Laatbloeier Martin Korthuis is thuis
ZUIDHORN – Je zou kunnen zeggen dat Martin Korthuis zoekende is geweest, alhoewel ‘ontdekkingstocht’ misschien zijn verhaal beter zou verwoorden. “Ik ben laat, dat heeft alles te maken met wie ik ben”, vertelt hij over hoe hij pas op dertigjarige leeftijd écht met muziek bezig gaat. Na jaren van spelen in bandjes, speelt er nu een band om hem heen. Van het zoeken naar beroemdheid, zoekt het publiek nu naar hem. Het heeft alles te maken met die tocht en het feit dat hij nu thuis is. Thuis, gevonden in de ‘Grunneger toal’. En dat is geluk en heeft alles met geluk te maken. Geen wonder dat dit de titel is van zijn nieuwe album.
“Erg laat eigenlijk, ben ik begonnen in de muziek”, vertelt Martin. “Ik ben pas serieus begonnen rond mijn dertigste. Ja, vroeger zong ik wel uit volle borst psalmen in de kerk. Dan zong ik de tweede stem, niet tot tevredenheid van iedereen. En in de klas, bij juffrouw van der Veen. Zij liet mij schitteren in mijn talenten.” Serieus vertelt hij met alles laat te zijn. “Ik ben ook lang in het vertrouwde nest thuis gebleven.” Maar toch kwam dat moment: “potverdorie, er is meer; er is muziek.”
En dan vindt Martin de muziek. Hij speelt in bandjes, en geniet van de wereld waarin hij terechtkomt. “Een geweldige wereld. Die van in busjes naar optredens en ’s ochtends in de geur van verschraald bier en rook weer opruimen.” Het succes waar hij naar zoekt, al ‘rondklooiende’ in het Engels, vindt hem uiteindelijk als Martin zoekt naar zijn roots. “Een vriend zei: ‘waarom probeer je het niet eens in je eigen taal’. De ‘Grunneger toal’, dat is mijn taal. Maar ik had deze eigenlijk jarenlang weggestopt. Ik ben letterlijk op zoek gegaan naar de taal waar ik mee opgegroeid ben en dat was een omarming. Het was thuis.”
Sindsdien is zijn muzikale bestaan nogal veranderd. “Ja, het is een hele andere situatie, er is nu een band rondom mij geformeerd in plaats van dat ik in een band speel.” Het zingen in de streektaal bracht hem ook nog eens het succes waarnaar hij met zijn bands juist zocht. “Het is ook wel logisch dat ik nu veel succesvoller ben”, vindt Martin. “Wat ik nu doe, wordt als echt ontvangen. Overal wordt mijn taal omarmd.” En hij komt nogal ergens: Drenthe, Overijssel, Noord-Brabant, maar ook België en Noord-Duitsland. “Af en toe”, vervolgt Martin met een klein lachje, “hoor ik wel eens: ‘ik weet niet waar je het over hebt’. Maar vaker zeggen mensen me: ‘het maakt niet uit waar je het over hebt, ik voel de intentie wel’. Ik vertel vaak een korte inleiding bij elk nummer, dat wel. Ik zet ze op het spoor, daarna moeten ze zelf het verhaal maar zoeken.”
En een verhaal, dat vertellen zijn nummers eigenlijk allemaal. “Ik kan heel moeilijk over het weer praten”, probeert hij het uit te leggen. “Als ik denk aan onweer, dan komt er toch weer een geliefde bij, met wie ik hartstochtelijk vrij, terwijl die druppels zo… En dan komt er toch weer een verhaal bij.” Verhalen die soms heel persoonlijk zijn, zoals ‘Paradies’, een nummer wat gaat over zijn overleden moeder. “Zij geloofde heel vast en ik geloof haar. Dus is ze in de hemel en danst ze met Here Jezus daar. Nee, ik heb er geen moeite mee om persoonlijke verhalen bloot te geven in mijn muziek. Het is puur en gebeurt uit liefde. Ik zorg dat de mensen waar ik over zing op hun voetstuk blijven.”
Het levert muziek met veel gevoel op, gemaakt vanuit een passie. Beiden essentieel voor het optreden. “Je wilt toch het meest met je passie bezig zijn, dus is optreden wat je wilt. Er komt enorm veel gevoel bij kijken. Iedere keer is weer als de eerste keer. Maar als ik niks zou voelen, zou ik toch ook niks overbrengen?”
De nieuwste cd van Martin heet ‘Geluk’. “Daar heeft alles mee te maken.” Oók het wonen in Zuidhorn. “Het is een mooie plek, dichtbij de stad.” Het is nu thuis, maar eigenlijk is Martin overal thuis. “Ik ben niet vastgeroest, het is mooi om nieuwe plekken te ontdekken. Ik kom er wel”, voegt hij eraan toe. “Eigenlijk heb ik het altijd in me gehad.” Of het nou om thuis gaat, de streektaal of geluk.