Ik proat plat
Handel ien zaand en grind (en nog veul meer)
De titel van het beroep van de man woar ik het nou over hemmen goa ken ik niet beter omschrieven as; “Tuunspullenboer”. Want hij levert alles wat je mor ien je tuun hebben willen. Zand, grond, alle soorten grind, stenen, marmer, graniet, meubels, beelden, en zo ken ik nog wel even deurgoan. Zien terrein is n attractie op zich, je woanen je ien t butenlaand. Ien e loop van e joaren is alles een beetje ophoogd, heuvelachteg, hier en doar rotsachteg met mediterrane uutstroaling.
De man zulf is excentriek. n Dikke bos krullen, zien eeuwege glimlach en de rust en kalmte die der uutstroalt is gewoon aanstekelek. Sums moe-je wel es even wachten veurdat er noar je toekomt met zien shovel, mor doar ken je eilieks niet kwoad om worden want a-der dan bie je is, het er alle tied. En dan is er ok ienteresseerd, vragt hoe t met je gijt, met vrouw en kiender en as je vot goan is zien vaste uutdrukken: “Het ga je goed”.
De eerste keer dat ik de man tegen kwam was wel hiel biezunder. Dat was toen hij aan de Ubbo Emmiussingel 110A ien Stad deur n roam hen kroop van Huize Tavenier. Onze beide vrouwen lagen doar met n dikke buuk en doar gingen we op bezoek. Jan (Jan Diek) hield niet van dat ziekenhuus gedoe hij vond et mor niks. En zo kwam Jan, (en ik ok ) buten bezoektied aan bie de kroamkliniek. We stonden beiden buten en Jan zee drekt dat die gesloten deur gien belemmering wezen kon om niet noar binnen te goan. Der stond n roam open van de gezelschapsruumte en doar konden we deur noar binnen. Toen één van de zusters der wat van zee was Jan zien glimlach genog om heur over te hoalen en konden we blieven. Wat n charme!
Ien e joaren doarnoa bleef ik hem tegenkommen op zien bedrief en drinken we regelmoateg n bakje kovvie met mekoar. Altied even proaten. Ok wel met zien vrouw, het blift gezelleg. Zo ok n poar week leden. Jan reageerde op mien schrieverij ien e Streekkrant en was nijschiereg wat veur opleiding ik doarveur had har. Dat valt nogal met, binnen de club van Mien Westerkwartier heb ik wat wat cursussen doan en de rest komt uut e dikke duum. Ik was natuurlek ok slim beneid noar wat Jan leerd had, van zien antwoord was ik onder de iendruk.
Noa n joar ULO was hij noar de HBS goan ien Stad en die het er hielemoal ofmoakt. Toen er doarnoa niet aan zien gewenste verdere studie begunnen kon is er n joar noar de LTS goan. Logisch he? En doarnoa noar Denemarken veur n opleiding ien landbouwmachinetechniek. Jan is n man van iempulsen. Het joaren meziek moakt ien n band en is n echte levensgenieter. Zoas ik al vertelde is zien terrein nogal geaccidenteerd en alle weekenden joagen der allerlei minsen rond op mountainbikes. Dat viendt Jan geweldeg. Zulf dut er nog volop met en hij roast er over.
Jan Diek, hij verkoopt zand. En nog veul meer. Alles veur de tuun. Mor t leukste aan hem is dat er zichzulf verkoopt. Hijzulf is het product. Dijkzand, Nuis. Een karakter.
Piet de Vries
Mientje: Een boer moet wieten wat de butter kost!
