‘Ik ga zitten en het groeit onder mijn handen’
Beelden kunstenaar Wianda Keizer
DEN HAM- “Maar mijn atelier is een grote rommel”, verontschuldigt Wianda Keizer zich als de Streekkrant aan de telefoon hangt voor een verhaal met de beeldend kunstenaar. Om meteen te roepen: “wat leuk dat je mij belt!”. In haar atelier aan de Sietse Veldstraweg in Den Ham valt inderdaad weinig structuur te ontdekken. De vloer en werkbank liggen bezaaid met stukjes metaal, klosjes touw, lood, hout en kaarsvet. Tussen alle materialen door vallen de meest prachtige kunstwerken en werkjes te ontdekken. Abstract en ruimtelijk. Veel papier, vaak bewerkt met paraffine doorvlochten met dunne touwtjes met minuscule knoopjes erin, omhelst door een frame van metaal of cortonstaal. Kunstwerken van enkele centimeters tot een halve meter. Objecten vindt Wianda niet het goede woord. “Te afstandelijk. Beeldend ruimtelijk werk noem ik het. Wat het voorstelt, weet ik niet. Het is wat iemand er zelf in ziet. Ik weet ook nooit van tevoren wat ik maak. En als ik al iets bedacht heb, pakt dat zelden goed uit. Ik ga zitten, pak wat ik zie en het werk groeit onder mijn handen. Ik kijk wat er gebeurt. En soms verbaas ik mezelf. ‘dit is eigenlijk best heel goed’, denk ik dan. Het kan ook zijn dat ik er even niet verder mee kom, dan zet ik het hier neer”, zegt Wianda wijzend naar een hoge plank op een voet voor het raam tussen de gang van haar woning en het atelier. “Om er even afstand van te nemen. Hier moét ik langslopen en kan het zien als ik naar het toilet ga.” Wianda werkt graag met ‘lelijke materialen’, zoals ze het zelf noemt. “Ruwe, oud uitziende materialen waarvan de meeste mensen denken: wat moet je ermee? Een rode draad in mijn werk zijn de lijnen. De allermooiste lijn is voor mij de horizon. Dat zie je eigenlijk overal terug. Behalve kunstwerken die in mijn atelier maak, werk ik ook op locatie. Dan maak ik installaties. Werk voor een plek, op de plek. Ik ga in de ruimte zitten en voel welke sfeer het oproept. Daarna ga ik aan de slag. Het werk moet een eenheid worden met die plek. Dat gebeurt meestal in opdracht.” Aan de wand in het atelier hangen verschillende minuscule werkjes naast elkaar. Sommigen lijken op mini-bijbeltjes. Heel kleine blaadjes met touwtjes er doorheen geweven. Hier en daar heeft Wianda glas en hout gebruikt. Monnikenwerk. “Die gaan straks mee naar Pictura, een tentoonstelling in Groningen van kunstwerken van vijf bij vijf centimeter”, lacht de beeldend kunstenaar die zelf in de weekenden van 5 en 6 en 12 en 13 september meedoet aan de Atelierroute 99. Samen met medekunstenaars uit de buurt heeft zij haar atelier geopend zodat iedereen langs een kunstroute kennis kan maken met haar werk. Nieuwsgierig? Haar website geeft een goede impressie van haar werk: www.wiandakeizer.nl
