Speeltuin Pieterburen weer opgeknapt: “Er komt meer bij kijken dan je denkt”
PIETERBUREN – Sinds jaar en dag zitten Henk Bolman en Hanny Hiddema in de speeltuincommissie in Pieterburen. De speeltuin hebben ze vorige week weer even goed onder handen genomen. Likje verf op de speeltoestellen, wat reparaties en het vervangen van onderdelen en de speeltuin in Pieterburen ziet er weer uit als nieuw.
Maar zo simpel is het niet, zo blijkt uit een gesprek met de twee. De eisen voor onderhoud van een speeltuin zijn steeds strenger geworden en er is schijnbaar altijd wel iets waarop een speeltuin afgekeurd kan worden. “Het is je reinste kolder”, begint de 86-jarige Henk Bolman. “Hoe streng die keuringen soms zijn.” Maar veiligheid staat voorop toch? Daar zijn ze het mee eens, maar soms gaat het wel erg ver. “Die glijbaan daar”, terwijl Bolman wijst naar een glijbaan die langs de rand van het speeltuintje staat, “die stond eerst gedraaid. Met de glijbaan naar het midden van het veld. Maar die moesten we omdraaien omdat de glijbaan vol in de zon stond en dus te heet werd. Nou ja, dat snappen we, want je brandde echt je billen eraan”, lacht hij. “Ja, die werd echt heel heet”, vult Hanny Hiddema hem aan. “Dus die hebben we 180 graden gedraaid. Maar nu is het weer niet goed, omdat er een paar meter verderop, aan de kant van het uiteinde van de glijbaan, een boompje staat”, verzuchten de twee. “Nou, Hanny heeft het geprobeerd en is zelf van de glijbaan gegaan, er is geen enkele mogelijkheid dat een kindje vanaf de glijbaan tegen dat boompje aan kan vallen. Die staat gewoon veel te ver weg. Van zulke dingen worden we soms een beetje moedeloos”, vertelt Bolman.
Ongeveer zeven jaar geleden zijn de twee betrokken geraakt bij de speeltuin in Pieterburen. “Er was toen niemand die het wilde onderhouden, dus hebben we vanuit Dorpsbelangen een commissie voor de speeltuin opgezet. Van de gemeente krijgen we een bepaald bedrag per speeltoestel voor het onderhoud, maar dat is eigenlijk niet genoeg. Niet om aan alle eisen van de keuringsdienst te voldoen. Zo moet er nu een plastic omhulzing om de kabels van de schommels volgens de keuringsdienst. Die schommels staan er al een hele tijd en nog nooit heeft iemand geklaagd over die kabels, en ineens moeten er van die dingen om. En waarom? Joost mag het weten. Als die kabels nou roestig of iets dergelijks waren, ja, dan snap ik het, maar het zijn gewoon schakelkettingen waar niks mee kan gebeuren”, aldus Bolman.
“Het is een vicieuze cirkel”, vertelt Hiddema. “We krijgen geen geld als we niet aan alle eisen voldoen, maar zonder geld kúnnen we ook niet aan alle eisen voldoen.” Bolman gaat verder: “Weet je wel hoe duur zo’n pot buitenverf is voor de speeltoestellen?”
Ondanks dat het onderhoud op financieel gebied nogal wat vergt van de commissie, vinden ze het wel heel erg leuk om te doen. “Als je ziet hoe dankbaar er gebruik wordt gemaakt van de speeltuin, maakt dat een heleboel goed”, lachen de twee. “We vinden het absoluut leuk en dankbaar om te doen, maar het is wel jammer dat er veel vernield wordt. Zoals die wipkip daar”, en wederom wijst Bolman het speeltuintje in, “daar hebben knuppels van een jaar om 16 opgezeten en zijn expres zo hard mogelijk gaan wippen. En toen knapte die veer. Maar dat hebben we gelukkig vergoed gekregen. En de school hierachter gebruikt de speeltuin dagelijks, dus dat is wel heel erg mooi.”
“De picknickbank is ook weer terug gelukkig”, vertelt Hiddema. “Die was twee jaar geleden ook vernield en is dus twee jaar lang weggeweest, maar nu is ‘ie weer terug en we hebben ‘m net helemaal geverfd.”
Ophouden met het onderhouden van de speeltuin doen ze voorlopig nog niet. “We kunnen ‘m niet zomaar achterlaten”, aldus Bolman. “Als niemand er wat aan doet wordt ‘ie afgekeurd en daarna afgebroken, en dat is zonde, want doorvoor wordt ‘ie teveel gebruikt. We moeten gewoon roeien met de riemen die we hebben. Maar door alle tegenwerking vanuit de keuringsdienst is het soms minder leuk. Maar we blijven ons inzetten!”
