‘We hopen er het maximale uit te kunnen halen!’

Modellen van Margreet doen het goed in Tokio, Parijs, Milaan en New York

SURHUISTERVEEN – Er zijn duizenden jonge meiden die dromen van een carrière als die van Doutzen Kroes. Er zijn echter weinig die zover weten te komen. Voor Anke Baas uit Harkema, Sigrid Barkmeijer uit Kollum en Nynke Vermaning, eveneens uit Kollum, is deze droom aan het uitkomen. Via Margreet van Margreet Model Management in Surhuisterveen kwamen ze terecht bij het RTL 5 programma I Can Make You A Supermodel met de modellenscout Paul Fischer. Tot nu toe heeft hen dat geen windeieren gelegd.
In het kantoor van Margreet Kooistra, boven de bibliotheek in It Vleckehûs in Surhuisterveen, hangen foto’s van de meiden die zij in haar modellenbureau heeft ingeschreven staan. Voor de rest is het kantoor, waar Margreet nog niet zo lang zit, eenvoudig ingericht, maar het meetlint bij de deur valt op. Wanneer de drie meiden binnenlopen blijkt wel waarom. Modellen die de catwalk op gaan horen lang te zijn. Anders zijn modellen alleen maar geschikt als fotomodel. Een tijdje geleden werd Margreet benaderd door een productiebedrijf dat voor RTL 5 het programma I Can Make You A Supermodel maakte. Er zou een nieuw programma gemaakt worden waarbij men op zoek gaat naar nieuwe supermodellen. ‘Ik had eerst zoiets van: het zal wel, dit omdat we redelijk vaak benaderd werden voor samenwerkingen, ook door andere grote productiebedrijven wat achteraf niet bleek te kloppen. Maar men zei tegen mij dat Paul Fischer, die ook samenwerkte met modellen als Naomi Campbell, helemaal freakte toen hij mijn meiden zag. Daarom besloot ik toch op het aanbod in te gaan.’Margreet had al een redelijk modellenbestand maar organiseerde daarnaast nog een castingdag, waar twaalf meiden uit kwamen. Tijdens de draaidagen van ICMYAS kwamen in totaal vijfentwintig van haar modellen naar voren in het programma. Daarvan werden vijf meiden uitgezocht, die een testfotoshoot kregen. Onder die vijf meiden waren Anke, Sigrid en Nynke.
Na de opnames van het programma begon er een spannende tijd voor de meiden. Sigrid werd in het programma uitgekozen om naar een casting te gaan in Parijs voor Ilja Visser. ‘Dat was een hele heftige tijd. Ik denk dat mijn moeder wel een week niet heeft geslapen.’ Sigrid moest zich in Parijs presenteren in kleding van Visser. ‘Dit was slechts twee dagen na allemaal andere castings in Parijs en Milaan die voor het programma gedaan waren. Het ging enorm snel allemaal.’ Slechts dagen daarna liep Sigrid haar eerste show voor Ilja Visser in Amsterdam. Tijdens deze show liep ze achter Yfke Sturm. ‘Dat was allemaal enorm spannend, maar ik hield me er helemaal niet zo mee bezig dat ik achter Yfke Sturm liep. Ik zat alleen maar te denken: wat is dit vet!’ Sindsdien is Margreet bezig om Sigrid te presenteren bij agency’s over de hele wereld. Inmiddels heeft Sigrid castings gedaan in Parijs, Amsterdam en Milaan. Nynke ging ook samen met Margreet en Sigrid naar Parijs en Milaan. ‘Dat was een gekkenhuis. We hadden wel zes castings op een dag, waar we allemaal met de metro naartoe moesten. Toen we nog in Parijs waren kregen we een telefoontje dat er ook castings in Milaan geregeld waren. Halsoverkop zijn we toen naar Milaan vertrokken en toen we eenmaal weer in Nederland waren kreeg Margreet een telefoontje, of we nog steeds in Milaan waren? Jammer genoeg waren we alweer in Nederland, want anders hadden we een casting bij Gucci en Burberry kunnen doen,’ vertelt Nynke.
Wanneer Margreet modellen voorstelt aan agency’s regelt ze vaak een gesprek via Skype. ‘Vorige week was er nog een agency in New York, waar op dit moment ook een model twee maanden werkzaam is van ons, dat interesse had in Sigrid. Dan regelen we eerst even een Skype-gesprek. Je kan wel halsoverkop vertrekken naar New York, maar ook vanwege de leeftijden van deze meiden is dat niet te doen. Zij zijn nog leerplichtig en daarom zijn we aangewezen op de schoolvakanties,’ vertelt Margreet.
Sigrid hoopt in de toekomst het avontuur aan te kunnen gaan, veel te kunnen reizen en veel van de wereld te mogen zien. ‘Misschien dat ik na mijn schooltijd een tussenjaar kan doen om me dan op het modellenwerk te kunnen storten. Dan kan ik dan altijd nog zien of het echt gaat lukken of dat ik beter maar weer naar school kan. Het is een harde wereld en je wordt niet overal bejubeld. Uiteindelijk vraagt men altijd naar je maten, en als je heupmaat bijvoorbeeld twee centimeter afwijkt van wat er in je portfolio staat, dan kun je weer vertrekken.’
Anke beleefde een misschien nog veel groter avontuur na de opnames van ICMYAS. ‘Paul Fischer stuurde na afloop van de testfotoshoot foto’s van de meiden naar alle modellenbureaus waar hij en Margreet mee samenwerken. In Tokio reageerde men meteen op Anke. ‘Toen ik dat bij Anke thuis kwam vertellen, vond zij dat ze daar misschien maar niet teveel van moest verwachten, maar haar oma zei direct: als je naar Tokio gaat, dan ga ik mee!’ vertelt Margreet. ‘Gelukkig konden we het met Anke haar school regelen dat ze twee maanden vrij kon krijgen. In januari en februari is zij naar Tokio geweest.’ Het avontuur begon Anke samen met haar moeder en oma, die twee weken bij haar bleven. ‘Het begon ook nogal beroerd, ik had last van een griepje. Maar ik moest direct aan de slag. Ik was er misschien een uurtje, toen had ik al castings.’ In Tokio is het voor modellen allemaal anders geregeld als in Parijs en Milaan. Anke hoefde niet met metro’s te reizen, zij werd voor afspraken opgehaald. ‘Gelukkig ook maar want in Tokio hebben de straten namelijk geen namen. En al hadden ze die wel, met die vreemde tekens kun je dat ook niet lezen.’
In het begin van Anke haar trip had ze niet veel succes. ‘Ik heb daar ook best wel een dipje van gehad,’ zegt Anke. ‘Ik heb haar ook enorm veel gesproken toen ze in Tokio zat,’ zegt Margreet. ‘Haar moed ingesproken. En vanaf dat moment ging het ook beter.’ Anke kreeg in Tokio verschillende jobs, waarbij ze zelfs drie keer op de cover van een sportmagazine kwam te staan. Daarnaast deed ze een onderwaterfotoshoot, en droeg ze maar liefst vierentwintig bruidsjurken voor een bruidsmagazine. ‘Dat was behoorlijk zwaar. Per jurk moet je rekening houden met ongeveer een uur werken. Wij deden twaalf jurken per dag. Als je geluk hebt dan heb je even pauze, maar als je pech hebt dan heb je geen pauze. En na je werk heb je ook nog gewoon castings te doen.’ Anke heeft de ambitie om het maximale te halen uit het modellenwerk. ‘Ook ik hoop na mijn examen een tussenjaar te kunnen doen, want nu is het nog wel lastig omdat het altijd afhankelijk is van schoolvakanties.’
Toch heeft Anke binnenkort alweer castings te pakken in Parijs, waar Margreet met haar naartoe gaat. ‘We hebben daar een stageweek van kunnen maken. Zo kunnen we toch naar Parijs!’ Margreet is ondertussen blij met de ontwikkelingen die haar modellenbureau de laatste tijd met dank aan het programma door hebben gemaakt. ‘Paul Fischer is een hele grote naam in de modellenwereld. Hij werkt overal ter wereld samen met andere moederagenten, en nu ook met mij, als enige in Nederland. We zijn vanaf het begin een co-managementschap aangegaan, wat een heleboel mogelijkheden biedt. Daar ben ik enorm trots op!’