Project Ekohome: duurzame missie in het Curringherveld

KORNHORN – Vorig jaar stond er een open schuurtje van een paar vierkante meter in het Curringherveld van Kornhorn. Geen ramen. Omringd met hoge bomen. Nu, nog geen jaar later, staat er een volwaardige ‘Ekohome’, de Curringherschuur, van 28 meter lang en 5 meter diep. Een project van Stichting Curringherveld dat in amper vier maanden uit de grond gestampt is.

Na een korte wandeling over de Storteboomsreed verschijnt in de verte het immense gebouw. Het hout is nog lichtgekleurd van de nieuwigheid. Her en der nog een aantal bouwhekken. Betonnen platen op een stapel. Een modderig paadje richting de schuur. Van de andere kant komt Frank Blok aanfietsen, secretaris van Stichting Curringherveld, met een thermosfles warme koffie in de aanslag. Binnen wachten Ettie van der Laan, bestuurslid van de stichting, en Gerrit Dijkstra, coördinator van de bouw. Een paar minuten later komt ook Erik Doorenspleet van de Rabobank Noordenveld binnengelopen, die verantwoordelijk is voor een deel van de uitgereikte subsidies. Koffie? Lekker.

Stichting Curringherveld is een stichting die het natuurmanagement van het Curringherveld in haar beheer heeft en is onderverdeeld in drie groepen. De groep Cultuur en Historisch Erfgoed Kornhorn (C&HEK), die het onderhoud van het gebied beheert, de groep Natuur en Milieu Educatie (NME), die verantwoordelijk is voor de educatieve activiteiten en tot slot de groep Ekohorn, die gaat over het faciliteren van culturele activiteiten. Juridisch grondeigenaar van het Curringherveld is Staatbosbeheer.

Om maar even te beginnen met een rondleiding door het nieuwe pand. Aan het begin een open gedeelte voor de werkgroep. De jongens van de werkgroep Cultuur en Historisch Erfgoed Kornhorn (C&HEK) zijn elke dinsdag bezig in het gebied van het Curringherveld om de boel te onderhouden. “Hier komt een werkbank en ruimte om de grotere machines te plaatsen”, legt Blok uit. Nu staat het gedeelte nog vol met planken, maar met een beetje fantasie ziet het er inderdaad uit als een ruime, luxe werkplaats. Dan naar binnen. De lange, lichte ruimte in. Licht door de hoge ramen die een volledige wand beslaan en de 44 lichtdoorlatende zonnepanelen die op het dak geplaatst zijn. Ook binnen liggen nog planken en staan bouwstellingen, maar dat maakt niet uit. Een fenomenaal uitzicht over het Curringherveld enerzijds en de rand van Kornhorn, inclusief weiland met schapen, anderzijds. Op de achterste wand een grote, houten boom als decoratie. “Maar die is nog niet helemaal af”, vertelt Van der Laan. “De kinderen van de basisschool hebben blaadjes gemaakt van klei, en die moeten er nog op.” Ze verdwijnt een voorraadhok in en komt terug met een kartonnen doos vol met keramieken blaadjes. “Deze blaadjes zijn door de kinderen gemaakt en vervolgens bij keramist Henneke Chevalier in de oven gegaan. Die woont hierachter”, terwijl ze het landschap in wijst.

Deze grote ruimte zal vooral gebruikt worden voor de ontvangst van leerlingen van scholen, maar het wordt ook een onderkomen voor de vrijwilligers en de leden van de stichting die in de omgeving werken. “Voorheen kwamen er wel eens groepen kinderen van de basisschool, die dan herfststukjes gingen maken bijvoorbeeld”, weet Van der Laan te vertellen. “Maar in de vorige schuur was dat bijna niet te doen, het was klein en open, waardoor het er heel koud was in het najaar. Nu is hier genoeg ruimte voor de leerlingen om les te krijgen of bezig te gaan met de natuur.” Natuureducatie is een belangrijk onderdeel van Stichting Curringherveld. “Het is nu misschien zelfs zo dat de kinderen hier structureel les gaan krijgen, een keer per week bijvoorbeeld”, vertelt Blok. “Het is geweldig dat ze de lessen krijgen over en in de natuur. Zo komt er ook een grote schooltuin waar de kinderen zelf groenten en fruit kunnen verbouwen.”

Tot slot de laatste ruimte. Dijkstra trekt de deur open en een behaaglijke warmte stroomt tegemoet. Geen wonder, in het midden van de laatste, kleinere ruimte staat een gigantische kachel. “Da’s een Canadese kachel”, weet Dijkstra te vertellen. “Maar deze wordt niet meer gemaakt”, vult Blok aan. Als een soort grote V8-motor straalt de grote, ronde houtkachel met acht pijpen aan de bovenkant een aangename warmte uit. Er is nog één deur te gaan. “Hier komt de toiletruimte”, vertelt Dijkstra. Een ouderwetse pomp staat tegen de muur. “En als mensen hun handen willen wassen moeten ze zelf water uit de tank pompen”, lacht hij. “Er zit een tank van 3000 liter onder het gebouw die al het regenwater opvangt!” De enthousiaste Dijkstra is op vrijwillige basis coördinator van de bouw geweest de afgelopen maanden, en uit het gesprek blijkt dat hij zijn taak erg serieus neemt. “Soms is het wel lastig om de vrijwilligers aan te sturen, want ze krijgen immers niet betaald. Maar de truc is om ze kort te houden”, lacht hij. “Met een zachte hand maar wel hard. En dat is gelukt. Daarom is de schuur binnen drie maanden voor het grootste gedeelte klaar! Er lag eind september een bouwplan, en toen zijn we direct begonnen. Met drie groepen gingen we aan de slag: de bouwgroep, de energiegroep en de interieurgroep. Die laatste groep is nu bezig met de afwerking.”

Met het plan voor een nieuwe uitvalsbasis voor de stichting zijn ze al zo’n 13 jaar bezig, weet Blok te vertellen. “Het eerste idee kwam rond 2003, vanuit de groep Kornhorn Vitaal. Het was de bedoeling om een multifunctioneel centrum te bouwen aan de rand van het dorp, samen met het dorpshuis en de school. Met dat plan zijn we met allerlei instanties ongeveer zeven jaar bezig geweest, maar uiteindelijk is dat ‘m niet geworden helaas. Vervolgens werd de school verbouwd en het dorpshuis ook. Dus werd het volgende plan om samen met het dorpshuis iets te gaan doen. Ook daar zijn we vier jaar mee bezig geweest, maar dat werkte ook niet. En uiteindelijk hebben we het nu zo gedaan en staat hier een prachtig, duurzaam ekohome.” Een uitvalsbasis die meerdere functies zal vervullen: van ontmoetingsplaats tot de sociaal culturele functie en van comfort tot natuureducatie.

De belangrijkste subsidies komen van de gemeente, de provincie en de Rabobank. Doorenspleet is coöperatieadviseur bij de Rabobank en mede door zijn inspraak heeft het project een bijdrage gekregen uit het Leefbaarheidfonds van de Rabobank. “Een van de belangrijkste voorwaarden van het fonds is dat het een meerjarig project is, veel partijen bindt en een duurzaam karakter heeft”, vertelt hij. “Het mooie van het initiatief in Kornhorn is dat er vele inwoners en organisaties betrokken zijn bij het initiatief en dat het een bindende factor is in het dorp. De inwoners van het dorp, maar ook mensen van buiten het dorp, kunnen genieten van het Curringherveld en de omgeving. Juist die onderlinge verbinding en samenhang was de reden voor toekenning van de 15.000 euro uit het Leefbaarheidfonds.” Voor Doorenspleet is het ook de eerste keer dat hij het project ziet, vertelt hij. “Ik heb natuurlijk wel de plannen en de bouwtekening gezien, maar de daadwerkelijke schuur nog niet”, lacht hij.

Het nieuwe onderkomen zal over een aantal maanden officieel geopend en in gebruik genomen worden. De titel van het werkproject is ‘Ekohome’, maar het onderkomen zal ‘De Curringherschuur’ gaan heten.