Blog Geert Zijlstra: ‘Versoepelen of verzuipen?’
STREEK – Het afgelopen jaar schreef Geert Zijlstra, verhalenverteller en muzikant in het Westerkwartier, meerdere malen een blog over de coronasituatie in het Westerkwartier en de rest van Nederland. Tevens deelde hij zijn ervaringen over het thuiswerken, wat hij al sinds maart 2020 doet. Ook dit jaar deelt hij zijn ervaringen met ons. In de blog van deze week kijkt hij terug op de afgelopen maand.
Sinds 28 april leven we weer in een nieuwer normaal. Nadat een week eerder door het kabinet werd besloten dat we konden versoepelen, heerste een koorts in Nederland, die nog sterker was dan het Corona-virus. Het ‘IkMoetNaarHetTerras’-virus stak dusdanig sterk de kop op, dat menigeen op Koningsdag al een voorproefje (superspread-event-1) nam op de voorgenomen gezelligheid om de volgende dag om 11 uur al een plek te zoeken op het terras. Het schijnt echt waar te zijn dat er mensen met lunchtrommel en thermoskan op de stoelen zijn gaan zitten in afwachting van de ober, die pas om 12 uur mocht gaan uitserveren. De drukte in Stad was niet beperkt tot het terras maar ook de winkelstraat (superspread-event-2) puilde uit, want we hadden al zo lang geen nieuw bloesje in de Primark kunnen kopen!
Aan de ene kant zijn we natuurlijk gewoontedieren, die heel graag de oude, vertrouwde bezigheden weer oppakken willen en aan de andere kant ook een soort van protest, zo van ‘zie je wel, dit kan best’. Vandaar dat we ons als lemming gaan gedragen, waarbij we dan maar hopen dat we uiteindelijk niet in de zee zullen storten en verzuipen.
Ik vond het vreemd dat het kabinet, dat een jaar lang moeiteloos alle adviezen van het Outbreak-Management-Team opgevolgd had, nu alle protesten en waarschuwingen van medici weg wapppieden. Ik ben benieuwd of er misschien een pooltje rondgaat binnen de ministerraad, waarbij men moet raden hoeveel slachtoffers en bezette ziekenhuisbedden dat oplevert. De winnaar mag de nieuwe boot van onze koning een weekje lenen, maar dat document zal wel geheim blijven ben ik bang.
Let wel, ik ben niet tegen versoepelen, maar ik hoop en verwacht wel dat we dat weloverwogen en verstandig doen, zodat we in ieder geval straks niet weer terug zakken in de ellende. Gelukkig hoor ik rondom me dat er meer-en-meer mensen gevaccineerd zijn en dat die mensen daar ook blij mee zijn. Ze hebben er best een dagje koorts voor over, omdat het toch een gevoel van veiligheid geeft.
Maar we zijn er nog lang niet. Op 29 april werd het jongste boek ‘De weg dreumen’ van schrijver Tonko Ufkes gepresenteerd achter Coendersborg in Nuis. Er mochten niet meer dan 30 bezoekers bij aanwezig zijn, de bijeenkomst moest in de open lucht gehouden worden en natuurlijk golden mondkapjes en anderhalfmeter als norm. Na vier weken droogte regende het stevig, het was 8 graden en het publiek luisterde half verzopen onder de paraplu naar de schrijver en zijn gasten. Het programma moest worden ingekort, want de neuzen en wangen werden al blauwer en blauwer.
In een echt ‘nieuw normaal’ waren we gewoon naar binnen gegaan en hadden we het gezellig gemaakt. Desnoods rond de kachel met warme chocolademelk met slagroom. Lekker ouderwets!
