Suzan Bosch
“De ‘krachtcoöperatie’ Wijlijn is sinds kort opgericht door Jan van der Wal en Jan Klapwijk en mijzelf. Ik ben naar voren geschoven als voorzitter van Wijlijn. Het is ontstaan uit initiatief waarbij er gezocht werd naar kwartiermakers voor een zorgcoöperatie in Buitenpost. Dat was eigenlijk een kant en klaar, digitaal platform wat te maken heeft met ondersteuning in de zorg. Jan, Jan en ik hebben ons daar voor aangemeld en tijdens de gesprekken die wij met z’n drieën hebben gevoerd werd eigenlijk al gauw duidelijk dat we toch een iets andere visie hebben dat het platform. We wilden een krachtcoöperatie, geen zorgcoöperatie. Plaatselijk Belang is toen zelf verder gegaan met de zorgcoöperatie, en wij zijn verder gegaan met Wijlijn.
We willen zoveel mogelijk mensen op de ‘wijlijn’, en niet langs de zijlijn. Het idee is om mensen zelf in beweging te krijgen en dingen te laten organiseren. Iedereen heeft talenten en die moeten we met z’n allen benutten. We hebben onlangs een Bakfestijn georganiseerd in het Haersmahiem in Buitenpost, en zo willen we eigenlijk elke maand wat doen. Maar we willen ook juist anderen triggeren om dingen te organiseren. De dingen die wij gaan organiseren doen we elke keer op een andere locatie in Buitenpost. Volgende keer bijvoorbeeld in de bibliotheek, kerk of sociaal cultureel centrum. Zodat we alle clubjes, instanties, verenigingen en organisaties in Buitenpost kunnen verbinden met elkaar en alle middelen kunnen gebruiken. Je ziet namelijk dat er heel veel verschillende clubjes zijn, maar dat er niet veel samengewerkt wordt. Terwijl je samen juist het verschil kan maken. Het gaat om onderlinge samenwerking, als een soort community.
Nu willen we eerst wat meer bekendheid krijgen als organisatie, maar we hopen natuurlijk uit te groeien tot een grote stichting, die verschil kan maken. We willen een kruisbestuiving maken tussen alle clubjes in Buitenpost op basis van positieve energie. Voor als je elkaar een keer op een andere manier nodig hebt, zoals in de zorg bijvoorbeeld. Je krijgt liever hulp en zorg van iemand die je echt aardig vind dat iemand die onvrijwillig bij je is omdat het moet. En dat gebeurt wel meer, door de terugtrekkende regering. Zorg wordt steeds meer aangewezen op mensen in je eigen dorp en omgeving.”
