoek.
HORNHUIZEN – Boven in de provincie Groningen zit een galerie. In Hornhuizen om precies te zijn. Niet de plek waar je direct een kunstgalerie verwacht. Toch trekt galeriehoudster Tally Kosmeier elk seizoen weer zo’n 2.000 bezoekers naar het kleine plaatsje tussen Lauwersoog en Pieterburen. “Hornhuizen ligt op de route waar veel toeristen in de zomermaanden langs fietsen”, weet Tally, die zelf met haar man Hans boven de galerie woont. “Eigenlijk is dit dus een prima plek om een galerie te hebben.”
Met cijfers valt niet te discussiëren. Nou ja, men kan het proberen maar zal die discussie verliezen. Er zijn galerieën die het met minder bezoekers moeten doen. “En dan te bedenken dat we hier eigenlijk per toeval terecht zijn gekomen”, weet Tally Kosmeier. “Mijn man (Hans red.) werkt op Landgoed Verhildersum en daar hebben wij negen jaar op het terrein gewoond. In het Koetshuis. Daar zat een expositieruimte bij die regelmatig gebruikt werd door kunstenaars. Er is blijkbaar behoefte aan expositieruimte en ik vond het hartstikke leuk.” Uiteindelijk trok het leven op het terrein waar echtgenoot Hans werkte toch een zware wissel op het gezin. “Hij was nooit echt vrij”, verduidelijkt Tally. “Daarom besloten wij te verhuizen. Maar ik wilde dan wel een apart huis, met genoeg ruimte voor het hele gezin én met de mogelijkheid om een galerie te beginnen.” Het werd het voormalige graanverwerkingsbedrijf in Hornhuizen. Officieel een zaaddrogerij, “maar dat woord krijgen mijn man en zonen niet uit hun mond”, lacht Tally. “We hebben het pand in 1996 gekocht en zijn eerst begonnen met het verbouwen ervan. In 1997 zijn we hier daadwerkelijk gaan wonen.” Alhoewel een galerie van meet af aan het doel was, besloot Tally toch nog even te wachten met haar droom. “De jongens woonden nog thuis en waren in het weekend druk met handballen. Dat houdt in dat je als ouder vaak onderweg bent met hun sportwedstrijden en dergelijke. Een galerie ligt dan niet voor de hand. Ik ben dus eerste een winkeltje begonnen met sfeerartikelen.” In 2006 werd dan toch de grote stap ‘gewaagd’. “Dat is wel één van de redenen waarom deze galerie GEWAAGD heet”, vertelt ze. “Het was namelijk best eng in het begin. Ik ben dan wel opgevoed met kunst, maar ben zelf geen kunstenares. Ik vind ook niet dat ik uit de kunstwereld kom. Er was dus een hoop te ontdekken.” De tweede reden waarom de galerie de naam GEWAAGD heeft meegekregen is de grote waag die nog altijd voor de deur ligt. “Een oud graanverwerkingsbedrijf hè! Er is hier nogal wat op gewogen.” Het oorspronkelijk plan van de galeriehoudster was om bekende en onbekende kunstenaars aan elkaar te koppelen. Tally: “Ik probeer altijd twee kunstenaars tegelijkertijd te laten exposeren. Eén hangend en één ruimtelijk. Zo hangt er dus altijd iets aan de muur en hebben we mooie beelden en/of items in de galerie staan. Het koppelen van bekende kunstenaars aan onbekende vakgenoten heb ik inmiddels laten varen. Het is belangrijker dat de exposanten bij elkaar passen en elkaar aanvullen.” Om de zes á zeven weken wisselen vindt er een wisseling van de wacht plaats en is er werk van andere kunstenaars te bezichtigen. “Eén ding hebben ze echter allemaal met elkaar gemeen”, zegt Tally. “Ik moet een ‘klik’ hebben met het werk. Daarnaast is de afsluiting van het seizoen altijd voor mensen met een beperking of een rugzakje. Verschillende afdelingen van NOVO hebben hier al geëxposeerd en dat bevalt goed. Het zijn vaak vrolijke schilderijen en werken van mensen die er ook vooral plezier aan beleven om het te maken.” Het gaat dus goed met de galerie in Hornhuizen. De Marne heeft veel kunstenaars en vormt een onuitputtelijke bron van potentiële exposanten. Daarnaast blijkt de galerie op een verrassend goede plek te zitten tussen twee echte toeristentrekpleisters. “Dat heeft er zelfs toe geleid dat wij de schuur hebben verbouwd tot ‘koffiehuis’”, besluit Tally Kosmeier. “Wij kregen regelmatig de vraag van fietsers of er in de buurt een mogelijkheid was om even te zitten voor een versnapering en een toiletbezoek. Dit is echter het platteland. Die mogelijkheid was er dus niet. Daarom hebben wij zo’n plek gecreëerd.” Met succes. Galerie GEWAAGD is een prachtige plek om ‘eventjes’ neer te ploffen en te genieten van een lekker kopje koffie met verse huisgemaakte taart of boterkoek.
