‘Ik kan niet garanderen dat alles meteen goed gaat’
Nieuwjaarsreceptie Grootegast
OPENDE – Zoals alleen burgemeester Kor Dijkstra dat kan: het is of mooi óf lelijk. Hij draaide er niet om heen, tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Grootegast afgelopen dinsdagavond in het bomvolle Baron Theater in Opende. Dijkstra is duidelijk en bondig. Trots op de woningbouw in het Roblespark. Op de 22 verkochte en verhuurde appartementen in de Nije Gast. En op de plannen voor een veilig en modern centrum voor Opende. Bezorgd over hoe het straks allemaal loopt met de veranderingen in de zorg, waarvoor de gemeente nu verantwoordelijk is. Garantie dat alles meteen goed gaat, wil Dijstra, die nu 25 jaar burgemeester van Grootegast is, niet geven. Wel belooft hij zijn uiterste best te doen om te voorkomen dat er iemand tussen wal en schip raakt.
Die drie transities in het sociaal domein, dat was wel even een dingetje. Ze moesten er in de eerste plaats even onder flinke tijdsdruk doorheen gejakkerd worden en, niet minder ingewikkeld, heeft de gemeente ook nog eens 40 procent minder budget om de boel uit te voeren. Ingrijpende veranderingen die direct invloed hebben op het leven van mensen, stelt Dijkstra, die ook in dezelfde de zin zegt dat de bezuinigingen noodzakelijk zijn om de zorg toekomstbestendig te houden. “De huishoudelijke hulp op het eerste niveau is afgeschaft. Er komt meer nadruk te liggen op de eigen verantwoordelijkheid van de burger. Dat is misschien nog wel het heftigst. Mensen moeten meer gebruik maken van hun eigen sociale netwerk. Ik kan niet garanderen dat alles direct goed gaat. Of er mensen tussen wal en schip raken, weet ik niet. Het is een verantwoordelijkheid van ons allemaal. Sámen moeten we de klappen opvangen.”
‘Huishoudelijke hulp zelf betalen? Prima’
Sieger Pama, trotse inwoner van Opende, ziet het allemaal met vertrouwen tegemoet. “Die man is al zolang burgemeester, die kan niet meer stuk”, meent de 87-jarige Pama. Al zegt hij er vlot achteraan dat wat meer openheid wel gewenst is. “Het hele bos hierachter is er zomaar afgekapt. Zonder dat iemand er iets van wist. En er zaten nog wel zoveel vogels mooi in te zingen…”. Linda Wouters , betrokken bij de agrarische sector LTO, snapt wel dat er bezuinigd moet worden. “Ik vind het prima dat de huishoudelijke hulp is afgeschaft. Ik moet mijn hulp ook zelf betalen. Waarom kan iemand op leeftijd dat niet? Ik snap werkelijk niet dat daar zo’n ophef over gemaakt wordt. En mensen die nu in de bijstand zitten, kunnen best gaan werken. Weet je, het is allemaal zo makkelijk hè? Ze krijgen eten van de voedselbank, maar als ze een baan aangeboden krijgen voor het minimumloon, bedanken ze. Nou, dat moet niet kunnen in Nederland, vind ik. Ik heb het gevoel dat ze er hier in Grootegast wel grip op hebben.” Arnold van der Holst, die gezellig staat te kletsen met Wouters, is vooral blij dat in zijn Hollywood-park de woningen als paddenstoelen uit de grond rijzen. Van der Holst, die naar de nieuwjaarsreceptie is gekomen namens de buurtvereniging van het Roblespark, is trots dat er weer schot zit in zijn wijk. “Maar we hebben nog wel wat kaveltjes over hoor”, meldt hij er even handig tussendoor.
Gehandicapten de klos
Willem van Beelen uit Opende is er allemaal nog niet zo gerust op. De zorg wordt een nationale ramp, is zijn mening. “Ik heb er geen vertrouwen in”, zegt Van Beelen die zelf door ziekte aan zijn rolstoel gekluisterd is. “Gehandicapten moeten wéér de meeste klappen opvangen. Voor de zoveelste keer zijn wij de klos. Al eerder zijn de vervoersvoorzieningen voor mensen met een handicap naar de gemeente gegaan. ‘Komt allemaal goed, zei men toen. Nou, niet dus hè? We zijn alle geld kwijtgeraakt. Nooit hebben we er iets van terug gezien. Dat geld is rechtstreeks naar de pot Algemene reserves gegaan. Kunnen ze er lantarenpalen voor kopen. Voor nu is het de belangrijkste vraag: hoe gaat de gemeente daar de komende jaren mee om? Is het de bedoeling om zoveel mogelijk geld over te houden of gaat het geld écht naar de gehandicapten? Als er geld overblijft, moet dat gereserveerd worden voor jaren dat er te kort is. Zó hoort het. Maar ik houd mijn hart vast.”
