Glinstra State Bergum
(On)genode gast
Datum: 6 april
Tijd: 14.00 - 14.30
Tegenwoordig kun je het zo gek niet bedenken of er is een beurs voor. Van de Huishoudbeurs tot beurzen voor mensen met extreme verzamelwoede, van babybeurzen tot beurzen voor motormuizen. Vooral vrouwen zijn ook gek op bruidsbeurzen. Het lijkt wel of er voor elk facet van het leven een beurs in het leven is geroepen. En één van die facetten is het doodgaan. En ja, ook daar is een beurs voor. In het prachtige Glinstra State in Bergum vond afgelopen zaterdag de tweede Uitvaartbeurs plaats. Vorig jaar was de beurs erg succesvol geweest, waren er meer dan 700 belangstellende op afkomen, waardoor besloten werd hier een vervolg aan te geven. De (On)genode gast was erg nieuwsgierig naar de nieuwste trends op sterfgebied en liet zich inspireren op de beurs. Er is nogal wat te krijgen op het gebied van sterven en rouwverwerking. Alleen al in het kiezen van een doodskist krijgt de familie van de overledene een flinke kluif. Het is tegenwoordig allang niet meer heel gebruikelijk om te kiezen voor een standaard zwarte kist. Naast mooie smetteloos witte kisten zijn er ook kisten gemaakt van steigerhout en is het beschilderen van een kist ook niet meer weg te denken in de uitvaartbranche. Een kist met een Friese vlag? Geen probleem, dat is allemaal te koop. Een kist met prachtige graffiti-achtige beschildering? Geen probleem. En dan de manier waarop de kist naar de begraafplaats gebracht moet worden. Dat kan in een lijkwagen, maar waarom niet in een koets of achter een opoefiets? De meeste gasten verwonderden zich over wat er allemaal mogelijk is op het gebied van uitvaarten. ‘Wat makket dat no ut, wat foar kiste je nimme?’ vraagt een man zich hardop af. Zijn vrouw is het overduidelijk niet met hem eens. ‘Dat heart echt by it ôfskied!’ De beurs had eigenlijk wel wat gezelligs. Het duo Scharmga en De Vries bracht nummers van bekende artiesten ten gehore. ‘My way’ van Frank Sinatra is inderdaad een prachtig nummer dat past bij een uitvaart, maar met in het achterhoofd dat dit ook een kroegknaller is gaf het de (On)genode gast eigenlijk wel wat een gezellig gevoel. Een formidabel duo dat begonnen is met zingen op uitvaarten omdat zij betekenisvolle muziek wilden maken. Verder was het overal een drukte van belang. Er waren verzekeringsmaatschappijen vertegenwoordigd, bedrijven die in bloemsierkunst deden en ook een kunstenaar die de as van een overledene verwerkte in een kunstwerk. Voor velen waren de verschillende kunstvormen stof onderwerp van gesprek, maar wel op een ontspannen manier.
Hoe anders was de sfeer in het Rouwcafé. In een klap stond de (On)genode gast weer even met beide voeten op de grond bij het zien van brandende waxinelichtjes met daaronder briefjes van degene die deze aangestoken hadden. Door middel van de lichtjes en de briefjes werden mensen herdacht die overleden zijn. Enkele tientallen waxinelichtjes brandden, ter nagedachtenis van mensen die er niet meer waren. Aan de handschriften te zien waren de kaarsjes aangestoken door mensen van alle leeftijden. Ook door kinderen. Een briefje met daarop de tekst ‘Foar heit’ krijgt dan toch een hele andere lading als het met een handschrift van een kind geschreven is. De (On)genode gast deed nog een rondje over de beurs, maar het gezellige gevoel is bij het zien van de kinderhandschriften verdwenen. Doodgaan hoort bij het leven, maar doodgaan zou niet bij jong leven moeten horen. Een hele geruststelling dat er tegenwoordig zoveel partijen zijn die zich inzetten voor een goede rouwbegeleiding en een goed afscheid. Zodat men na het verliezen van een dierbare niet met praktische vragen hoeft te zitten en zich volledig kan focussen op het verwerken van het verlies. Toch goed, dat er rouwbeurzen zijn die men op een laagdrempelige manier daar alvast een beetje mee kennis laat maken.
