In september lanceert Nicolien de Kroon haar boek ‘Motherhood’
Gezocht: bananendooskinderen
GROOTEGAST – In 1991 richt Nicolien de Kroon, een gewone moeder uit Andijk, de organisatie ‘Motherhood’ op. Motherhood deelde vanaf het begin van de Eerste Golfoorlog (1991) tot na de zware aardbeving in Pakistan in 2005 ruim 200.000 bananendozen uit aan moeders en kinderen. Haar ervaringen schreef ze op in de publicatie ‘Motherhood,’ die wordt gepresenteerd op 21 september. Het eerste exemplaar zou ze graag uitreiken aan één van de kinderen aan wie ze tussen 1991 – 2009 een bananendoos heeft gegeven.
‘Zo’n bananendoos vulden we met praktische spullen zoals kleding, schoenen, eten, maandverband en pannen maar ook met spullen speciaal voor de kinderen in die rampgebieden. Denk bijvoorbeeld aan schoolspullen, speelgoed, een rugzak en een knuffel.’ Dat lijkt misschien een overbodige luxe, maar niets is minder waar. ‘Ik vergeet nooit die keer dat ik van een oude vrouw een knuffelbeer kreeg, die zijzelf als klein meisje in de oorlog had gekregen van een Amerikaan. Ze had hem nooit weg willen doen, maar voor het doel van Motherhood wilde ze hem afstaan. De beer ging mee in één van de bananendozen die we afleverden in een vluchtelingenkamp dichtbij de grens van Kosovo. Later die avond liep ik een rondje door het kamp en zag ik de beer terug, in de armen van een klein meisje dat op de grond lag te slapen. Ze klampte zich letterlijk vast aan de knuffelbeer die de oude vrouw veertig jaar eerder troost had geboden in een angstige oorlogssituatie. Dat is toch prachtig?’ De blikken in de ogen van de kinderen in de gebieden die ze bezocht vergeet de Kroon nooit meer: ‘Het zijn niet langer meer de ogen van een onbezorgd kind, maar volwassen ogen met veel verdriet.’ En die verdrietige ogen lichtten een klein beetje op als ze een bananendoos ontvingen. Daar deed Nicolien de Kroon het voor, voor het sprankje hoop in de ogen van zo’n kind.
Nicolien de Kroon is een gedreven vrouw die haar doel, vol overgave en zeker niet zonder risico’s, op een bewonderenswaardige manier heeft nagestreefd. ‘Veel mensen willen iets doen voor oorlogsslachtoffers, maar weten niet hoe te beginnen of durven de stap uiteindelijk niet te nemen. Maar ik moest wel, want niets doen was voor mij geen optie.’ Vanuit deze overtuiging waagde ze in 1991 de sprong in het diepe en richtte Motherhood op. Al snel breidde de organisatie zich uit naar een enorm netwerk van vrijwilligers dat zich inzette voor dit goede doel. ‘Er werkten ruim duizend moeders, kinderen en ook vaders mee om de bananendozen te vullen. Het vullen en het vervoeren van de dozen financierden deze vrijwilligers gezamenlijk en uit eigen zak. Waar het begon met één vrachtwagen vol met bananendozen, reden we op den duur met een karavaan van bijna zeventig vrachtwagens naar een oorlogsgebied.’ De Kroon reisde altijd zelf mee om er zeker van te zijn dat de spullen op de juiste bestemming aankwamen. ‘In de achttien jaar dat Motherhood actief was, zijn de bananendozen in alle gevallen goed aangekomen en zijn alle medewerkers weer veilig naar huis gekeerd.’ En voor een organisatie die zich in oorlogs- en rampgebieden begeeft is dat geen vanzelfsprekendheid.
In 2009 is Motherhood gestopt met haar werkzaamheden, maar de ervaringen tijdens haar reizen vergeet de Kroon nooit meer. ‘Het was zwaar en ik heb absoluut angstige momenten gekend, maar de mooie momenten wegen duizenden malen zwaarder. Ik zou het zo weer doen.’ In haar boek ‘Motherhood’ geeft Nicolien de Kroon de lezer een kijkje achter de schermen van haar organisatie. Zo vertelt ze over de stammoeder van de Barzani clan uit de Barzan vallei, aan wie de organisatie haar naam te danken heeft. Of over hoe verbazingwekkend makkelijk ze in contact kwam met bekende mensen zoals Michael Gorbatsjov, die haar een fax stuurde met een rechtstreekse hulpvraag voor de kinderen en hun moeders in Tsjetsenië. Fotograaf Eddy van Wessel, winnaar van de Zilveren Camera, vergezelde de Kroon tijdens veel van haar reizen. Een aantal van de vele foto’s die hij in de loop der jaren heeft gemaakt zijn opgenomen in het boek. Hierdoor kijk je als lezer niet alleen in het hoofd van Nicolien de Kroon, maar kijk je ook even door haar ogen naar de mensen die zij ontmoette.
Het boek, uitgegeven door uitgeverij A3 Boeken, wordt op zaterdag 21 september gepresenteerd in het dorpshuis van Andijk. De Kroon koos heel bewust voor deze locatie omdat Motherhood in dit dorp is ontstaan. En na al die jaren wil Nicolien de Kroon terug naar waar het allemaal begon. Niet alleen wat betreft de locatie, maar ook bij de uitreiking van het eerste exemplaar. ‘Vaak reiken auteurs een eerste exemplaar uit aan een bekende Nederlander. Dat is natuurlijk erg leuk omdat er veel publiciteit mee gepaard gaat, maar dat is niet hoe ik het wil. Ik wil terug naar de basis en dat is waarom ik op zoek ben naar een kind dat ooit een bananendoos van mij ontvangen heeft. We hebben ruim 200.000 bananendozen rondgebracht en het kan bijna niet anders dan dat er een aantal van die gezinnen uiteindelijk is weggevlucht uit de oorlogssituatie. Misschien wel naar Nederland. En naar die kinderen ben ik op zoek.’ De kinderen die ze zoekt zijn inmiddels volwassen, misschien wel getrouwd of hebben kinderen. ‘Ik zou zo graag van hen willen horen hoe ze het vonden om die bananendoos te ontvangen, wat ze voelden toen ze die doos uitpakten. Want om die kinderen draaide de hele Motherhood organisatie, voor hen deden we het.’ Bananendooskinderen die het leuk vinden om de vrouw te ontmoeten die destijds hemel en aarde bewoog om hen een beetje licht te laten zien in de angstige situatie waarin zij zich destijds bevonden, kunnen zich melden via de Facebook pagina: ‘het boek over Motherhood’ of via mamma.4.life@hotmail.com. Mensen die de boekpresentatie bij willen wonen kunnen zich inschrijven via de website van de uitgeverij: www.A3boeken.nl
