Plaats: Buurtzorg de Marne, Eenrum
Tijd: 12.15 uur
De meest heerlijke geuren vullen het kantoor van Buurtzorg de Marne in Eenrum. Het kantoor is omgetoverd tot een heus restaurant. De tafels zijn mooi gedekt en de bezoekers stromen binnen. Op het menu staat een heerlijk Surinaams maal. Buurtzorg medewerkster Sila Satnarain heeft er de hele dag – en een deel van de nacht – voor in de keuken gestaan. De meeste bezoekers zijn de zeventig reeds gepasseerd en hebben nog niet eerder Surinaams gegeten. Maar het gaat niet alleen om het eten, het gaat vooral om de gezelligheid.
“Zal ik even met u meelopen?”, vraagt Sila een oudere man. Ze geeft hem een arm en samen schuifelen ze over de gang. “Dit is mijn vriend”, vertelt ze, terwijl ze de man in een prettige stoel helpt. Aan de tafel zit ook mevrouw Brouwers. Een fantastisch uitje vindt ze het etentje. “Of ik Sila ken? Jazeker, ze doucht me altijd. Maar Sila heeft nog niet eerder voor ons gekookt, daarom ben ik ook gekomen.”
Het idee voor het diner, dat low-budget is, komt van Noaberschap De Marne en het team van de buurtzorg aldaar. Bert Bos, voormalig dorpsconciërge en nu één van de aanjagers van Noaberschap, vertelt dat dit initiatief bedacht is om de sociale samenhang in het dorp te vergroten. “Die is namelijk wat verzwakt. Het idee is om ouderen en jongeren meer met elkaar in contact te brengen.” Tijdens één van de vaste brainstormsessies werd het idee bedacht. “Aanvankelijk werd er getwijfeld. Zou het allemaal wel betaalbaar zijn, hoe komen we aan tafels en bestek? Wij hebben toen gezegd: we gaan het gewoon doen, we regelen het gewoon. Iedereen betaalt tien euro. En als er wat geld bij moet, hebben zowel buurtzorg als wij wel een beetje speling.” Kortom: waar een wil is, is een weg.
Vervolgens zijn er tafels geleend van Mattheus Dijkstra van café Bulthuis. “Hij zei: ‘pak maar wat je nodig hebt. Hij hielp zelfs nog met sjouwen”, vertelt Bert. “Van Jacob van der Meulen van de kookstudio konden we bestek lenen en deze mooie wijnglazen”, wijst Bert aan. Er is van allerlei lekkers te drinken. Van bijzondere sapjes tot een wijntje. Mevrouw Brouwers nipt genietend aan een droge witte wijn. “Dit is echt een uitje voor mij. Ik ben lid van de sjoelclub en de ouderensoos en omdat ik een scootmobiel heb kan ik gelukkig wel mijn gang gaan. Maar dit is echt even een mooie onderbreking, zoveel wordt er in de buurt verder ook niet georganiseerd.”
In de keuken staat ondertussen alles klaar. Heerlijke kippenbouten, twee soorten nasi, heerlijk geurende bami, zelfgemaakte saté, vegetarische tahoe-kerrie en nog veel meer lekkers. Sila heeft daar samen aan gewerkt met Ronny Kamkhelawan, Joyce Vos, Jimmy Dinmahomed, haar moeder Kowlesar en schoonmoeder Bea. “Ik vind het hartstikke leuk om dit te doen. Het is bijzonder om te koken voor de mensen die ik altijd verzorg. Ik ben gisteren al begonnen, vooral het kruiden van de Indiase nasi duurt lang. Ik ben tot half drie vannacht bezig geweest”, vertelt Sila.
En dat wordt gewaardeerd. Ook al kent niet iedereen het Surinaamse eten, het smaakt goed. Dat vindt ook Max Heuser. “Ik hou van allerlei soorten eten. Maar ik kom niet speciaal voor het eten hoor, het leek me een mooie manier om nader kennis te maken met buurtzorg en andere inwoners van Eenrum. Ik woon al zestien jaar in Eenrum, maar normaal ben ik niet zo contactgericht.”
Ook wethouder Kor Berghuis schuift aan bij de lunch. “Hoe ziet het eruit?”, wil hij weten als de ongenode gast de keuken uit komt. Na enkele geruststellende woorden schuift ook hij aan. Hij draagt het initiatief een warm hart toe. En bovendien, “dit zijn zeker niet de vervelendste klussen voor een wethouder”, zegt Berghuis. Even later valt hij aan, de nasi en kip gaan er wel in. “Als het een succes is, gaan we dit zeker vaker doen”, zegt Bert. “De volgende keer hoop ik wel op wat meer jongeren.”
