Ook Ramadan anders dan anders door coronacrisis
“Het is ontzettend jammer, maar het is niet anders”
DOEZUM – Jaarlijks doet een groot deel van de moslims mee aan de Ramadan en dat is dit jaar niet anders. De negende maand van de Islamitische maandkalender wordt gezien als de heilige maand van inkeer, waarin tussen zonsopkomst en zonsondergang gevast wordt. Dit jaar is de Ramadan begonnen op 12 april en deze duurt voort tot woensdag 12 mei. Een gezin dat momenteel aan de Ramadan meedoet, is de familie Kanah, bestaande uit vader Yasser, moeder Maysa en de kinderen Hamza (13), Aya (11) en Hasifa (8). In gesprek met de Streekkrant delen ze hun ervaringen over de Ramadan en vertellen ze eveneens over hoe ze in Doezum zijn terechtgekomen.
Het gezin komt van oorsprong uit Syrië, maar woont inmiddels al enkele jaren in Grootegast. Vader Yasser vertrok zo’n vijf jaar geleden per boot naar Europa om op die manier het land te ontvluchten en een toekomst op te bouwen in Europa. “In Syrië woonden we in Daraa, wat naast Jordanië ligt, maar de laatste jaren leefden we daar niet meer veilig”, vertelt Yasser. “De dictatuur zorgde ervoor dat wij niet meer veilig waren en onze kinderen niet in een veilige omgeving konden opgroeien. Daarom nam ik het besluit om vanuit Jordanië naar Turkije te gaan en vanaf daar per boot naar Europa te varen. Dat was best een gevaarlijke tocht. Op de boot was eigenlijk maar plek voor tien personen, maar we zaten er met z’n vijftigen op. Het is bizar dat we de overtocht op deze manier hebben kunnen maken”.
Na een gevaarlijke zeetocht van zo’n 25 dagen kwam Yasser aan in Griekenland, waar het destijds nog anders was dan zoals het nu is. Zo waren er nog geen vluchtelingenkampen en had hij de mogelijkheid om te voet en per trein naar Nederland te komen. “Hier kwam ik vervolgens terecht in een kamp in Grou, waarna ik werd overgeplaatst naar een kamp in Delfzijl. Uiteindelijk kwam in dit kamp ook mijn familie vanuit Syrië over”. Het hele gezin verhuisde vervolgens naar Doezum, waar ze nu ruim een jaar wonen. Hier hebben ze het ontzettend naar hun zin. “Het is hier mooi en veilig”, vertelt Hamza. “We zijn heel dankbaar dat we hier op deze manier kunnen leven. We vonden het destijds jammer dat we Syrië moesten verlaten, maar het was niet anders. De situatie daar was onhoudbaar”.
In Nederland is het leven heel anders dan in Syrië, maar wel heeft het gezin een deel van hun cultuur meegenomen naar Europa. Zo doet het één keer per jaar mee aan de Ramadan, zo ook nu. “De Ramadan is iets wat bij ons geloof hoort en wat we al ons hele leven doen”, vertelt Yasser. “Voor ons is het ook niet moeilijk. Het is zelfs best wel leuk; we kijken er vaak ook naar uit. Gedurende de dag, tussen zonsopkomst en zonsondergang, vasten we, lezen we veel uit de Koran en bidden we. Zodra de zon onder gaat mogen we eten, wat de Iftar wordt genoemd. Mijn vrouw maakt dan verschillende Arabische maaltijden en lekkernijen klaar, waar we samen van smullen”.
Niet het hele gezin Kanah doet mee aan de Ramadan. De benjamin van de familie, Hasifa, is nog te jong om een maand lang te vasten. “Als je tien jaar oud bent, mag je pas meedoen”, vertelt hij. “Eigenlijk vind ik dat best wel jammer, want het lijkt me best wel stoer”. De rest van het gezin doet echter wel fanatiek mee aan de vastenmaand, welke momenteel zo halverwege is. Dat je alleen maar na zonsondergang mag eten en drinken, vraagt best wat flexibiliteit. “Gemiddeld mogen we tussen 21:00 en 03:00 uur eten”, legt Hamza uit. “Meestal zetten we ’s nachts dan rond 02:00 uur onze wekker, waarna we met z’n allen gaan eten. Daarna gaan we weer verder slapen en vervolgens houden we het tot zonsondergang vol om niet te eten”.
De kinderen van het gezin gaan in Grootegast naar school. Hamza zit in de eersteklas van De Woldborg en de twee jongsten brengen hun dagen door op OBS De Molenberg. Dat doen ze vol energie en enthousiasme, óók tijdens de Ramadan. “We kunnen het op zich prima volhouden, ondanks dat we de hele dag niet eten”, vertelt Aya. “Soms is het wel lastig als kinderen naast je wel zitten te eten, maar daar probeer ik me toch van af te sluiten. Vorige week hebben we met de klas afgesproken dat iedereen een dag mee zou doen, maar alleen de juf en ik hebben het volgehouden”.
Helaas voor het gezin kan de Ramadan niet op de manier georganiseerd worden zoals ze graag zou willen. Daar waar ze voorheen tijdens de Iftar vaak samen met andere gezinnen kwamen, is dat nu niet mogelijk. “Vorig jaar aten we bijvoorbeeld vaak samen met vrienden uit Leek, maar dat kan nu niet”, zegt Yasser. “Tot vorige week was dat vanwege de avondklok niet mogelijk, maar ook nu kan het nog niet vanwege het maximum aantal bezoekers dat je thuis mag ontvangen. Dat is ontzettend jammer, maar het is niet anders. We wachten hiermee totdat Mark Rutte zegt dat het wel weer mag”.
De familie Kanah moet de Ramadan nog iets meer dan een week volhouden en dan, op woensdag 12 mei, wordt het driedaagse Suikerfeest afgetrapt. Een moment waar het gezin reikhalzend naar uit kijkt. “Tijdens het Suikerfeest vieren we het einde van de vastenmaand”, legt Hamza uit. “Veel mensen denken dat we gedurende het feest alleen maar lekker eten, maar dat is zeker niet het geval. Op deze dagen kopen we ook mooie kleding en gaan we naar het pretpark. Vorig jaar gingen we bijvoorbeeld naar Slagharen”. Het Suikerfeest wordt meestal ook gevierd door met veel mensen samen te komen. Of dat op 12 mei alweer kan? “Dat is nog maar afwachten”, zegt Yasser. “Natuurlijk hopen we dat we straks samen het Suikerfeest kunnen vieren, maar het lijkt er nu niet op. Hoe dan ook gaan we er in ieder geval met ons vijven een mooi feest van maken”.
