Alida Sikkema verrast met onderscheiding Carnegie Heldenfonds
“Ook wij hadden een brief van de burgemeester!”
ZUIDHORN – De bestuurskamer van de gemeente Zuidhorn zag er afgelopen woensdag even anders uit dan normaal. Een grote familie met een nog grotere lach op hun gezicht bevolkte de ruimte. De jonge kinderen vermaakten zich met de politiepet van Jelle Prins, terwijl de volwassenen gespannen de komst van Alida Sikkema afwachtten. Hun (schoon)zus, dochter, tante en buurvrouw werd verrast met een onderscheiding van het Carnegie Heldenfonds. Een hele eer en een heuglijk feit, dat niet onopgemerkt voorbij mocht gaan.
Nietsvermoedend zien we Alida zich melden bij de balie. Zij denkt dat ze een gesprek heeft met de burgemeester over de heldhaftige daad die ze op 1 december vorig jaar verrichtte. “Het zal wel bij de formaliteiten horen”, zegt ze later, “dus ik dacht: ik zie het wel.” Deze 25-jarige inwoonster van de gemeente Zuidhorn liep op de bewuste avond rond 18.30 uur langs de Friesestraatweg toen ze geluid in de sloot hoorde. “Het was pikkedonker, steenkoud en het regende”, blikt ze terug. “Ik was lopend onderweg naar Aduard om op te passen bij mijn zus en dacht nog: waarom ga ik nou weer lopend heen?” Ze werd als het ware naar het smallere fietspad getrokken en dat was maar goed ook. Een oude man was in de sloot beland en riep om hulp. Alida bedacht zich niet. “Ik had fietslampjes in mijn tas, dus die heb ik gepakt en toen zag ik dat hij alleen nog zijn hoofd boven water had. Ik heb hem eerst geprobeerd rechter overeind te zetten, want ja, ik kon wel om hulp roepen, maar het zijn alleen maar auto’s die langsrijden daar.” Nadat ze de man rechterop had gezet, seinde ze met haar lampjes naar de voorbijrazende auto’s. Een verhuiswagen stopte en de twee jongens hierin hielpen Alida de man uit de sloot te trekken.
De heldendaad van deze jongedame redde het leven van de man. “Collega’s uit Groningen waren al vanaf 15.00 uur naar de man op zoek”, vertelt Jelle Prins, inspecteur bij de regiopolitie Groningen. “Hij is dementerend en was in verwarde toestand op de fiets verdwenen. We hadden geen enkele aanleiding om ervan uit te gaan dat hij in de richting van Aduard was vertrokken. Als Alida er niet was geweest, had de man het niet gered.” “Hij moet er wel lang gelegen hebben”, voegt Alida toe, “want uiteindelijk is hij met een temperatuur van 32 graden in het ziekenhuis aangekomen. Ze zijn de halve nacht bezig geweest om deze naar 35 graden te brengen.”
Over gevaar voor haar eigen leven, dacht Alida geen enkel moment na. “Nee, het scheelt wel dat ik EHBO heb gedaan, daar leer je wel eerst te zorgen dat je zelf niet in gevaar komt.” Op de vraag of ze altijd zo heldhaftig is, moet ze lachen. “Ik ben wel een doorpakker.” “En er ligt natuurlijk niet altijd iemand in de sloot”, lacht een familielid.
De heldin werd natuurlijk niet naar het gemeentehuis gelokt voor een gesprek met de burgemeester. Er wachtte haar na de verrassing van alle familieleden, “ja, ook wij hadden een brief van de burgemeester”, nóg een verrassing. Bert Swart kon haar de bronzen legpenning van het Carnegie Heldenfonds en het bijbehorend getuigschrift overhandigen. “Jij hebt niet alleen gezegd: ‘ik moet wat doen’, maar het ook gedaan. Het komt niet zo vaak voor dat mensen zo heldhaftig optreden, dus dat mogen we ook niet gewoon vinden. Volgens de politie was dit een bijzondere actie van moed. Het regende en was koud, als je er zelf ingevallen was, was het allemaal heel anders afgelopen voor je. En daarom hoefde het Heldenfonds er ook niet lang over te denken”, vertelt de trotse burgemeester. Onder luid applaus nam Alida alles in ontvangst. “Wat grappig”, brengt ze verbouwereerd uit. “Dat jullie dit állemaal wisten”, zegt ze nog met een blik op haar hele familie.
