Maria’s Mooie Mensen week 42

Ik weet niet of u er ooit van gehoord heeft, maar in Houwerzijl zit een heuse trekpleister van formaat. De Theefabriek hier geniet faam in een wijde omtrek, iets wat ikzelf afgelopen zondag heb kunnen aanschouwen. Want ja, ook mijn schoonouders uit Norg kennen dit pareltje gevestigd in een oude kerk, dus togen wij gezellig voor een ‘afternoon tea’ naar Houwerzijl. Manlief en ik presteerden het eens keurig op tijd te komen, terwijl de rest geheel in stijl en volgens verwachting een half uur te laat kwam, waardoor wij alle tijd hadden onze ogen eens goed de kost te geven. Om heel eerlijk te zijn, stond een rondje door het museum niet hoog op ons lijstje, maar was de continue stroom van bezoekers ook vermaak genoeg. Het verbaasde ons hoe ontzettend veel mensen een bezoekje brachten aan het Theemuseum. Een jong stel liep met hun dochtertje van een jaar of drie de hele route. Het meisje vergaapte zich aan de vele theepotten, moeders probeerde angstvallig haar handjes er vanaf te houden, terwijl vaders meer interesse had voor het gebak in de vitrine. Even later stapte er een echtpaar van middelbare leeftijd binnen; zij gekleed in mantelpak en hij in colbert leken ze ietwat ‘overdressed’. De pot thee en de bijbehorende toren met scones leek hun er niks minder om te smaken. Intussen walsden ook een aantal hondenliefhebbers door de ruimte. De beestjes waren ook van harte welkom. Evenals voor hun baasjes, wachtte de honden ook een bakje water, welke in hun geval heerlijk verkoelend in plaats van verwarmend was. Aan de vier dames die gezellig keuvelend en meer kletsend dan om zich heen kijkend een rondje door het museum deden, te zien, hadden zij een vriendinnenmiddag welke veel te weinig ingepland werd. Zij eindigden niet alleen achter een kop thee, maar ook achter een dikke punt taart die zo te zien zonder schuldgevoelens werd verorberd. Wat het thuisfront niet weet, wat niet deert, denk ik. Ook een vader en een zoon waren samen op pad. Ze genoten van het heerlijks en liepen op hun gemak door de tuin terug; vaders verdiept in telefoon, zoonlief stak een sigaretje op. In contrast tot de dames van de vriendinnenmiddag werden hier een stuk minder woorden gewisseld; als overeenkomst leken ze het net zo goed naar hun zin te hebben. Tussen dit alles door renden continu een aantal jonge meiden met grote dienbladen vol. Aangezien er zeker honderden soorten thee op de kaart stonden, was het overgrote deel van de bladen gevuld met potten en koppen hiervan. Maar ook de stukken taart, sandwiches en andere lekkernijen leken niet aan te slepen. En wij? Na een half uur onze ogen de kost te geven, schoof ook de schoonfamilie aan. Uiteraard deden ook wij ons te goed aan thee en taart. Hoewel mijn zwagers daar even over twijfelden. Maar kom op zeg, geen thee in het theemuseum, dat is toch vloeken in de kerk!