Blue februari

Waar ik dus helemaal niks van begrijp, is dat Blue Monday in januari valt. Want die eerste maand van het jaar, die kom ik dus altijd hartstikke prima door. Vaak hebben de kinderen de eerste week van het jaar nog vakantie en die weken die volgen bevalt het na alle decemberdrukte meer dan goed om in het gewone saaie ritme te vervallen. Weekenden die bestaan uit wat rondhangen, wat boodschapjes doen en heerlijk rustig samen zijn, zijn ook broodnodig zo aan de start van een nieuw jaar. Tijd om eens de balans op te maken, rustig over plannen te mijmeren en simpelweg op te laden. Februari echter, vind ik een heel ander verhaal. Na die vier weken in mijn -zelfverkozen- schulp duurt het doorbreken van de zon, letterlijk en figuurlijk, in deze tweede maand van het jaar veel te lang. Opeens is elke maandag een Blue Monday, waarbij ik echt heel, heel graag zou weigeren gehoor te geven aan die wekker die om vijf uur rinkelt. ‘Ik heb geen zin’, mopper ik tegen manlief als hij de deur uitstapt en ik de laptop aan zet. Uit mijn handen komt in februari veel te weinig, waardoor to do-lijstje langer in plaats van korter worden, terwijl dit juist de meest rustige weken van het jaar zijn en achterstanden weggewerkt moeten worden. Vervolgens baal ik weer van het feit dat ik niks wegwerk, waardoor ik meer tijd verspil. Daarna maak ik nieuwe lijstjes in plaats van ze weg te werken, zodat ik nog geen vooruitgang boek. In februari kan ik ’s ochtends bij gebrek aan ‘de juiste’ kleren opeens geen keuze maken voor de kast – de glitterweken van december waarin ik me dagenlang in glitteroutfits hulde, zijn nu echt verleden tijd. Ook heel typisch februari: de drang om het hele huis op te ruimen, schoon te maken en anders in te richten, maar liever op de bank hangen. Dan toch een halfslachtige poging in huis opstarten die tot niks leidt behalve een schone badkamer, maar daar wel zoveel tijd insteken dat je ook niet genoeg tijd hebt om eens lekker op de bank te gaan zitten. Blue Monday? Die hele maand februari is één groot ‘blauw’ verhaal. Gelukkig weet ik ook als geen ander hoe ik die moeizame maand te lijf moet gaan. Voor het hoognodige daglicht (ergens daar achter die grijze wolken zit toch de zon) moet ik naar buiten. De hond uitlaten – die heeft nooit een ‘blauwe’ dag -, in de tuin aan de slag – de forse spierpijn naderhand heeft een minder goed effect – en zelfs de fiets wordt weer tevoorschijn gehaald. Extra knuffels van de dames, extra gezond eten op tafel en op tijd onder de wol doen ook wonderen. Al met al wordt de soep niet zo heet gegeten als hij opgediend wordt. Alleen op kantoor kan ik mijn draai nog niet zo vinden, maar onder het mom van blauwe dagen en minst favoriete maanden kan ik bij manlief nog wel een potje breken. Hou jij dit schip varende? Ik zit nog in Blue Februari, maar voor we het weten is het maart en kan ik er weer een jaartje tegenaan.