n Tied van kommen en n tied van goan
Zo nou en dan ien dizze rubriek een verhoal. Dizze keer schreven deur Henk Wierenga uut Kornhörn. Wat sums doodnormoal liekt, kin ien eenent biezunder worden.
Mien hiele leven heb ik al groag lopen mocht. k Was lid van een wandelvereniging en ik heb hiel wat kilometers lopen. Ien mien kilometer boekje heb ik precies opschreven woar ik lopen heb en hoeveul kilometers. As je opteld 250 km lopen hemmen dan kennen je het Nederlands Wandelprestatie Kruis in brons kriegen.
Dat kruus har ik al hiel gauw te pakken en ik was der ok hiel wies op. Mor ja dan willen je meer en zodoende ben ik deurgoan veur de kruzen veur het lopen van 500, 750 en 1000 kilometer. Dan binnen de kruzen op en kennen je veur de ofstandsgespen veur 1500, 2000, 2500, 5000, 10.000 etc. kilometer goan. Ik kin je vertellen dat hoe meer kilometers ien dat boekje kommen, hoe fanetieker je worden. Toen ik met de vut ging har ik krekt de 5000 km. vol. Toen ik eenmoal ien de vut zat kon ik alle doagen lopen en dat dee ik ok. Host elke dag kon ik kilometers ien mien boekje bijschrieven. Het duurde niet zo lang of ik wol niet allinneg een boel kilometers moaken, mor ik wol ok elke keer mien gemiddelde snelheid wat omhoog hemmen. Dat is ok oardeg lukt moet ik zeggen. Tot tien week leden. Op die woensdag ben ik start veur een tocht van 30 kilometer. Dat wiet ik nog. Het volgende dat ik wiet was dat ik wakker wer ien t grote ziekenhuus. Wel mij doar henbrocht het of hoe dat goan is wiet ik niks van of. Ze hemmen me doar verteld dat ik een hersenbloeding had heb. Niks van vernommen. Nou is der veur elk een tied van kommen en een tied van goan, mor veur mij was de tied van goan nog niet kommen. Ik was der dus nog wel, mor ik was gien cent meer weerd en heb hiel lang revalideerd. Eerst ien t ziekenhuus en loater ien Beatrixoord. Dat was zwoar wark, mor t gijt de goeie kaant uut en ik ben nou weer thuus.
Vanmörgen heb ik veur t eerst weer n klein endje lopen. Gewoon achter t huus een stukje de ree ien. t Was een beetje diezeg, mor niet kold. Ik heb van alles zien, heurd en roken. Ganzen vlogen al gakkend ien e lucht. Een klein vogeltje vloog iedere keer met me met. Een poar nijlganzen harren het ooievoarsnust kraakt en verdedigden dat tegen de kraaien. Dat viel nog niet met want die kraaien gaven het vot niet op. Tegen een holtwal zag ik nog n poar reeën. Een prachtgezicht. Toen we nog kiender wadden zag je ok nog veul patriezen, mor die bennen der niet meer. Der wordt hier ja gien hoaver en rogge meer verbouwd. Wat me ok opviel dat der ok gien hoazen, fazanten en kievitten wadden. Een joar of wat leden wadden die der nog wel. Halverwege kwam ik de achterbuurman tegen. Die woont al sinds joar en dag halverwege de ree. Op mien vroag of hem ok opvallen was dat der veul minder levend spul ien het veld was kreeg ik een uutgebreid antwoord. Hij vertelde dat der n hieleboel vossen en kraaien wadden, mor aans niet zo veul. “Hoe zol dat nou kommen” vroeg ik hum. “Dat wiet ik ok niet zee de “ Ik heb een hieleboel mensen vroagt hoe dat ken. Van elkeneen kreeg ik een ander antwoord. De natuurbeschermers beweren dat het van de intensieve landbouw komt. De joagers zeggen dat het de schuld is van de vossen en de kraaien. Doar binnen volgens heur veul te veul van omdat ze die niet meer schieten magen”.
Ondertied ik weer op huus aan ging heb ik der nog es over noadocht. Kon der niet recht uutkommen wat nou de oorzoak is.
Toen ik thuus kwam heb ik me der over verwonderd wat ik allemoal zien en heurd had. Ik was een uur vot west en had hooguut 2 kilometer lopen en meer zien en heurd dan ik al die duzenden kilometers zien en heurd heb, die ik veur mien boekje lopen heb. Toch gek dat ik eerst n beroerte kriegen mos om te beseffen dat je onder het lopen veul beleven kinnen.
