Diner der Verleiding week 48
De Streekkrant organiseert op donderdag 13 december het Diner der Verleiding. We gunnen elk en iedereen een fijne decembermaand en hopen degenen die zo opzien tegen de lange, donkere avonden en de feestdagen een avond vol verleidingen te bezorgen. Vorige week gaven we het al aan: laat je verleiden tot lekker eten en laat je verleiden tot genieten. Misschien kun je je laten verleiden om stiekem even mee te zingen of om contact te leggen met anderen. Iedereen die zich opgeeft wacht een heerlijk buffet en veel vermaak.
Velen lieten zich al verleiden om hun medewerking te verlenen aan het diner. Minke Kingma van Hotel Aduard hoefde er niet lang over na te denken en stelt ter een overheerlijk buffet waarop streekgerechten staan, inclusief alle consumpties beschikbaar! Zowel de burgemeester van Grootegast, Kor Dijkstra, als de burgemeester van Zuidhorn, Bert Swart, verleenden direct alle medewerking. Leuk is dat beiden hebben toegezegd aan te schuiven. Omdat het Diner der Verleiding bedoeld is voor inwoners uit deze twee gemeentes, hebben we ook gezorgd voor vervoer. Dalstra Reizen uit Surhuisterveen was zo gul om een bus met chauffeur beschikbaar te stellen. Deze zal bij meerdere vertrekplaatsen stoppen, zodat iedereen op het Diner kan komen. Al in de bus zal de speciale feestelijke sfeer er al goed in zitten, als zanger Adrian Mey de gasten onthaald. Hij zal ook in de prachtige versierde nieuwe zaal van het Hotel optreden. Net als Sijtse Scheeringa én mannenkoor KUG. Sjoert van der Naald, verteller voor Mien Westerkwartier, heeft speciaal voor dit Diner een Kerstverhaal voorbereid.
Het belooft een bijzondere avond te worden en inmiddels stromen de aanmeldingen. Het Diner der Verleiding is voor iedereen die alleen is óf zich alleen voelt. Er zijn genoeg mensen die ten prooi kunnen vallen aan deze gevoelens. Niet alleen degenen die weduwe of weduwnaar zijn, komen dan ook in aanmerking voor het Diner der Verleiding. Wij hopen dan ook dat niemand schroom heeft om zich aan te melden. Bedenk goed: ook iemand die omringd door familie is, kan bijvoorbeeld door ziekte toch heel eenzaam zijn. Mensen die buiten het arbeidsproces vallen, komen niet alleen voor een financiële uitdaging, maar zien ook vaak hun sociale activiteiten afnemen. Een echtpaar wat net verhuisd is en moeilijk kan aarden, een vrouw wiens man er met een ander vandoor ging, maar ook een man wiens vrouw ernstig ziek is; het is zomaar een greep uit de aanmeldingen.
“Sommigen hebben geen idee wat het betekent om een handicap te hebben en/of van een minimum rond te komen”
Het Diner der Verleiding heeft al heel wat losgemaakt aan reacties. Eén daarvan was zo bijzonder dat we die onze lezers niet willen onthouden. Helaas heeft deze inwoonster van de gemeente Zuidhorn aangegeven niet bij naam genoemd te willen worden. “Ik heb een auto ongeluk gehad, alweer meer dan tien jaar geleden en daar hersenletsel aan over gehouden. De impact die eventuele reacties teweeg brengen, brengt teveel overhoop voor mij. Dat kan ik niet aan en dat wil niet. Ik heb mijn leven op een rijtje, leef met mijn beperkingen en kan zeggen dat ik gelukkig ben. Maar, soms is het ook loodzwaar.”
Ze vond het nodig om in de pen te klimmen en gericht aan ons, de initiatiefnemers van het Diner der Verleiding en beide burgemeesters te schrijven. Haar boodschap echter, is er één waar we allemaal wel eens over na kunnen denken. “Ik timmer wel eens met het één en ander aan de weg. Schrijf soms dominees of ministers om de andere kant eens te belichten. De meeste mensen hebben er geen flauw idee van wat het betekent om een handicap te hebben en/of van een minumum rond te moeten komen. Dus probeer ik de andere kant te belichten. Geen zielige toestanden. Ik heb een hekel aan mensen die zeuren en klagen. Dat zijn dan vaak ook nog mensen die wel alles hebben..... Ik probeer altijd te blijven kijken naar de mogelijkheden en naar wat me lief is, wat niet wil zeggen dat ik alles weet en alles goed doe hoor!”
Samen was het even zoeken naar de juiste vorm waarin we haar boodschap gieten. “Het moet absoluut geen zielig verhaal worden, want ik ben dat echt niet. Ondanks mijn beperkingen is het leven voor mij waardevoller dan voor het ongeluk. Dat is niet vanzelf gegaan.”
Deze schrijfster heeft een paar kanttekeningen bij het Diner der Verleiding. “Weet je dat veel mensen de zomer soms erger vinden dan de Kerstdagen?” Inderdaad, velen van ons vertrekken in de zomer naar een bestemming vaak buiten ons eigen land. Wie staat er bij stil dat er een grote groep mensen is voor wie dit niet weggelegd is? In te denken dat deze heerlijke vakanties, waarin niks moet en alles mag, er niet meer in zitten, valt niet mee. “De minima heeft daar geen geld voor en/of geen partner. We krijgen wel vakantiegeld, maar moeten dat veelal gebruiken om de eindjes aan elkaar te knopen. Volgend jaar wordt het nog erger, nu de eigen bijdrage van de zorgpremie op € 350,-- is gesteld.... Ik maak me daar echt zorgen over.”
Hoewel ze het idee achter het Diner der Verleiding toejuicht, vraagt ze zich af of we de juiste mensen bereiken. “De naam ‘stille armoede’ is er niks voor niks.” Een vraag die ook wij, de initiatiefnemers van het Diner, ons natuurlijk van tevoren hebben gesteld. Net als deze schrijfster stelt: er zullen altijd mensen tussen wal en schip vallen. Mensen die zich schamen óf simpelweg niet in staat zijn om te komen. “Is er een alternatief voor die groep? Na afloop die mensen een ‘ prak’ brengen?”, vraagt ze zich af. Nee, dat is er dus niet. Het liefst zouden we iedereen bereiken die het nodig heeft, maar dat zal nooit gaan. Maar goed, je kan je hierdoor laten tegenhouden om te beginnen aan zo’n diner, maar dan heeft niemand er wat aan. Als iedereen zich bij tijden inzet om iets voor een ander te doen, en dan juist die ander die het zo nodig heeft, dan zal de wereld toch voor iedereen een stukje beter worden? Laat het Diner dan in elk geval een inspiratie zijn.
Dát juicht ook deze inwoonster van Zuidhorn toe. “Het is ook mijn opzet om mensen die niet aan de weg timmeren aan te zetten te omdenken. Een mens moet leren om gelukkig en tevreden te zijn met zichzelf. Je ziet teveel dat mensen zich afhankelijk opstellen. Met zielig zijn los je niks op. Het is veel beter om je geluk niet geheel af te laten hangen van de ander. Niemand kan het helemaal alleen. Toch zal je het meeste zelf moeten doen. Daarom: kijk naar je mogelijkheden, kansen, talenten en misschien... bedenk wat jij, als nu thuiszitter, misschien zou kunnen doen voor de ander..... Dit laatste kan soms heel verrassend uitpakken.”
Een weg die ze zelf ook heeft moeten gaan. “Maar nu heb ik het goed met mezelf. Het veel alleen zijn is geen ramp meer, vaak best prettig. Ik lees tegenwoordig boeken van 700 bladzijden... ik moet lachen als ik dit schrijf. Voorheen daar de tijd en het geduld niet voor. Dit is de andere kant van mijn nieuw bestaan. Dat ik dat uiteindelijk voor elkaar heb gekegen ben ik heel blij om. De afgelopen jaren veel geleerd. Onder andere mee omgaan dat de ander niet altijd begrijpt, niet kan begrijpen wat mijn beperking is. Ook door wat om mijn pad komt te ‘hakken’; wat is van de ander is en wat is mijn stukje, waar ik mee aan de slag moet. In zijn algemeenheid kijken we teveel naar de ander en te weinig naar onszelf. Verder geleerd om geen energie te steken in zaken die ik toch niet kan veranderen. De laatste jaren heeft me een geheel andere kijk op het leven gegeven. Veel zaken bekijk ik geheel anders en gemerkt dat dit veel prettiger leeft. Een omschakeling in iemands leven kan ook komen door omstandigheden zoals het overlijden van een naaste of een financiële terugval. Het blijft altijd een zaak van: wat doe ik daarmee? Je haalt zelf meer kracht door je minder afhankelijk op te stellen en zelf oplossingen te bedenken. Nu overheerst het genieten van wat wél kan. Veel mooie dingen kosten niets!”
“Ik schrijf graag”, laat ze nog weten, maar dat hebben wij al gemerkt. “Zonder teveel mezelf erbij overhoop te halen is het krijtbord wat ik naast de voordeur heb hangen, voor mij een uitlaatklep. Daar schrijf ik wekelijks een andere tekst op. Daarop krijg ik zo af en toe leuke reacties. Er zijn mensen die omlopen om het te lezen. Dit kan ik behappen. Probeer veelal in te spelen op actualiteiten.” Op haar bord stond deze een spreuk van Socrates, maar de spreuk die ze nog mailde later, willen we onze lezers ook niet onthouden. “Niet de volmaakten, maar de onvolmaakten zijn degenen die behoefte aan liefde hebben, schreef Daniël Lohues laatst.”
Oprecht jammer is het dan deze schrijfster niet kan aanschuiven. “Mijn hoofd heeft veel rust nodig. Dus ben ik veel alleen. Of ik dat nu leuk vind of niet, het moet. Daar ben ik niet meer verdrietig om, al blijf ik zo af en toe balen, zoals nu.” Van gedachte wisselen met elkaar over zulke onderwerpen, zal altijd wat opleveren. Daarom zijn we ook blij dat beide burgemeester aan willen schuiven. “Ik ben heel benieuwd of het een succes wordt. Ik hoop natuurlijk van wel.”
En wij natuurlijk ook! Meld je daarom nu snel aan, want er is nog maar een beperkt aantal plaatsen beschikbaar. Het Diner der Verleiding vindt plaats op donderdagavond 13 december. Aan de hand van de aanmeldingen worden de exacte tijden en vertrekplaatsen ingepland en bekend gemaakt. Voor iedereen die wil aanschuiven is het Diner der Verleiding geheel kosteloos. Alle inwoners uit de gemeente Grootegast en Zuidhorn worden van harte uitgenodigd zich aan te melden. Enige vereiste: een goede reden. Aanmelden kan bij de Streekkrant op telefoonnummer 050-4065040 of via de e-mail destreekkrant@media-totaal.nl. Per post kan ook: de Streekkrant, o.v.v. Diner der Verleiding, Postbus 116, 9300 AC Roden.
