Park Vijversburg Tytsjerk

Datum: 31 augustus

Tijd: 13.30 uur

De (On)genode gast is weer terug van vakantie en kon direct aan de slag op een gloednieuw festival dat gehouden werd op het Park Vijversburg in Tytsjerk. Dit nieuwe festival, het Imaginarium Festival, moest een festival worden waar de verbeelding tot leven komt. Wie wel eens op een dergelijk fantasy/Middeleeuws festival is geweest, weet dat niets te gek is op dergelijke festivals. De (On)genode gast is inmiddels ook wel wat gewend, maar keek toch zijn ogen uit op het festival. Het is natuurlijk niet dagelijkse kost om mensen verkleed als elfjes tegen te komen en om stands met gebakken insecten tegen te komen op een festival. De (On)genode gast kwam rond een uur of 13.00 aangereden bij Park Vijversburg in Tytsjerk. Daar bleek al dat het erg druk moest zijn op het terrein. Wie het park kent weet dat er behoorlijk wat parkeergelegenheid is, maar de auto’s die vanaf dat moment aankwamen bij het festival moesten verderop parkeren. Het park was een prachtige plaats om een dergelijk festival plaats te laten vinden. Mooie vijvers, het theehuis in oude stijl, een simpelweg prachtig onderhouden park. Eenmaal op het festivalterrein aangekomen, via de donkere tunnel, zaten een twintigtal mensen in een plantsoen te luisteren naar Abe de Verteller. Deze verteller vertelde spannende mythen en sprookjes uit de Keltische mythologie, ridderverhalen en sagen. Geboeid zaten de mensen naar hem te luisteren, en niet alleen de kinderen. Even verderop was een markt. Hier kon men genieten van de lekkerste gerechten. Oudhollandse biologische poffertjes, knobibröd en zelfs verse insecten konden er gegeten worden. Daarnaast was er van alles te vinden op het gebied van fantasy, de Middeleeuwen en andere aanverwante producten. Warme schapenvachtjes, zwaarden en speren en bijzondere kleding. De kleding van een groot aantal bezoekers was op zijn zachts gezegd ook bijzonder te noemen, maar door de grote verscheidenheid aan kleding en grote creativiteit was het juist de (On)genode gast die opviel tussen de menigte. Er waren mensen verkleed als elfen, compleet met groene schmink en spitse oren en neuzen, er waren vrouwen in prachtige kostuums mét corset om alles goed stevig vast te binden, mensen waarbij het leek alsof ze uit een tijdmachine waren ontsnapt, op blote voeten nog wel en er liep zelfs een papegaai rond. Niet alleen de (On)genode gast keek zijn ogen uit, ook kinderen die ogenschijnlijk niet eerder op een dergelijk festival waren geweest, keken geboeid naar de verklede mensen. ‘Mam, kijk daar! Een heks!’ De meeste gasten leken elkaar te kennen van eerdere festiviteiten als de Elf Fantasy Fair. Bij een stand waar saté en halve kippen werden verkocht geniet de eigenaar van de stand zichtbaar. ‘Het gaat hier zo gemoedelijk, iedereen wacht netjes op z’n beurt en niemand is dronken. Dat zie je op andere festivals nog wel eens anders.’ Een bezoeker reageert hierop: ‘Ik denk ook niet dat je hier dronken mensen aan zult treffen. Daar is het het volk niet voor.’ Even verderop geven medewerkers van de Vuurgilde workshops vuurspuwen. Thomas uit Noord-Brabant, één van de leden, vertelt dat de Vuurgilde bezig is met het opzetten van een grootse wereldrecordpoging. ‘We hebben het doel om met zeshonderd mensen gezamenlijk te vuurspuwen. Momenteel hebben we tachtig mensen opgeleid om dit op zo’n veilig mogelijke wijze te doen. Veiligheid staat bij ons heel hoog in het vaandel. Een goede opleiding zorgt ervoor dat de kans op ongelukken steeds kleiner wordt. Dat vinden we enorm belangrijk. Bovendien leren we de mensen ook wat te doen wanneer er wel ongelukken gebeuren. Het complete plaatje.’ Thomas reist met de Vuurgilde door het hele land om festivals te bezoeken en mensen enthousiast te maken voor het vuurspuwen. ‘Volgend jaar gaan we in ieder geval 120 mensen extra opleiden om te vuurspuwen. Al met al hopen we over ongeveer drie jaar de wereldrecordpoging te kunnen doen. We hebben nog wel wat mensen extra nodig. We zijn nog niet ver genoeg.’ Verderop bij het podium waar de bands optreden zitten mensen op hooibalen te luisteren naar de band Seed. ‘Kennen jullie Omnia?’ vraagt de zanger aan het publiek waarna er instemmend gemompel valt te horen. ‘Wij spelen nu een cover van deze band, omdat zij mij hebben geïnspireerd om een fluit te kopen en te leren bespelen. Dat is inmiddels twee jaar geleden en nu staan we hier!’ Het is te horen dat de zanger/fluitist flink geïnspireerd is geraakt, want hij bespeelt de fluit alsof hij nooit anders heeft gedaan. Het publiek geniet zichtbaar van het spel van Seed. Overal op het festivalterrein heerste een ontspannen sfeer, waar genoten werd van de muziek, de mensen en het eten. Ook de organisatie van het festival is tevreden over het verloop. ‘Het is een fantastische dag zo, we horen een hoop reacties van mensen dat ze het hier leuk vinden, en het loopt lekker door. Volgend jaar zeker weer!’ aldus een vrolijke Susanne Wielstra-Van der Veen. Haar harde werken van de afgelopen maanden is beloond.