Mark de Vries

Voorzitter Badmintonvereniging
Zuidhorn & voorzitter Stichting
beheer kantine Quicksilver S
‘In 1995 ben ik vanuit het westen in Zuidhorn komen wonen. Om mensen te leren kennen ben ik lid geworden van de badmintonvereniging. Al vrij snel werd ik gevraagd voor een bestuursfunctie, later ben ik een aantal jaar secretaris geweest. In 2001 werd er een start gemaakt aan het oprichten van een stichting voor het beheer van de kantine van sporthal Quicksilver S. Er is toen gekozen voor een samenwerkingsvorm tussen de voetbalvereniging, de zaalvoetbal, de volleybalvereniging en de badmintonvereniging. Ik ben daar toen direct bij betrokken geraakt. We hebben in 2004 een beheerder aangetrokken die sindsdien samen met vrijwilligers het beheer van de kantine regelt. Dit bevalt uitstekend. In de statuten van de stichting is vastgelegd dat de winst die in de kantine gemaakt wordt uitgekeerd wordt aan de vier verenigingen. Daarnaast ondersteunen we activiteiten van de verenigingen die in onze sporthal plaatsvinden, zoals de organisatie van grote toernooien. Als stichting hebben we een convenant gesloten met de gemeente waarin staat dat we ons best doen drankgebruik te ontmoedigen. Voor 13.00 uur wordt er bijvoorbeeld geen drank geschonken, omdat dan de jeugd aan het sporten is. Ook houden we ons strikt aan de openingstijden. Doordat we deze regels zo goed handhaven hebben we dan ook nog nooit klachten gehad, en dat willen we ook graag zo houden.
In 2012 kwam de badmintonvereniging zonder voorzitter te zitten. Ondanks dat we eigenlijk nooit problemen hebben om functies in te vullen, was dat nu wel het geval. Ik heb me toen beschikbaar gesteld voor een jaar. Toen er daarna nog niemand was gevonden hebben we besloten dat ik nog drie jaar aanblijf als voorzitter. Volgende seizoen zal daarom mijn laatste seizoen als voorzitter zijn. Onze vereniging heeft zo’n honderd enthousiaste leden. Veel van hen zetten zich ook op de een of andere manier in voor de vereniging. Het is daardoor een hele prettige club om je voor in te zetten. Er is eigenlijk nooit gezeur, en dat is heel fijn.
Om problemen te voorkomen zijn we momenteel bezig met een soort gedragscode. We vragen van onze vrijwilligers geen Verklaring Omtrent Gedrag, omdat we dat een té zwaar middel vinden, maar we hebben wel richtlijnen om problemen te voorkomen. Zo komen mannen niet in de dameskleedkamers, zijn trainers nooit alleen met de jeugdleden en krijgen we het volgende seizoen een vertrouwenspersoon. Eigenlijk handelden we altijd al naar deze richtlijnen, maar ze komen nu ook formeel op papier te staan.’