Swanny Beukema exposeert in Bezoekerscentrum Waddenkust

‘Ik heb mijn inspiratie weer gevonden in het landschap hier’

PIETERBUREN - Swanny Beukema was het eventjes kwijt. Ze kon het niet meer vinden in de verf. Dat gebeurde haar wel vaker. Na een pauze van anderhalf jaar sprak ze op straat, tijdens het lopen met haar hond, meneer Andries, hij werkt bij het Waddencentrum Pieterburen. Die zocht een schilder voor een expositie over de wadden. “Ik kan schilderen!” antwoordde Swanny hier op. Ze maakte speciaal voor het Waddencentrum een reeks schilderijen van landschappen en vergezichten en vond de verf weer.

Swanny heeft zichzelf het schilderen aangeleerd en is een zogeheten autodidact. “Ik woonde in Groningen toen ik verkering kreeg met Theo Leijedekkers. Hij is kunstenaar en woonde toen nog in Amsterdam. Als ik dan naar hem toe ging, dan zaten we altijd in het atelier, dus in de verf. Dat vond ik ook wel interessant. Met kerst in 2001 gingen we een heel weekend samen schilderen. Ik had een foto van een varkentje, wij hadden bij ons thuis vroeger altijd varkens rondlopen. Die foto besloot ik te schilderen. Dat werd mijn allereerste schilderij. Mijn beste vriendin heeft deze van me gekocht voor 2,50 gulden. Maar dan moest ik haar wel beloven te blijven schilderen. Dat heb ik gedaan. Theo en kunstenaars waar wij bevriend mee waren hebben mij les gegeven en daarnaast ging ik vooral veel oefenen. In eerste instantie bleef ik dieren schilderen, ik heb een enorme liefde voor beesten. Vroeger had ik thuis een tamme kip, waarmee ik dan wel eens langs de kant van de sloot ging zitten. Dan kwam ik helemaal tot rust. Die rust vond ik ook in het schilderen. Maar na een tijdje had ik hier de inspiratie niet meer voor. In een periode dat ik voor werk in Duitsland zat, maakte ik een serie met als thema ‘Vergeten kinderen’. Ik zat met mijn moeder te praten en die had een foto van haar overleden broertje aan de wand, die is op vierjarige leeftijd overleden. Ze had het daar ineens heel veel over merkte ik. Toen dacht ik; ‘Dat is toch vaak zo met mensen wanneer ze ouder worden, dat ze daar meer last van gaan krijgen.’ Ik wilde daarom iets met dat thema gaan doen. Daarna heb ik nog een paar keer dieren geschilderd en wat landschappen, maar toen viel het een beetje stil. Totdat ik Andries dus tegen kwam. De schilderijen voor de expositie heb ik speciaal daarvoor gemaakt. Landschappen van Lauwersoog, Schiermonnikoog en hier achter de dijk. Ik maak dan foto’s van deze landschappen en gebruik die als leidraad. Daarna leg ik de foto weg, zodat het schilderij zelf gaat leven. Ik ben geen fotograaf, ook al denk ik met mijn mobiele telefoon vaak van wel, haha. Maar ik maak graag foto’s van wat ik om mij heen zie en op basis daarvan maak ik mijn schilderijen.” Inspireert Pieterburen haar meer dan de steden Groningen en Amsterdam? “Ja, absoluut. Het grappige is dat ik meer oog heb gekregen voor de wolken en de luchten. Door het schilderen, maar misschien ook omdat ik ouder word hoor.” Lacht Swanny. Op de vraag of Swanny met deze expositie de verf weer gevonden heeft, antwoord ze volmondig; “Ja! Ik heb wel vaker gehad dat ik het soms een beetje kwijt ben. Maar ik heb het weer gevonden in de landschappen om mij heen. Deze omgeving biedt mij meer dan genoeg inspiratie.” De expositie van Swanny is tot 1 juni te zien in het Bezoekerscentrum Waddenkust in Pieterburen en zal daarna naar de kerk in Onderdendam verhuizen, de geboorteplaats van Swanny.


?
?